RUAH

Chapter 3

Chapter 3

Sa hindi malamang dahilan ang ganda ng gising ko nung araw na yun. hindi ko na rin maalala kung ano yung napanaginipan ko kagabi basta yun ang dahilan kung bakit maganda ang gising ko.

Monday…

Hindi pa rin nawawala yung pagiging good mood ko. Kaso nga lang, medyo nakukulangan ako sa araw ko.

Nagklase na kami. Sinubukan kong makinig kaso na bo-bored talaga ako sa English na class.

“Mr. Vidal, please read the next sentence” napatayo naman ako agad nun tapos binasa yung libro ko. Tinanong ko pa sa katabi ko kung ano yung page.

“Angelou, bought five buckets of apple, then a tremendous thing happened” tumingin naman ako nun sa teacher ko, naka smile lang siya sa akin. Tiningnan ko naman yung mga kaklase ko. Yung iba natatawa yung iba naman parang nagtataka ang mga mukha.

“Well, Mr. Vidal, if you read the sentence carefully, it’s not Angelou, it’s Angel” napatingin naman agad ako nun sa libro. Angel nga yung nakalagay.nagtawanan naman yung mga kaklase ko. Pati sina Lavi nakitawa rin. Tiningnan ko naman sila ng masama kaya ayun natahimik rin ang klase. Umupo nalang ako nun.

“Mr. Vidal, if you are referring to Miss Javier, she did not attend her classes today. Student ko rin siya, ang sabi ng mga kaklase niya may sakit daw siya kaya hindi nakapasok. Kaya kung balak mong dumalaw, magdala ka ng prutas” napa uuuyyyy naman yung mga kaklase ko. Tsk! Wala ba silang magawa kundi ang alaskahin ako?

Pero teka, si Angelou may sakit? Bakit kaya? Eh ang sigla sigla nga niya nung nagkita kami eh. Ano kayang ginawa nun at nagkasakit yun ng ganun.

Kamusta na kaya sya? May nag-aalaga kaya sa kanya? May makakain kaya siya? Eh mag isa lang yun sa bahay nila eh. Naku!

“Mr. Vidal! Kung matutulala ka lang sa klase ko eh umalis ka ngayon din!” teka?! Math teacher ko na to ah. Nag bell na pala? Ba’t hindi ko napansin?

“eh kasi naman ma’am nag-aalala yan kay Angelou.”Napa‘uuyyy’ naman yung mga kaklase ko. Kahit kailan talaga itong si Mark oh.

Uwian na nun… inempake ko na ang mga gamit ko nun, tapos umalis kaagad.

“naman! Verzy, hindi naman nakakamatay ang sakit ni Angelou eh. Kaya hinay hinay lang. huwag masyadong hot!” sigaw ni Harry.

“ano ba kayo? Hindi ko naman siya pupuntahan eh”

“sus! In dineal pa” sabi ni Lavi.

“ewan ko sa inyo.” Lumakad naman ako nun. Nakalayo na ako sa school nun nung may naramdaman akong sumusunod sa akin.

“lumabas nga kayo!” ayun lumabas naman ang apat na kumag. May pangiti-ngiti pa silang nalalaman.

“bibisitahin mo si Angelou no?” sabi niCoco

“hindi ah! Uuwi na ako”

“uuwi daw, eh sa kabila kaya yung daanan papunta sa bahay mo” sabi ni Mark

“aminin mo na kasi” sabi ni Harry.

“oo na! ok. Tsk” napahiyaw naman sila nun.

“ayun umamin rin. Sama kami” pinagpatuloy ko lang yung lakad ko nun.

---

“mag doorbell kana kasi” sabi ni Lavi

“eh, hindi nga makakabangon yung tao kasi may sakit nga diba?” sabi naman ni Harry. Kanina pa kami sa tapat ng bahay ni Angelou. Hanggang ngayon hindi parin kami makapasok. Tsk.