PARLAK YILDIZ -ASKIYA ALINMIŞTIR-

BOLUM 1=BEN BIR SON DEĞİL BİR BAŞLANGIÇMIŞIM.

Bu yolun sonu sandığım yer meğerse başlangıçmış.Meğer birileri için bir önemim varmış benimde.Meğer sandığım kadar önemsiz biri değilmişim.Ben bir son değil bir baslangıçmışım.

En son hayal mayal hatırlıyorum.İki elimi bağlamış gözüme ise eski bir kıyafeti yırtıp yaptıklarını düşündüğüm pis kokan ve bir o kadarda pis olduğunu bildiğim bir eşarp bağlamışlardı.30 dakika kadar bir yol yürüdük.Adım hızlarına bakılırsa yaklaşık 3 kilometre bir yoldu bu.30 dakika sonra bir yerde durduk.Bağıranlar vardı çok fazla.O kadar bağırıyorlardı ki neredeyse kulaklarım sağır olacaktı.

Keşke sağır olsaydım dedim biran.Bağırma seslerine birkaç silah sesi eşlik etti.Ve sesler kesildi bir anda.Işte ne kadar küçük olsamda anlamıştım ne olduğunu.Bir süre sonra fark ettim ki sadece birkaç kişi kalmıştı.En fazla 4 bilemedin 5 kişi.

Sonra kolumda birinin beni çektiğini hissettim.Beni bir yere sürüklediler.Bir soğukluk hissettim alnımda.Bir silahın namlusu olduğunu anlamam çok zamanımı almadı.Sonra gözümü açtılar.Bu koca dünyaya son bir kez bakmamı istediler belkide.Etrafa bakarken gözüm geride kalan 3 kişiyi gördü.2 tane yetişkin amca ve küçük bir çocuk.Kendilerini tanımam ama bizim köyden olduklarına emindim.Benim aksime zarıl zarıl titriyordu 3 üde.

Sonra silah tekrar başıma konuldu.Ve BUM...Biran için öldüm orda.Ama hiçbir yerimden kan akmadığını fark ettiğimde anladım ki vurulan ben değildim.Peki neydi bu ses.İçimden defalarca tekrar ettiğim 2 soru bana 2 dakika içinde hiç yaşamadığım o korkuyu yaşattı.

DOST MUSUN? DÜŞMAN MI?