Seni Unuttuktan Sonra

~Giriş~ "Geçmişe Dair"

Serumu hissetmemle birlikte irkilerek gözlerimi açtım.Hastane kokusu bütün odayı çevrelemişti ve sol bacağımda şiddetli bir yanma hissediyordum.Cihazın "bip-bip" sesi gerçekten sinir bozucuydu ve işin kötü tarafı ismimden başka hiç bir şeyi hatırlamıyordum...

Orta yaşlı, zayıf, kumral bir kadın kapıdan içeri girerek yatağa yaklaştı.Ufak bir tebessümle bana bakarak "Sonunda uyandın." dedi. İlk başta, hemşiredir ihtimaliyle oralı olmadım. Biraz daha yaklaştı ve başımı okşadı."Bizi çok korkuttun."diyerek anlıma nazikçe öpücük kondurdu.Resmi duruşlu ve dudağına bordo ruj sürmüş bir kadındı.Kadının kim olduğu hakkında kesin bir fikrim yoktu. Açıkçası ben "kim" dim onuda bilmiyordum. Serumlu olmayan kolumu selam vermek için havaya kaldırdım .Nazik eller ve bakımlı tırnaklara sahiptim. Yaşlı olmadığıma dair kendimce aldığım kararla bir gayret kadın ile konuşmaya çalıştım. "Sen kim..." demeden konuşmam yarıda kaldı.Nasıl bir travma geçirdiysem konuşmamı etkileyip soluk almamı zorlaştırıyordu. "Sally kendini fazla yorma.Gün geçtikçe daha iyi olacaksın." dedi ve "Hepimiz burdayız ve sana harika bir sürprizimiz var" diyerek heyecanla ekledi.Önce kendini tanıtsaydın kadın ! Şeklinde içim birbirini yiyordu..

Heyecanlı koşar adımlarla kapıdan içeri biri daha girdi.Kızıl kıvırcık saçlı çatlak bir tipe benziyor, oldukça  fit ve sağlıklı görünüyordu.

"Demek uyandı ha?" dedi bu çatlak kız.Kadın işaret parmağını dudağına deydirerek "Şşş hastamızı fazla yorma Betty" diyerek odadan uzaklaştı.

Betty meraklı ve ciddi bakışlarla  "Kaç senenin acısını kendini öldürerek mi çıkaracaktın Sally, bunun bir kaza olmadığını ikimizde biliyoruz" dedikten sonra  ağlamaya başladı.Durgun ve anlamsız bakışlarımla onu izliyordum.Bana göre hastanede olmama sebep veren şey kaza olmalıydı.Betty'nin bana dair her haltımı bildiğine emindim.Elini tuttum ve zar zor nefes alarak "Ban..a  her..şeyi.....aanl" diyebilmiştim.Pembe rüküş ojeli parmaklarıyla yaşlarını sildi ve lafına devam etti.

"Şu son zamanlarda ağzını bıçak açmadı.Ne halt yediysen benden gizledin.Ben senin arkadaşındım Sally hem de en yakın arkadaşın.! İnsan dostuna kin besler mi?Zaten  eninde sonunda her şeyi hatırlayacaksın.Tabi ben hayatından çıkmayı şimdi tercih ediyorum.Keşke ölseydin"

Yakın arkadaşlar birbirine çemkirebilir ama resmen geber! diyen birinin yakın arkadaşım olması çok ironik. Betty bunu söylerken şirin kızıl saçları alev topu gibi oldu. Kan çanağı gözleriyle birazcık bakıştıktan sonra sandalyenin üstüne koyduğu pembe çantasını alarak odadan ayrıldı.

