Το νόημα της ζωής

Πρόλογος

Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν κάποιο σκοπό, είτε αυτός είναι κάποια λειτουργία που θα φέρει ένα αποτέλεσμα, είτε είναι εκ φύσεως υπάρχων και λειτουργικός. Όταν όμως υπεισέρχεται το ζήτημα του σκοπού στην ίδια τη ζωή, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Όλοι σε κάποιο στάδιο της ζωής μας έχουμε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποιο ουσιώδες νόημα στη ζωή μας, αν υπάρχει κάποιος σκοπός που την αντιπροσωπεύει και την ορίζει. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο σκοπός της ζωής βρίσκεται αποκλειστικά και άμεσα στις ηθικές αξίες και άρα στην εφαρμογή της δικαιοσύνης και της φιλανθρωπίας. Κάποιοι άλλοι, με μεγαλύτερη έλξη στην απαισιοδοξία, θεωρούν ότι το νόημα της ζωής είναι αόρατο, δηλαδή δεν υπάρχει. Άλλοι βέβαια, πιο επιπόλαιοι, δεν μπαίνουν στον κόπο να φιλοσοφήσουν ή έστω να αναρωτηθούν γύρω από ένα τέτοιο ζήτημα και συνεχίζουν να ζουν την ζωή τους ανέμελα.

Ο σκοπός της ζωής δεν είναι κάτι που επιλέγουμε να βρούμε ή διαλέγουμε να έχουμε,είναι δηλαδή αόριστος. Πολλοί έχουν την εξής κοσμοθεωρία: το νόημα της ζωής είναι να περνάς καλά όσο περισσότερο μπορείς χωρίς να σε νοιάζουν και τόσο οι επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν. Όχι ακριβώς όμως. Αυτή είναι μια υποκειμενική γνώμη, ένα συμπέρασμα σκέψεων και αντιλήψεων, αυτών που θέλουν να δικαιολογήσουν την κατάσταση τους ως ανθρώπινη ύπαρξη, με αποτέλεσμα να ζουν μια ζωή δίχως πολλά διλήμματα και σκέψεις. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά ούτε απαραίτητα καλό.

Ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη. Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά από την αρχή της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος δεν έπαψε ποτέ να εξελίσσεται και αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν έχουμε ποτέ αλλάξει στην καθημερινότητά μας,μαζί με την φυσική ανάγκη του ανθρώπου να επιβιώνει τρώγοντας και πίνοντας τις κατάλληλες ποσότητες που του αρμόζει. Σκεφτείτε το εξής: υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να έχει μείνει σταθερός από τη στιγμή που γεννήθηκε έως και την τελευταία μέρα του; Βασικά σε οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ δυο χρονικών στιγμών, ο άνθρωπος θα παρουσιάσει μια εξέλιξη, είτε αυτή είναι αρνητική είτε θετική.

Μήπως όμως η εξέλιξη είναι μια απλή διαδικασία την οποία τυχαία ακολουθούμε εδώ και εκατομμύρια χρόνια; Ή μήπως δεν έχουμε καν την επιλογή να ζήσουμε αλλιώς; Τι εννοώ όμως όταν αναφέρω τον όρο «εξέλιξη»; Με τον όρο αυτό, αναφέρομαι στην κάθε βελτίωση, στο κάθε επόμενο στάδιο, γεγονός, συμβάν και στις εμπειρίες μέσω των οποίων έμαθε και βελτιώθηκε σωματικά και/ή ψυχικά, είτε αρνητικά, είτε θετικά ο άνθρωπος.

Η ζωή είναι από μόνη της ένα νόημα. Όσο ζει ο άνθρωπος, συνεχίζει και «τρέφεται» αντίστοιχα ο σκοπός της, διότι μπορεί να μην το παρατηρούμε πάντοτε αλλά εξελισσόμαστε και διαφοροποιούμαστε σαν άνθρωποι καθημερινά. Με λίγα λόγια, αν δεν υπάρξει εξέλιξη, αντίστοιχα δε θα υπάρξει σκοπός σε μια ζωή. Η ζωή ενός ανθρώπου θα σταματήσει να έχει νόημα μόνο όταν πάψει η εξέλιξή της, δηλαδή, όταν επέλθει ο θάνατος του ατόμου. Οπότε, στην ουσία, αλληλοβοηθούμαστε με το σκοπό της ζωής και ο σκοπός της ζωής με τον άνθρωπο, καθώς δίχως την ένωση τους δε θα υπάρξει νόημα.