Γιατί;

57 6 0
                                    

Σάββατο, 11 Μάη 2019, 6:44

  Το επόμενο πρωί με πήγε ο Χρήστος σπίτι με τη μηχανή του. Ανοίγω τη πόρτα, και βλέπω τη Φαίη να συνεχίζει τη ταίνια που είχαμε αφήσει.
  Φ: Έχεις πέντε λεπτά να αποφασίσεις ποιος θα φύγει από το σπίτι...
Σ: Θέλω τέσσερα για να σου εξηγήσω τι έγινε... Αν δε σ'αρέσουν αυτά που θα πω, θα πάρω τα πράγματα μου και θα φύγω...
" Ακούω...". Μόνο αυτό μου είπε, χωρίς καν να κουνήσει το κεφάλι της από τη ταινία.
"Η Ηλέκτρα είχε πιει... Πίστευε οτι ο Χρήστος φάσωνε την άλλη χτες επίτηδες για να την κάνει να ζηλέψει. Θεώρησε πως κάνοντας το ίδιο με εμένα, θα τον έκανε και εκείνον να ζηλέψει.", είπα στη μικρή μου με εμφανές τρέμουλο στη φωνή...
Φ: Δε με πείθεις...
Σ: Αυτή είναι η αλήθεια...
Φ: Είναι χωρισμένοι εδώ και ένα χρόνο... Περιμένεις να σε πιστέψω;
Σ: Είναι ακόμα τσιμπημένοι ο ένας με τον άλλον... Μόνο αυτό ξέρω...
Φ: Αν έγιναν ετσι τα πράγματα, έπρεπε να την αποτρέψεις με κάθε τρόπο...
Σ: Τι να έκανα; Να τη χτύπαγα;
Φ: Γιατί όχι;
Στα ξαφνικά, κάνει η Φαίη: " ΩΠ! Τα τέσσερα σου λεπτά τελείωσαν... Μάζεψε τα πράγματα σου και φύγε".
Με σκυμμενο κεφάλι, παω στη κρεβατοκάμαρα, μαζεύω κάποια πράγματα και πάω να φύγω...
Σ: Τα δικά μου κλειδιά του αυτοκινήτου τα αφήνω δίπλα απο το router... Να βάλεις βενζίνη όταν το πάρεις...
Φ: Θα το έχω υπόψιν μου...
Σ: Ένα πράγμα θα σου πω μόνο... Ξέρουν όλοι στη παρέα την αλήθεια και κανείς από τα παιδιά δε λέει ψέματα. Όταν σου πουν τα ίδια που σου είπα και εγώ, πάρε με τηλέφωνο και θα έρθω επί τόπου πίσω... Ήσουν, είσαι και θα είσαι η μόνη γυναίκα που θα περάσει απ'τη ζωή μου... Αν με ψάξεις, μάλλον θα είμαι στης Μίχας.
Αντίο, ελπίζω όχι για πάντα...
  Με το που κλείνω τη πόρτα, άκουσα από μέσα κλάμματα... Δεν έχετε ιδέα πόσο πόνεσε η καρδιά μου...

Ελπίζω να μη την έχασα για πάντα...
ΔΕΝ την έχασα για πάντα...

Όπως παλιά...Onde histórias criam vida. Descubra agora