Yaşamak, yemek yapmaya benzer
Doğduğun vakit dökersin
Bir bardak gözyaşını hayat tenceresine
Biraz büyüyünce bir tutam hayal eklersin içine
Karıştırsın bir kaşık umutla birlikte
Daha da büyüdüğünde
Bir parça sevgi ve aşk da
Yerini alır tencerede
Son olarak alabildiği kadar acı eklenir
Altmış altmış yıl kadar pişmesi beklenir
Yaşam hazır olduğunda
Ya tadını çıkarıp yemişsindir
Ya da büyük bir nimet kaybetmişsindir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖNÜL KELÂMI
PoetryÇaresizliğimdendir kalem ve kağıda sığınışım Yüreğimin haykırışıdır satırlarım Biliyorum dökmezsem içimi kelimelere Göz yaşlarımda boğulacağım. Amatörce yazdığım şiirlerime bir şans verebilecek kadar yüce bir gönlün var mı?
