THE GHOST OF YOU

chapter 4

dahan dahan kong minulat ang aking mga mata, pinagmasdan ang lugar, puro puti lamang ang nakikita ko,

babangon na sana ako ngunit masyadong masakit ang aking ulo, napahawak ako sa batok ko,

ngayon ko lang napansin nasa hospital ako...

"ok ka na ba?"... hinanap ko agad kung saan galing ang boses, at nadismaya ako nang makita ko na hindi ito si errance...

"medyo ok na, teka ano bang nangyari?"..

ang naaalala ko lang ay yung umiyak ako...

"May tumawag kasi sa akin, gamit ang number, at sinabing nasa hospital ka.. agad kitang pinuntahan" nag aalalang pagkwento niya,

si errance... sigurado akong si erramce iyon...

hindi ko na namalayang umiiyak ako, niyakap ako ni andrew,

"Cess, hindi ko alam kung anong nangyari, hindi ko rin alam kung ano ang rason bakit ka umiiyak ngayon, ayoko munang magtanong, aantayin kong ikaw mismo ang magsabi sa akin, at asahan mo andito lang ako, palagi sa tabi mo..."

hindi kona napigilan ang sarili ko, napayakap narin ako kay andrew humihikbing iyak...

dahil alam ko, isang kaibigan ang kailangan ko ngayon, upang malampasan itong pagsubok...

================================

Isang linggo na ang nakaraan wala pa ring errance, natatakot ako baka bigla nalang siyang nawala at hindi na nakabalik sa kanyang katawan, wag naman sana...

Nag ayos ako, at napag desisyonang ibalik ang wallet na ito, upang masilip ko na rin si errance kahit saglit lang

habang papalapit ang taxi sa hospital... mas lalo akong kinakabahan..

huminto na ang taxi, at bumaba na ako, huminga muna akong ng malalim at tinungo ang elevator,

1
2
3
4
Ting

hudyat na narating kona ang floor ng room ni errance...

401..402...403...404..

kumatok ako ng dahan dahan..

ilang segundo bumukas ang pinto, at kung hindi ako nag kakamali ito ang mama niya, nakangiti ito sa akin

"magandang araw po, gusto ko lang po sanang tanungin, andito pa ba si andy dela fuente,?"

ngumiti ito ulit sa akin, ibang iba sa nakaraang linggo, na halos mabagsakan ng mundo...

Mas lalo akong kinabahan ng marinig ko ang boses ni errance...

"mom... is that andy?"... seryosong tanong nito,

"no son..i guess its andy's friend.. " mabilisang sagot naman ng kanyang ina... "iha wala pa si andy dito, pero maya maya lang darating na siya,. pasok ka kaya muna, antayin mo nalang siya".. ngumiti ako ng tipid at hindi na nagdalawang isip na pumasok,

agad kong hinarap si errance, at ngumiti rito, kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko, muntikan ko na siyang yakapin...

nakangiti parin ako sa kanya, nag bigla siyang magtanong..

"are you andy's friend...?" bumagsak ang panga ko at nakaramdam ng hiya,.. sakit, na para bang sinampal ako ng maraming beses..

"No.. i'm just someone," humarap ako sa ina niya, "maam, naparito lang po ako upang isauli itong wallet na nahulog at naiwan ni andy sa park,, cards.. cash.. anjan po lahat, salamat po sa time..." ngumiti ito

"sige iha, maraming salamat din.."

Malapit na akong makalabas ng magsalita ulit siya,

"What's your name again?"...

"princess, Cess for short..." at tuluyan ko nang nilisan ang kwartong iyon..

pinagpatuloy ko ang pag lalakad hanggang sa maabot ko ang exit at naupo sa pathway ng hospital,

Oh cess bat ka nasasaktan ngayon, sabi naman sayo wag kang mahulog baka di ka saluhin, nagmukha kapang tanga umasa, sino kaba sa inaakala mo, ni katiting na alaala ay wala na, wala na,

napa yuko na lamang ako at umiyak hanggang sa natuyo na ang mga luha ko, pakiramdam ko naubus na ata ito,

finals kona bukas, kailangan kong makapasa, kailangan kong mag focus.. pero paano 😢...

================================

Errance Pov's

"princess, cess for short.."

I have no idea, why do i feel this way, it seems like i've known her fo so long,

nang lumabas siya sa pintuan, pakiramdam ko parang nawala ang lahat sa akin,

I know it's kinda wierd, but i think i gotta  find a way,

para mahanap siya,...

so when my mom goes outs, and andys not around yet, i have a chanced to talk with my investigator at the phone, and to ask him find some details about this girl,

================================

Cess pov's

Exam na ngayon, at halatang puyat ako, hindi dahil sa kaka study, kundi dahil sa kakaisip kay errance at sa lahat lahat ng nangyari sa buhay ko nung nasa tabi ko pa siya,

Sobrang sakit, minsan naiisip ko, kakayanin ko ba to, 😢

"konti nalang, tutulo na yang luha mo," tinapik ako ni andrew, magkatabi kasi kami ngayon...

pinahid ko naman ang mga luhang muntikan nang pumatak..

sinagot ko lang siya ng tipid na ngiti,

"Good luck sa atin Cess, next sem 2nd year na tayo, kaya pagbutihan natin, ayaw ko naman na mapagiwanan ka.." pangungulit niya sa akin, natawa naman ako ng kaunti,

"ang kapal mo hah,.. di naman po ako papatalo sayo sa exam...at marami kapang bigas na kakainin, Pre-mid palang kaya" paghahamon ko,

buti nalang talaga laging nandyan sin andrew,

sana kasi siya nalang,...

siya naman talaga nung dati eh, kaso dumating si errance..

"ok class.. lets start the exam... and good luck to all of you..."

nagkatinginan naman kami ni andrew at nagsimula na sa exam...

after 1 and half hour, natapos din ang exam, at masaya naman ako sa magiging resulta,...

"ihahatid na kita hah, no offense pero parang wala ka sa. sarili this past few days,..." nalulungkot niya saad...

"ikaw talaga, masyado kang concerned di bagay sayo..." natatawa kong pangungulit sa kanya,"ok lang ako, no need to worry ok" ....

..... naihatid na nga ako ni andrew, at sa totoo lang nalulungkot ako sa tuwing Wala na si andrew feeling ko kasi mag isa nalang talaga ako,, lalo na sa sitwasyon ko ngayon...

kaya ang ginawa ko ay mag hanap muna ng trabaho, summer job, para naman malibang ako,...

pagkatapos kung mag email sa 10 job vacancies, may isang nag reply, Looking for a Messenger clerk, sa isang companya..

di na to masama, atleast malilibang pa ako at may sweldong matatanggap,

sa totoo lang, hindi parin nawawala sa akin ang umasa, na baka isang araw maalala niya rin ako,...

lahat ng memories na meron kami...

napapaluha nalang ako sa tuwing na aalala ko si errance,

totoo nga ang kasabihang, makakaya mong maghintay hanggang sa tamang panahon para sa minamahal mo...