SEN VE BEN

Karmakarışıklaşmışım

Selamm uzun bir aradan sonra yine birlikteyiz. Beğenip yorum atmayı unutmayın. İyi okumalarrr

Yepyeni bi güne başladım. Sena sultanla eskisi gibi bi konuşmamız olmamıştı daha. Tamam haklıydı daha erkendi bişeyler için ama gönüldü bu laf dinlemiyodu. Bu yaşıma kadar böyle bişeye cesaret edememiştim. Ve sadece annem öğrendiği halde bitsin istemiyodum, bu kadar kolay bitemezdi. Herneyse bu aralar evdeki eğlenceli neşe dolu Bahar yoktu. Babam olaylardan bi haber olduğundan hiçbişey bilmiyodu. Evdekiler bişey olmamış gibi davranıyolardı. Annemle iyice uzaklaşmam gerçekten kendimi kötü hissettiriyordu. Bunları daha fazla düşünmeden yatağımdan kalkıp hazırlanmaya başladım. Saçımı örüp yattığım için kıvırcıktı salık bırakıp formamı giydim. Annemin bana olan bakışlarını görmek istemediğim için kahvaltı yapmadan içeriye "ben çıkıyorum" diye seslenerek kapıyı çektim. Bu kadar tepki vermesi ne biliyim garipti. Sevmek suç değil ki zamanında bu yollardan annem de geçmişti ve ister istemez anlayış göstermesini beklemiştim. Annemle babam ilkokuldan belli arkadaşlarmış yani arkadaş gibilermiş nerden nereye geldiler, geriye döndüklerinde bize önceden anlatırken ikisinin de suratında tebessüm oluşurdu. Ben de çok bişey istemiyodum aslında yaşadıklarımı ilerde anlatırken bende tebessüm etmek istiyorum. Çoktan servise binmiş Cem'in durağına gelmiştik. Gelip yanıma oturunca onun varlığının bile beni mutlu edebileceğini farkettim. Kısa sürede hayatımın merkezinde yer almıştı. Okula gidince direk kızlarla sohbet etmeye başlamıştık. Çok destek olmuşlardı bana. Onlarla bu kadar yakın olacağımızı hiç düşünmüyordum. Yine klasik derslere girip çıkıyorduk, kafam o kadar dolu ki hiçbişey anlamıyodum. Cem'i görünce her şeye rağmen yine aptal aptal sırıtıyor gerizekalı gibi hareketler sergiliyodum. İnsan sevince böyle oluyomuş demek ki. Bu aralar servisten 2 durak yada durağım geçince inmeyi tercih ediyodum. Çünkü hem Cem'le vakit geçirmek istiyorum hem de yürümeyi seviyor ve kendimi iyi hissetmemi sağlıyordu. Cem'le düşündüğümüzden samimi olmak hoşuma gidiyordu bi lafımı sözümü cümlemi sakınmadan söyleyebiliyodum. Karşımda o var diye kendimi olduğumdan farklı göstermek bana göre değildi. Ben neysem oydum. Bütün saçmalıklarımı Cem'in görmesi ve verdiği tek tepki gülmesiydi. Bazen bana bişeyler anlatırken dediklerini duymuyodum sadece dudaklarının kıpırdayışını ve gülüşünü izliyodum. Sonra dönüp ha anlamadım diye tepki veriyordum. Kısa süre de çok fazla bağlanmıştım. İlk sevgilimdi bana ilk yakın olan kişiydi. Neyi nasıl yapıcağımı bile bilmiyorum her şeyi heyecanlanarak yapıyodum.
   Arkadaşlarımla neredeyse itibatı kesmiştik sadece kızlar ve Denizhan yanımdaydı. Uğur'la ise arada samimi olurduk. Kimse gerçekten göründüğü gibi değilmiş. Herkes çıkarları uğruna arkadaşlık ediyomuş. Bunu anladıktan sonra mesafeli davranmaya başlamıştım zaten
Cem de istemediği için iyice uzaklaşmıştık, aramızda böyle şeyler sorun olsun istemiyorum
Çoktan eve gelmiş ders çalışıyodum. Annem telefonu alınca Cem'le evdeyken görüşemiyoduk. Zor bişeydi farkındaydım. Ama bu günlerinde geçiçeğini inanıyorum.
Ablam gelip yemeğin hazır olduğunu söyledi yemek istemediğim halde geliyorum dedim. Odamdan çıkıp sofraya geçtim annemin suratına bakamıyodum suçlu olduğum için değil aslında yalan söyleyip kandırdığım için utanıyorum
Babam:
   - Bahar neyin var senin bi sıkıntın varsa söyle
Bahar:
    - yok baba bişeyim dersleri takıyorum kafaya
Babam:
     - Amaan kızım illa okuyacaksın diye bişey yok çabalıyorsun olmuyosa olmuyodur.
Babam böyle diyince benim gözlerim dolmuş yemeğin başında ağlamaya başladım. Babam bana baktıkça kötü olduğumu görüp sinirleniyodu. Bunu görüyorum çok açık bi şekilde. Zaten o saatten sonra babam gözümün içine baktı. Eskiden gezmeyi tozmayı dolaşmayı severdim. Evden çıkmak için vakit kollardım. Şimdi ise okulda Cem ve arkadaşlarım evde ise sadece odamda duruyorum içim almıyor artık gülmek diğer odaya gitmek. Ders çalışmayı da iyice bırakmıştım. Tek umrumda olan beni mutlu eden kişi Cem 'di. Yeni bi eve taşınıyoruz tam da bu zamanda ne kadar istemesem de. Servisten ayrılıyorum Cem' le daha az görüşüyor olucaktım. Cem'le aramız bu aralar bozuktu. Çok az görüşüyoduk bu ister istemez sorun oluyodu. Sweetini istemiştim en azından kokusu bende kalsın diye. Evde nasıl saklıcağımı bile bilmiyodum ama istiyorum işte..
  Bu sabah onun sweetini giyip gidicektim mecbur asönserde giyebilmiştim. Okula geldiğimde Cem beni görmezden geliyordu deli gibi merak ediyodum nedenini. Kızlar gidip sorduklarında instagramına baksın diyolardı. Ama hem telefonum olmadığı için hem de okulda telefonlar toplandığı için arkadaşlarımdan giremiyorum. Öğrenene kadar hep onların katında ona uzaktan bakıyodum. Öğle arasında telefonunu idareye teslim etmeyen bir arkadaşımdan hesabıma girip baktım. Cem 'in mesajında
    - sen benim duygularımı siklemiyosun sana dediklerimin bi önemi yok senin için
Yazıyodu. Ayrılmıştı ve hala onun kokusu benim üzerindeydi...