Karanlık bastırmış , önümde uzunca bir yol.
Defalarca düşmüşüm dizlerim yara , yürümek epey zor.
Sokak lambası cızırdıyor , yanmakta kararsız.
Köşeyi dönüyorum karşımdaki sokak yine ıssız.
Bir tabela ilişiyor gözlerime ,
'' Gönül Sokağı '' yazılmış üzerine.
Adımlarımı yavaşlatıp daha dikkatli bakıyorum.
Dalmışım.
Hayal kırıklıklarına takılıyor ayağım , tökezliyorum ;
Toparlanıp yeniden kalkıyorum.
Delici bakışlar karşılıyor beni ,
Minik bir kız sahibi.
Duruşu ürkek , çekingen hem de asi.
Bir tebessüm bahşediyorum ,
Öfkeyle harmanlanıyor gözleri.
Ellerimi uzatıp "Gel." diyorum.
Koşmaya başlıyor ansız.
Soruyorum " Ne oldu küçük kız? "
Asılı kalıyor sözlerim havada.
Düşüyorum ben de peşine.
"Dur! Zarar gelmez benden sana."
"En büyük zarar sensin bana!"
"Tanımıyorum bile seni !" diyorum.
" Ben , celladı olduğun çocukluğunum."
Yüreğim burkuluyor.
Ellerimi uzatıyorum , tam dokunuyorum ;
Kayboluyor.
Boşluğa sürükleniyorum ,
Uyanıyorum.
19.03.20
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖNÜL KELÂMI
PoetryÇaresizliğimdendir kalem ve kağıda sığınışım Yüreğimin haykırışıdır satırlarım Biliyorum dökmezsem içimi kelimelere Göz yaşlarımda boğulacağım. Amatörce yazdığım şiirlerime bir şans verebilecek kadar yüce bir gönlün var mı?
