Chapter 21

1.1K 20 4
                                    

"I miss you" he said.

I yawned. It's 2am now here in New York at ganitong oras lang kami nakakapag usap ni Angelo through videocall, dapat sana ay 12 dahil lunch break pero kadalasan, ang mga clients ang ka lunch niya. Sanay naman na kami sa ganitong set up dahil nga siya ang taga pagmana ng business nila ay umuuwi uwi rin sya for like a week or two.

Ang kaibahan lang ngayon ay mas matatagalan siya dahil sa nangyari.

I can see the tiredness in his eyes, his facial hair is showing too, maybe because of too much work wala na siyang time mag shave but he still looks good though, I can't help but to feel guilty dahil naglalaan pa siya ng time para makapag call kami.

I wish I could do something to help.

"Sorry, I know you're still sleepy" sabi niya.

"No, no, sorry. I miss you too, I wish I could hug you right now" I said as I pout.

He groaned and chuckled "Yes, I need your hug" he said and acted like a baby with open arms reaching for a hug.

I laughed "I want to help you, what can I do? you can send me some financial reports or what, I know our business here is small but I guess I'm quite knowledgeable about---"

"No it's okay, I can manage. Just focus on our boutique, okay? and hows my baby boy?" he asked referring to Zain.

I know he misses him too, ganitong oras kase ay tulog na ang makulit at minsan lang sila magkausap pag nagpupumilit si Zain na magpuyat, hindi healthy kaya minsanan ko lang kung payagan.

"He's fine, he misses you so much. Laging 'kailan uuwi si Papa?' 'Mom let's just go there and see Papa'" which is true. They are really close I guess ganon talaga pag lalaki ang anak kaya I thank Angelo so much for looking after Zain, he understands his needs, and he's really like a father to him both in my eyes and my son's.

He smiled.

"Aren't you gonna consider it?" he said with a teasing smile.

I glared at him "Angelo!" I said with a warning tone.

He just laughed.

We were silent for a minute.
"I hope you're not stressing yourself too much, I'm not there para pagalitan ka pag nag ooverwork ka" I said seriously. Si Angelo ang tipo na hindi problematic, he takes things lightly kaya ko rin siya nagustuhan. He knows his battles at malawak ang pag unawa niya higit pa ron ay rational siyang mag-isip kahit may pagka pilyo.

"Yes ma'am!" sagot niya.

I rolled my eyes. "I'm telling you. Take care, okay? I don't want you sick" I told him.

Ayoko talaga pag nagkakasakit siya, bihira lang naman iyon pero pag siya ang nagkasakit akala mo wala lang dahil nagagawa pa niyang magbiro at magtrabaho kung hindi pa sasawayin.

Sumeryoso ang mukha niya, wari ba'y nagiisip ng may marealize ay onti onting natawa "Tiff, I think you're getting crazy over me" he concluded--- ofcourse still laughing.

I rolled my eyes at gusto siyang batuhin ng unan!

"I'm serious, nakakainis ka!"

"Okay, okay. Sorry, I just miss teasing you" he said.

Miss ko na rin siyang batuhin ng unan at kagatin!

Lumipas ang ilang linggo at ganon na rin ang naging routine namin ni Angelo, may mga araw na hindi siya nakakatawag at naiintindihan ko naman iyon, nagguilty pa nga ako dahil hindi ko man lang siya matulungan samantalang nariyan siya nung ako yung nangangailangan.

Facing Fears Where stories live. Discover now