Kendimle ve şu lanet bip bip sesi çıkaran cihazla yalnız kalmıştım.Oysa ki şu yaşadığım birkaç dakikada, iki-üç vukuatımı öğrenmek kafamda daha fazla soruya yol açıyordu.Bir an önce ayağı kalkmak ve hayatıma dair ne varsa öğrenmek istiyordum.Kumral kadın tekrar içeri girdi ve elindeki suyu bana uzatarak "biraz yudumla" dedi.Kafamı kaldırmaya çalıştım ve kadının uzattığı suyu içtim. "Doktor, bilincinin daha hızlı yerine gelmesi için bazı anılar, eşyalar ve insanların yararlı olacağını söyledi. Umarım yarın az da olsa kendine gelirsin canım.Şimdi tatlı bir uykuya dal ." diyerek su içtiğim bardağı elimden aldı ve üzerimi ince pikeyle örttü . Saate baktıktan sonra gözlerimi kapattım.

Ertesi gün havanın sıcaklığıyla alnımda oluşan damla damla terle uyandım. Bu ne sıcak böyle ! diyerek yattığım yerden, stor perdenin kenarındaki zımbırtıyla perdeyi aşağı indirmeye çalıştım.3-4 saniye şaşkın bir ifadeyle tepkisiz kaldıktan sonra "Hemşiree" diye bağırdım.Konuşmak ne kadar müthiş bir duyguydu.Hemşire "Günaydın Sally Diamond, bu gün nasılsınız ? " diyerek içeri girdi.Aşırı şekilde acıkmıştım. "Hemen kahvaltım gelmezse odadaki çiçeğin yapraklarını yemeye başlıyacağım." dedim.Hemşire samimi bir gülüş attıktan sonra "Pekala hemen geliyor." dedi.Odaya tekrar geldiğinde elindeki tepsiyi görünce ellerimi ovuşturdum ve oturma pozisyonu aldım.Biraz zorlandım .Hala her bir kemiğimin ağrısını hissedebiliyordum..nefis bir kahvaltı için sabırsızlanırken önüme sunulduğunda gördüğüm resmen kabustu.Dilimlenmiş haşlanmış yumurta ve 1 bardak süt...Şaşkın şaşkın hemşireye baktım."Doktor bunları yemenizi söyledi."dedi. Ben açtım aç! Kalkıp doktora bir ton laf edesim vardı fakat vücudum hala ayağa kalkmaya hazır değildi."Biraz ekmek alsam fena olmaz değil mi ?" diyerek hemşirenin gözlerinin içine baktım. Hemşire ciddi bakış ve tavrını alarak "Doktor bunları yemenizi söyledi." diye aynı şeyi tekrarladı.Sesimi çıkarmadım ve sütten bir yudum aldım.2 saat sonra Kumral kadın yine ziyarete gelerek çantasından küçük yuvarlak ekmeklerden 1 paket çıkardı.Yüzümdeki tebessümle ekmeği aldım. "Birileri ekmek istemiş getirmem gerektiğini düşündüm." dedi ve güldü.Elimdeki pakedi yastığımın altına "Artık akşam yemeğinde yerim " diyerek koydum.Kadın elini yeniden çantasına attı.İçinden altın yaldızlı kahverengi bir ajanda çıkardı.Dün vermediği sürpriz buymuş meğer.Ajandanın sağ alt köşesinde Sally Diamond yazıyordu.Kadın "Bunu koca evde bulmak pekte zor olmadı.Herşeyini yatağın ya da yastığın altına atma huyun ilk defa işime yaradı."dedi.Sayfaları çevirirken Annem yazısı gözüme çarptı.Kadın annem olabilir miydi bilmiyordum.Bir anda "Anne ?.." dedim çekingen tavrımla.Kadının gözlerinin içi güldü."Sally demek beni hatırladın ha ?" diyerek heyecanlı biçimde cevabımı bekliyordu. Çok aciz bir durumdaydım kendi annemi tanımıyordum.Bu gerçekten çok kötüydü.Olumsuzca başımı salladım.Başını öne eğdi."Ben seni günlüğünle baş başa bırakayım.Belkide kaza hakkında hatırladığın önemli hususlar olabilir."diyerek ayağı kalktı."Betty neden düşmanım gibi davranıyor anne ?"diye sorguladım. "Sadece sana biraz kırgın ben de öyleyim.Bunları hatırlayınca konuşalım canım" dedi ve odadan çıktı.Günlüğün kapağını açtım ve okumaya başladım...