Nagising ako dahil sa mataas na sikat ng araw. The light is all over my room.
'bukas pala ang bintana'
Inilingon ko ang aking sarili sa table katabi ng kama ko and there I saw 6 blue-colored drugs, agad ko naman itong isinubo at uminom ng tubig. It's been 2 weeks noong huli kong session sa hospi, I'm feeling more better, Sana tuloy tuloy na.
Dahan dahan akong tumayo para maglakad sa direksiyon Kung saan sumisilay ang liwanag, well I'm going to close the curtains, the amount of light in my rooms makes my vision blurry. Nakakahilo. But before I was able to close my cream-colored curtains with this tiny details of an embroidered yellow tulips design, natanaw ko sa malayo ang malawak na field with a lots of different species of flowers blooming on it, pati amoy ng mga bulaklak nalalanghap ko na.
My mom enjoys flowers so much, I really don't know why she is really fond of them, I don't like flowers, they are pretty but it's too girly. Pero Hindi Alam ni mom na ayaw ko sa mga bulaklak nya baka mag tampo, everyday naglalagay sya ng bulaklak sa vase sa may salamin ko, at di ako nagkamali meron nanaman ngayon, may isang kumpol ng red chrysanthemum. Sabi ni mommy flowers has its language, at katunayan may ginawa si mom na list ng meaning ng bawat bulaklak para daw alam ko ang ibig-sabihin kung sakaling may magbibigay sa akin, and the flower of the day which is the red chrysanthemum means love.
Iniabot ko ang phone ko at nag simulang i-dial ang number ni mommy.
"Good morning Mom, I love you too"
"Luisanna anak, did you like the flowers?"
"Yaz my"
"Good. Do you want a breakfast in bed, o baba ka dito?"
"Baba po my, but I'll fix my self po muna"
"Okay, your and and I will wait for you"
Si mom na ang ang unang nag-end ng call. I immediately went to the bathroom and did my rituals. After all, kelangan ko na din bumaba. 2 weeks narin akong di bumababa dahil dito lang ako nagkukulong sa kwarto.
Katatapos kong maligo at kasalukuyan akong nandito sa harapan ng salamin, where I see my reflection, A petite girl, who has a pale skin tone, bukod dito ay ang kapansinpansin ang sobrang ikli na buhok na meron ako, bago lang ito nagsitubuan, I'm lucky tho, I survived cancer, my brain tumor is gone.
But life is full of surprises, there is no certain things in life. Walang kasiguraduhan kung hanggang saan ako aabot.
