I Fell Inlove with the Devil

Chapter 6: Lab Partners

"God is such a cruel god for making you so wonderful, and for making me so weak."

        - Sade Andria Zabala

---

Third Person's POV

"Why did you do that?! She's almost in my hands!" galit na sigaw ng lalaki.

His eyes are furious looking at the guy he's talking to and his fist are compacted as if it's ready to punch anything in a split of a second.

"You can't do that Vernon. She's mine. Only mine." matigas na sagot ng lalaki saka ngumiti ng nakakaloko. Hindi inaalintana ang galit na ekspresyon ng kausap niya.

"You're insane! I could kill her if you let me! Then it's over." kalmado ngunit halata pa din ang galit at inis na sagot ulit ng lalaki.

"No. I can handle her. She won't harm me." kalmado naman na sagot niya saka namulsa at umalis na sa harap ng kausap niya.

Nanatiling tiklop ang mga palad ng lalaki habang pinapanood na mawala sa paningin niya ang kausap niya.

"No. I won't let you do what you want. The Abyss is not a home for me. I don't want to go back there idiot!"

---

Irina's POV

Nasa harap na ako ng gate namin. Inihatid at sinamahan ako ni Raphael pauwi.

Bubuksan ko na sana ang gate ng maalala kong hindi pa pala ako nakakapag-pasalamat sakanya.

"Ahh thank you nga pal---" napatigil ako ng paglingon ko eh wala na si Raphael sa likod ko.

Thank you Raphael.

Talaga yung anghel na yun bigla bigla nalang susulpot tapos bigla bigla ding nawawala. Hay nako.

Pumasok nalang ako sa gate at dumiretso na sa pintuan. Pagbukas ko ay naabutan ko si mama na nakaupo sa sofa. Balisa at nagaalalang nagaantay sakin.

"Anak! Saan ka ba galing? Gabi na ah!" nagaalalang sabi niya saka tumayo at niyakap ako.

"Ma. We need to talk." seryosong sabi ko at kumalas sa yakap niya.

Taka niya naman akong tinignan. I bring her to the sofa and looked at her seriously while holding her hands.

"Ma bakit hindi mo sinabi sakin ang totoo?" panimulang tanong ko.

She looks surprised pero napalitan din ito ng guilt.

I know you know what I'm saying.

"I'm sorry anak. Gusto kolang protektahan at ilayo ka sa panganib." nakayukong sagot niya. The disappointment on her voice stands out.

"I've met the deity of knowledge. Sinabi niya sa akin ang totoo ma. The truth behind everything. Behind those mysterious flowers on my birthdays. The truth behind what happened to dad." sabi ko pa at pinisil ng marahan ang mga kamay niya.

"She's right anak. I'm sorry kasi sa iba mo pa nalaman ang totoo imbes na sa akin na ina mo. I've tried everything to protect and avoid you from whatever of this happen, pero I guess I just can't broke your destiny." disappointed na sagot niya saka hinaplos ng marahan ang buhok ko.

Naiintindihan ko siya.

"I understand ma. Sorry kung nagalit ako nung una." paghingi ko din ng tawad.

She pulled me once again for a long, tight and warm hug.

"Magpahinga kana anak." sabi niya at kumalas sa yakap.