PANDEMİ

5

Evle okul arası en fazla 15 dakika olmasına rağmen bana sanki saatlerce yürüyormuşuz gibi geliyordu. Nihayet bahçeden içeri girdik. Çantamdan aceleyle anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Anneme geldiğimi haber verdim ve Taylor ile odama geldik. Telsiz yatağımın başucunda duruyordu. Çantamı masamın yanına fırlatarak telsizi elime aldım. Sesini açtım ve belki bir şey söylerler diye beklemeye başladık. 1-2 dakikalık bekleyişin ardından sesin gelmediğine kanaat getirdik. Ben derin bir nefes alıp verdikten sonra çekingen bir sesle telsize konuşmaya başladım:
"Merhaba."
"........................"
"Merhaba beni duyuyor musunuz?"
"........................"
Cevap gelmiyordu. Hayal kırıklığına uğramış ve Taylor'a karşı yalancı konumuna düşmüştüm. Son bir umutla bir şeyler söylemek istedim:

"Eğer beni duyuyorsanız cevap verin lütfen. Dün Bob diye birini arıyordunuz sanırım. Eğer yardıma ihtiyacınız varsa................"sonlara doğru iyice sesim kısılmış, umudumu kaybetmiştim. Bu düşünceler içerisindeyken telsizden gelen sesle irkildim:

"Hey!Seni duyabiliyoruz ufaklık. Telsiz hattımıza nasıl ulaştın en ufak bir fikrim yok fakat bize yardımcı olabilirsin."

Yüzümde beliren sırıtmaya engel olamayarak Taylor'a döndüm. O da şaşkınlık içerisindeydi. Karşı tarafa bir cevap veremediğimi farkedince hemen telsizi kaptım:

"Size yardımcı olmak için elimden geleni yaparım fakat sizin kim olduğunuza, amacınızın ne olduğuna ve size nasıl yardımcı olabileceğime dair en ufak bir fikrim yok."

"Sakin ol ufaklık. Bütün sorularına zamanla cevap alacaksın. Bir dahaki konuşmamızda sana bazı şeyler anlatacağım. Yarın akşam telsizini aç ve bizi bekle."

"Tamam.Fakat bana ufaklık diye hitap etmezseniz sevinirim. 17 yaşındayım." Yaşımı belirtmezsem asla olmazdı.

Karşı taraftan bir kıkırdama sesi geldi ve "Görüşürüz"dedi.

Çok karmaşık duygular içerisindeydim. Çok ciddiye almıştım bu olayı fakat eğer sonunda bu benimle dalga geçen birinin şakası çıkarsa hiç hoş olmazdı. Düşüncelere dalmışken yanımda Taylor olduğunu unutmuştum. Ona baktığımda yüzündeki şaşkın ifadeyi gördüm ve kahkaha atmaya başladım. Çok şaşırmıştı.

.............................................................

Günün sonunda yatağıma yattım ve derin bir 'oh' çektim. Ertesi günün akşamını iple çekiyordum. Bu düşünceler içerisinde uykuya daldım.

BÖLÜM SONU
.......................

NOT: SEVGİLİ OKURLAR , BÖLÜMÜ OKUDUKTAN SONRA YORUMLARINIZI YAZARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM. BİR DAHAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE. HOŞÇAKALIN💜:)