Destination: Hope (On-hold)

Prologue

The music died in an instant. I froze in my spot with all these people around me, confuse too. Suddenly, I feel like the only sound I could hear was my heartbeat.

Then there was all the voices that sounded like bees. Their noisy but I can't drag myself to understand any shit they were saying. Napahawak na lamang ako sa aking noo. Ramdam ang pawis at init na kanina pang nanunuot sa balat ko.

Nanlalaki ang mga mata ni Neon habang nakatingin sa akin at parang nagtatanong. Sa kanang kamay ko ay hawak parin ang cellphone niya. Mula roon ay nararamdaman ko ang galit ni Kuya Ambros habang sinusubukan akong tawagin at pauwiin.

I could already picture him on his black suit, buttons undone and disheveled hair. Ganitong oras siguro ay kauuwi pa lamang noon o kaya ay nasa opisina pa, nagpapakabaliw sa trabaho. Hindi na ako nakapagtataka gayong isang malaki at mataas na gusali ang kasalukuyang itinatayo sa pamumuno niya.

I heard a beep. He ended the call I didn't get to finish since I'm too shock and caught up to listen to him. His words were sharp and loud. Siguradong narinig niya kanina ang ingay sa background.

Nang iabot ni Neon sa akin ang cellphone niya, hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong pag-isipan pa kung sasagutin ba ang tawag dito mismo sa loob ng bahay na napupuno ng ingay ng lahat ng bagay na maririnig sa kahit anong party ng mga teenager na katulad ko, o lalabas, pupunta sa malayo paloob pa sa gubat o palapit sa dalampasigan para lang hindi na marinig pa ng kuya ko ang ingay ng kinsasangkutan ko ngayon.

But with the alcohol and adrenaline in my system, I didn't care.

Kuya Ambros must be tired and then he found out that his brother was in a mansion somewhere in the woods filled with drunk kids, having fun like there's no tomorrow, breaking the rules. But I didn't care.

I felt someone was shaking my shoulders. I was pulled out of blurred hazy lights and the angry voice of my brother. Inis kong hinanap ang walang hiyang yumugyog sa magulo ko ng mundo. Si Iran ang nakita ko sa aking harapan.

He was saying something. Brows furrowed and nose blaring, angrier compared to Neon's shocked and scared expression. My reaction? Lutang, lasing, pagod at walang pakialam.

Hindi parin bumabalik ang malakas na Edm ngunit hindi naman nawala ang masakit sa mata na makukulay na ilaw. Napuno ng bulungan sa paligid. Nakita kong bumababa si Levi sa hagdan, wala pang pangitaas na damit. Nanatiling kalmado ngunit sa mga oras na iyon ay siguradong alam niya na rin ang nangyayari. Pero ng mas nakalapit ito ay nangibabaw ang galit at kalasingan. Lumapit pa ang mga kaibigan niya sa kaniya. Malakas ang boses nila ng nagdiskusyonan ngunit hindi na kinailangang pakinggan iyon ng mga tao sa paligid.

Ang lumang mansiyon na ito ay pag-aari ng pamilya ni Levi Santos, kaibigan ng pamilya ko ang pamilya nila. Ngunig nagsisilbi lang itong bahay bakasyunan sa kanila at walang nakatira dito bukod sa care taker kaya ito ang madalas na maging dausan ng ganitong kasiyahan. Lumapit ako sa grupo nila. Sumunod sa akin si Neon habang narinig ko lang na nagmura si Iran.

Hindi ko pinansin ang pagkunot ng noo ng isang kaibigan ni Levi ng makita ako. Levi's group of friends consist of the biggest assholes in this town. Rich assholes. Ang batch nila ang nag-graduate ngayong taon. Hindi ko rin naman nakakalimutan, kaibigan ako ni Levi at mapera din ang pamilya ko. Pero kumpara sa kanila, hindi ako palaging sumasama sa mga ganitong party.

About that, hindi namin planong magtagal dito, lalo na ako. Pero ngayon, ala-una na ata ng madaling araw.

Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong magsalita pero mukhang nakuha ni Levi ang gusto kong sabihin. Dumating ang kapatid ni Levi na si Tina kanina at sinabing may paparating na mga pulis. Nagkalasan na siguro ang mga tao ngayon dito kung kapani-paniwala ang sinasabi ni Tina. She's known for this kind of pranks and this wasn't the first time. But then she just went up to her room after pushing Iran away. Ang boyfriend niyang ilang beses niyang pinagsabihan na huwag munang pumunta sa mga ganitong party. It would be just easy for my friend to obey because he himself wasn't a fan of these american way parties but his girlfriend lives in this mansion.