Silents words [Yoonmin Oneshot]

Before you read!

هلو لابلیز! حالتون چطوره؟ امیدوارم که خوب باشید، دیروز، امروز، فردا و تمام لحظات زندگیتون.

فکر این وانشات همینجوری به سرم افتاد. ایده ی جدید و نابی نیست(آخه نه که فیکای قبلیم همه اسطوره ای و جدید بودن! :/)توی سه ورژن یونمین، ویکوک و چانبک آپ شده اگه خواستید دو ورژن دیگشم تو پیجه

زمانی شروع به نوشتن این وانشات کردم که نزدیک بود یکی از دوست هام رو از دست بدم. چرا؟ خودکشی!

خودکشی یکی از بزرگترین پشیمونی هاست. هم برای کسی که لحظات پایان عمرش رو سپری میکنه و میدونه خودش، با دست ها ی خودش و با تصمیم خودش جونش رو داده و هم برای اطرافیانی که اون شخص رو از دست میدن و تمام عمر حسرت میخورن که چرا چرا چرا و چرا مراقب اون آدم نبودن.

آدمای افسرده لزوما یه چشم خون و یه چشم اشک نیستن، لزوما همیشه گرفته و ساکت نیستن، لزوما رنگ پریده و گوشه گیر و تنها نیستن. شاید صمیمی ترین دوستتون افسرده باشه، شاید همسایتون، برارد یا خواهرتون، هم کلاسیتون...
شاید آدمی که از کنارش به راحتی رد میشید، آدمی که پیش شما قهقهه میزنه، کسی که از دور یا حتی نزدیک میبینیدش و فکر میکنید شاده.

همونان. همون آدم هان. همونایی که از کنارشون رد میشید. شاید حتی گاهی میفهمید که ناراحته، میفهمید گرفتست، میفهمید که بغض هاش جایی بین خنده هاش پنهانه اما به خودتون زحمت نمیدید که ازش حالش رو بپرسید. دستتونو بذارید روی شونش بگید من اینجام. کنار بشینید و بگید حرف هاش رو میشنوید.

در نهایت ممکنه یه روزی به خودتون بیاید که دیگه اون شخص نباشه.

همه و همه ی این پرچونگی ها رو کردم که فقط یه چیز بگم.

حواستون به آدمای اطرافتون باشه. گاهی فقط یه جمله میتونه یه شخص رو از فکر خودکشی نجات بده. یه لبخند، یه لطف، یه نگاه که نشون دهنده ی اهمیته، کمی حمایت، یه شونه برای تکیه کردن. با چیز های ساده میشه آدم هارو نجات داد پس افراد اطرافتون رو به این راحتی از دست ندید.

این فن فیک هیچی نیست. هیچی. نه نثر خاصی داره نه محتوای خاصی. فقط و فقط نوشته شده تا شاید یکم حرف های من رو ملموس تر کنه. فقط برای اینکه محبتتون رو از بقیه دریغ نکنید.

بازم میگم. مراقب آدمای اطرافتون باشید.

ممنون که فکرهای مغشوش منو خوندید.

مثل همیشه دوستتون دارم

شیدا