Remember Me This Way (Completed)

Chapter 23

'Zeynaine Eve POV'

"Magbihis ka Ng maayos, Señorita"- bilin sa akin Ni Manang Kanina Ng Umakyat siya dito sa aking kwarto

Naguguluhan man ako ngunit Sinunuod ko na Lang Ang Sinabi nito, nagbihis ako Ng formal Skintoned dress. Saka Tuluyan Ng bumaba.

Dumiritso ako sa kusina, at umupo agad Ang Ng attention Ni mom, Dad and Lolo ay Nasa sakin. Hindi ko Naman mapigilan na mapataas Ang kilay ko.

"What? Why are you Looking at me like, Parang may kasalanan akong nagawa?"-naiirita Kung tanong sa kanila

"Apo"- panimula Ni Lolo
"May sasabihin Sana kami sa iyo"-

"Ano Po iyon Lolo?"-mahinahon Kung Tanong

"Apo, Alam namin na Nasa tamang Edad ka na upang maintindihan At malaman mo Ang katotohanan"- aniya Ni Lolo

"I'm already 21 years old lo, and I think Tamang Edad na nga Po ito, ano Po bang katotohanan Ang Ibig niyong sabihin?"- Tanong ko dito

"Sabihin niyo na, Eve maintindihan Naman siguro Ni Zeynaine yon"- aniya Ni Lolo

Pero Teka? Hindi ba't kukunin ako Ni Lolo? O iba Ang Ibig ipahatid nila sa akin, Tiningnan ko Ang hapag kainan, walang pagkain.

Diba Sabi Kay bisita? Anong kakainin nila?

Kakain ba sila Ng hangin?
Teka nga Bakit may feeling akong kakaiba ah.

"Pagkatapos naming Ipaliwanag sa iyo Ang lahat anak, May pupuntahan Tayo, Dinner with a family"- nilingon ko Lang si Dad

Naguguluhan na talaga ako sa kanila

Mom deeply sigh before she Speaks

"Anak, Alam naming marami kaming kasalanang nagawa sayo"- panimula Ni Mommy tinitigan ko lamang siya

Wala Naman siguro kayong amnesia mom? Para makalimutan Ang mga pinagagawa niyo sa akin

"Sa pagtrato namin sayo Ng Hindi Tama, Hindi na namin maibabalik Yung mga panahong Yun, pero Sana Maintindihan mo na ginawa namin Yun, dahil gusto naming baguhin ka at Maging Tama Ang dadaanan mo."- paliwanag nito

I don't want to speak,
Oo mahirap magpatawad, pero sino ba Naman ako para Hindi magpatawad, siguro Hindi pa ngayon pero masisiguro Kung mapapatawad ko din Naman sila

"Zeyn, Sa lahat Ng kasalanan na nagawa namin Sa Iyo Patawarin mo kami Ng mom mo, Alam naming mahirap pero Sana Mapatawad mo kami balang araw. Ginawa namin iyon para sa ikakabuti mo, Let's start a new life Zeyn, Yung Masaya Tayo. Magsimula Tayo ng bagong buhay anak"- Aniya Ni dad. Tinitigan ko Lang ito

Bagong Buhay?

"Apo, Alam naming mahirap ito ngunit Sana Sa ngalan ko at pagmamahal mo sa pamilya natin Mapatawad mo sila"- sabat Naman Ni Lolo nilingon ko siya saka binigyan Ng mapait na ngiti

Kahit mahirap ngumiti kinaya ko paring ngumiti kahit magmukha itong plastik.

"Oo, nagsisi ako na Kayo naging magulang ko, pero Hindi ko pinagsisihan na Nagkaroon ako Ng ganitong buhay na magagawa ko lahat, makukuha ko lahat lahat Ng gusto ko"- nilingon ko si Mom
"Kahit Naman saktan niyo ko Ng paulit ulit, binabalewala ko yon Kasi nasanay na ako, na hanggang material needs Lang Ang Kaya niyong Ibigay"- nilingon ko Naman si Dad

"Kahit na Ipagmukha niyo sa akin na Nagsisisi kayo na ako naging anak niyo, okey pa Rin sa akin, Kasi Thankful na ako na may Lolo ako at mga kaibigan na handang Iparamdam sa akin na Importante ako"- dagdag ko

"I'm sorry Zeyn, we're so sorry"- saad Ni dad at kitang Kita ko Ang pagpatak Ng butil Ng Luha sa kanyang mata

"Mahirap mang Magpatawad Pero sino Naman ako para hindi kayo Patawarin, Lolo raised me well, Mom and Dad"- pilit ngiti Kung Saad