Dünyayı çocuklar yönetsin Efendim!
Sevgi sarsın cihanın her bir bucağını,
Masumiyet aksın oluk oluk.
Kin, nefret nedir bilmez onlar
Minik yürekleri kötülük barındırmaz.
Hayatın tüm rezilliklerine inat
Dünyayı çocuklar yönetsin Efendim!
Belki umudun halatlarından salıncaklar kurulur göklere
Barış ulaşır arşa
Dostluk can bulur
Sevgi fıçkırır her bir yana
Ne olur dünyayı çocuklar yönetsin Efendim!
D.KARA
19.08.19 Pazartesi
Şiirlerimi yazdığımda genelde önce kardeşime okurum. Bu şiiri yazdığımda da yine ona okudum.
"Ama dünyayı çocuklar yönetirse şekerle çikolatayla herkes onları kandırır, istediğini yaptırır" demişti. Bu anı aklımdan çıkmıyor. Ya gerçekten şiir sevmediği için anlamak istemiyor ya da biz kardeş olamayız. Başka türlü bunu söylememesi gerekirdi. 😂😂
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖNÜL KELÂMI
PoesíaÇaresizliğimdendir kalem ve kağıda sığınışım Yüreğimin haykırışıdır satırlarım Biliyorum dökmezsem içimi kelimelere Göz yaşlarımda boğulacağım. Amatörce yazdığım şiirlerime bir şans verebilecek kadar yüce bir gönlün var mı?
