Ne vakit birine güvenecek olsam
Ellerim sızlar benim
Tutacaklar diye uzattığım
Tutulmadan savrulan ellerim
Ne vakit birine güvenecek olsam
Dizlerim sızlar benim
Düşüşümün yaraları
Sızlatıverir dizlerimi
Ne vakit birine güvenecek olsam
Sırtım sızlar benim
Hançerler sanki mümkünmüş gibi
Daha da derine saplanır
Ne vakit birine güvenecek olsam
Yüreğim sızlar benim
Kalbim hatırlatır
Kendi vebalime girdiğimin
Ne vakit birine güvenecek olsam
Yine de güvenirim
Tüm yaralara rağmen
Belki bir insana denk gelirim
17.12.19
Salı
Küçük Hanım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖNÜL KELÂMI
Thơ caÇaresizliğimdendir kalem ve kağıda sığınışım Yüreğimin haykırışıdır satırlarım Biliyorum dökmezsem içimi kelimelere Göz yaşlarımda boğulacağım. Amatörce yazdığım şiirlerime bir şans verebilecek kadar yüce bir gönlün var mı?
