Kendinden güçlüydü rakibi
Adına "Hayat" diyorlardı
İnsanlara meyli vardı
Tuttuğunu çekip koparırdı
Mutluluğa tahammül edemezdi
Kazanacağına da sonuna kadar emindi
O ise yorgun ve yılgın
Vücudu kalbi gibi kan revan
Ama biliyor ki o olacak kazanan
Kaybedecek bir şeyi kalmayan
Hissizleşmiş bir insan
Biliyor , biliyor işte
O olacak kazanan
Ve zil çaldı
İkisi de ringe çıktı
Hayat hiç beklemedi
Hızlıca ilk darbeyi indirdi
O ise ceplerinde elleri
Sırtında siyah ceketi
Ceketin kapşonu başında
Bir "Hayat Şarkısı" çalıyor kulağında
Darbe isabet ediyor tam da kalbine
O sarsılıyor ama hala acı bir gülümseme yüzünde
Biliyor işte her şeye rağmen o kazanacak
Yine iniyor bir darbe
Bir darbe daha
Ve bir tane daha...
O yere düşüyor
Ama kazanacak az kaldı biliyor
Son bir nefes ciğerlerine doluyor
Son kez gözlerine ışık çarpıyor
Son kez acı acı gülümsüyor
Her şeyin sonuna geliyor
Ve kazanıyor...
05.04.20
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖNÜL KELÂMI
PoesíaÇaresizliğimdendir kalem ve kağıda sığınışım Yüreğimin haykırışıdır satırlarım Biliyorum dökmezsem içimi kelimelere Göz yaşlarımda boğulacağım. Amatörce yazdığım şiirlerime bir şans verebilecek kadar yüce bir gönlün var mı?
