THE GHOST OF YOU

Chapter 2

"Anong sabi mo?.. bakit ako sa dinami dami ng tao dito sa earth, bakit ako pa," tuliro kong tanong,

"dahil ikaw lang ang taong hindi natakot sa akin"...

bakit nga ba hindi ako natatakot sa kanya..

"ahmp, ano kasi, nung nakita ko ang sitwasyon mo kanina," na uubusan na ako ng sasabihin sa tuwing nakatitig siya sa akin..

"naaawa ka sa akin," pag tutuloy niya ng sasabihin ko,

"kailangan kong mahanap ang aking katawan, dahil yun lang ang tanging paraan upang ma depensahan ko ang aking sarili,"... na cucurios na talaga ako,

"ano ba talaga ang nangyari,? at humantong ka sa ganitong sitwasyon"...

"Mahabang storya, Cess.."...

lumipas ang mga oras, nakatulog na ako,

nagising ako sa ingay ng aking phone, 10am na pala,, tatayo na sana ako ng nagring ulit,

calling

Unknown number

sino naman kaya to,

"hello?"....

"Good morning cess, its me drew..."

😳😳😳 patay nakalimutan ko may lakad pala kami..

"good morning too, ahmp sorry hah, kakagising ko lang kasi" pasimple kong tugon,

"sorry, na disturb ba kita" alalang tanong niya,

"no...its ok, napahimbing lang talaga ngayon, napagod kasi ako kahapon,.."

"so... ahmp... ok lang ba na.. mag mall tayo today,?" kinilig naman ako,... i paused for a while at kinagat ang unan ko habang sumisigaw...

"hey... cess.. ok lang ba, is there something wrong,?..." hala nakakahiya.. my god..

"ahmp.. oo.. oo ok lang ako, ano kasi may ipis, takot ako sa ipis.."

tumawa naman siya ng mahina.. sapat lang na marinig ko..

"okok, I'm gonna pick you up, no buts.. because i Insist...".. mag sasalita pa sana ako, kaso off na...

paano naman kaya siya pupunta dito eh.. di ko naman nasabi ang address ko...

"halatang kinikilig ka" halos mapalukso ang puso ko ng marinig ko ang boses na yun,

dahan dahan akong humarap sa pinto, at ayun siya naka tayo lamang, pero ang lakas ng aura niya grabe, multo ba talaga to...

"ah, ano kasi... classmate ko...si andrew niyaya ako mag mall..." nahihiya kong saad... nagiba naman ang tingin niya,

tinungo ko na ang banyo at naligo muna...

ng natapos ako sa cr, saka ko naisip paano pala ako mag magbibihis eh may kasama akong lalaki, knowing na multo siya, lalaki parin siya diba..

wala akong ibang option, kailangan ko nang lumabas... kasi baka masabihan pa akong pagong ni andrew..

hingang malalim, go...

naglakad ako na parang magisa lang ako sa room, naramdaman ko naman ang tingin niya sa akin, mula ulo hanggang paa... shet namumula ako

natapos ako ng matiwasay, pinabayaan ni errance ang pagikot ikot ko sa kwarto,

"Can i go with you..." muntikan konang mabitawan ang phone ko,,

lumapit siya sa akin at tinitigan ako ng mabuti,

"you look great cess..."

napaangat naman ako ng tingin... halos lumabas ang aking puso

"tha-thank you.." ngiti kong tipid,

and there we go someones knocking....

binuksan ko na ang pinto,

"wow, cess ang ganda mo" salubong ni andrew sa akin,... kinilig ako, pero iban pag si errance..

"naku ikaw talaga, binobola mo lang ako," nagulat ako nung hinawakan niya ang aking kamay...

"Can i?" napatingin naman ako sa gilid ko, kinuyom ni errance ang kanyang mga palad.. bakit?

"ahmp, ano kasi.. baka ano isipin ng ibang tao,..." ngumiti si andrew, at dahang dahang binitawan ang aking mga kamay...

naglakad na kami patungo sa kotse niya, hinahanap ng mga mata ko si errance.. wala na siya, san kaya yon...

natapos ang lakad namin ni andrew na masaya, pero parang may kulang, sa hindi ko maintidihan na pakiramdam... di ko malaman kung ano ang kulang...

"Cess, thank you sa time..." kamot kamot niya ang ulo niya, cute talaga ng isang to...

"nakuh ako nga dapat mag thank you, kasi una sa lahat niyaya mo akong mag share sa project natin, then niyaya mo akong mag mall.. ang saya saya ko.." totoo naman kasi, mag mall kasama ang crush mo, ay once in a lifetime lang nangyayari eh...

"i'm glad to hear that, maybe next time again..." ngumiti ako at tumango... 

mas lalo siyang natuwa, at di niya napigilan hinalikan niya ako sa pisngi,

pareho kaming natigilan,.. nagkatitigan, pero agad akong umiwas... hindi ako kumportable, di tulad nung kay errance.. titig niya lang i feel so secure..

"i gotta go, thank you andrew..." natauhan naman siya,...

"i'm sorry," ngumiti nalang ako ng bahagya...

pagkapasok ko ng room ko, naabutan ko si errance naka tingin sa bintana, nakita niya,

"hi.." nilingon niya naman ako at ngumiti ng mapait,

"binabasto kaba niya" malalim na tanong ni errance...

"what...?... no.." mabilis kong sagot..

"GOOD"...

================================

Lumipas ang mga araw, linggo, buwan, its been 3 months at masasabi kong sobrang close na namin ni ghost guy, maraming nangyari mas lalong lumalim ang pagkakaibigan namin, mas lalo kaming nagiging comfortable sa isat isa, at mas nagiging open kami sa lahat ng bagay,, patuloy parin naming hinahanap ang katawan niya,,, sa halos lahat ng hospital dito sa bayan,..

Dalawa nalang ang natitirang hospital.. ang kailangan namin dalawin..

pareho kaming naka upo sa kama.. ng magsalita siya

"busy ata tayo ngayon ahh.." singit ni errance..

napahinga naman ako ng malalim,,

"oo nga, finals na kasi.. nakaka stress..."

"wag kanang ma stress baka mabawasan yang ganda mo," sabay kindat niya sa akin..

"naku, wag kang ano jan.. bolerong to"... natatawa kong saad...

"alam mo naman, pwedeng pwede kitang tulungan.. lahat ng answers sa exam ninyo.. ibibigay ko sayo.." ngumingisi pa talaga siya... tuwang tuwa sa suggestion niya na mag cheat, mokong to..

"ai ewan ko sayo, kung akala mo natetempt ako sa offer mo, well well well its a no..." ako naman ang tumawa..

"how about me, are you not tempted with me cess...?" seryoso niyang tanong...

agad naman ako napatingin sa kanya,

"Errance" tanging bulong ko...

"Say it,, say it Cess.. why can't you tell me the truth..." pasigaw niyang sinabi..

nauubusan na naman ako ng sasabihin.. tahimik lang ako

Tumayo ako akdang iiwas at lalayo sa tabi niya, ngunit mabilis siya..mabilis siya sa galaw niya

at gulat na gulat ako.. 😳💋