Love Yourself - Min Yoongi-

27

Gm: SEN HANGİ YÜZLE BURAYA GELIYORSUN! ?

Gelen kişi ilkokulda bana Kopyacı diyen Eun Cha'ydı.

Ec: Özür dilerim

Gm: DILEME ÇÜNKÜ SENI AFFETMEYECEĞIM! SEN BENIM ARKADASIMI ELIMDEN ALDIN! (Yazarınız böyle bir olay yaşadı. Ilkokulda bana Kopyacı demişlerdi. O zamanda ortak arkadaşımız olan kız da benim herkesi koridorda durdurup o Kopyacı onunla oynamayın dediğimi iddia etti.)

Ec: Tamam Özür dilerim. Affedemez misin?

Gm: HAYIR! BEN ARTIK ESKISI GİBİ OLAMAM! BEN SIZIN YUZUNUZDEN KENDIMDEN NEFRET EDİYORUM!

Dedikten sonra koşmaya başladım. Imza gününde olmamız umrumda değil. Kimse benim ağladığımı görmesin. Güçsüz sanarlar beni. (Y/N: Aslında ağlamak güçsüzlük değil. Icinizde tutmayın. Eğer içinizde tutarsanız daha kötü olur. Yaşamış biri olarak söylüyorum: derdinizi birine anlatın. En olmadı bana özelden yazabilirsiniz. Dinlerim. Yol göstermeye çalışırım. Ama yeter ki içinizde tutmayın). Hemen oradan çıktım. Nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. Bir süre sonra ayaklarım beni taşıyamaz hale geldi. Yere çöktüm. Maske takmadığım için herkes bana bakıyordu. Zor da olsa ayağa kalkıp bir banka oturdum. Sonra ise yanımda bir hareketlilik hissettim. Baktığımda Hoseok ' tu. Göğsüne yasladı kafamı. Orada ağlamaya devam ettim. Elini saçlarıma götürdü. Okşamaya başladı. Kollarımı beline sardım. Bir süre sonra yanımıza Menajer, Light, Yoongi Hyung, Cheonsa unnie, Cha Na, Ji Woo, Moon, Chaeyoung, Mi Cha, Sun Hee, Sarang ve Haneul geldi. Hemen kalkıp Light' e sarıldım. O da saçlarımı okşadı. Sonra bizim sarılmamıza Yoongi Hyungda katıldı. Ben hala ağlıyordum. Ama bir süre sonra Ağlamaktan yorgun düşmüştüm. Ayaklarım beni taşımadı. En son hatırladığım Hoseok un beni kucağına alıp hastaneye koşmaya başlamasıydı.