Όπως παλιά...

Το Derby των Αιωνίων

Πέμπτη, 16 Μάη 2019, 19:48

  Η Ηλέκτρα φτάνει απέξω από τη πολυκατοικία. Ξέρει πως η Φαίη είναι πάνω, γιατί της κανόνισε ραντεβού ο Ντίνος και καλά για να μιλήσουνε. Φτάνει στο θυροτηλέφωνο. Πατάει το κουδούνι. Επί τόπου ανοίγει η πόρτα. Ανεβαίνει τις σκάλες, ούτως ή άλλως στο πρώτο μένει. Βλέπει τη πόρτα στην άκρη του διαδρόμου ανοιχτή. Παίρνει μια βαθιά αναπνοή και μπαίνει μέσα. Αλλά δεν έβλεπε τη Φαίη...
  "Γεια σου Ηλέκτρα...", ακούει ξαφνικά από πίσω της. "Πήγαινε στο καθιστικό και έρχομαι.", συνεχίζει τη κουβέντα της.
Η: Δε ξαφνιάζεσαι που με βλέπεις;
Φ: Έλα τώρα, λες και δε ξέρω τις ιδέες του Ντίνου.
Η: Έκανε τόσο μπαμ;
Φ: Ναι, έκανε.
  Τρία-τέσσερα δεύτερα αμήχανης για την Ηλέκτρα σιωπής πέρασαν.
Φ: Λοιπόν, τι ήθελες να μου πεις;
Η: Πρεπει να σου μιλήσω για το πάρτυ του Ντίνου...
Φ: Αααα, μιλάς για τότε που σε είδα καβάλα στο αγόρι μου, ε;
Η: ...Ναι...
Φ: Μίλα μου γι'αυτό...
  Και η Ηλέκτρα άρχισε να μιλάει... Για όλα αυτά που ένιωθε από τότε που χώρισε με το Χρήστο. Για το ότι δε κοιμάται τα βράδια, για το ότι τον αγαπούσε ακόμα, για τη μαλακία που έκανε στο πάρτυ, για τις συγγνώμες που ζήτησε απ'όλους...
Η: ...Συγγνώμη που πλήγωσα το Σταύρο. Συγγνώμη που πλήγωσα εσένα. Συγγνώμη που σας τα χάλασα...
Φ: Εσύ φταις για όλα το ξέρεις έτσι;
Η: Ναι...
  Η Φαίη τη κοίταγε λες και της σκότωσε τη μάνα... Είχε τόσο θυμό μέσα της γι'αυτό που της έκανε...
Η: Φαίη μου σε παρακαλώ... Μίλα μου, βρίσε με, χτύπα με. Πες μου όμως κάτι...
  Και η Φαίη, με ήρεμο τόνο στη φωνή, της λέει...
" Το Χριστό σου.". ΤΟΥΒ!
  Ξαφνικά, υπάρχουν πιτσιλιές αίματος παντού, η Ηλέκτρα πεσμένη κάτω, και η Φαίη από πάνω της σαν το Χάρο.
  Τότε η Ηλέκτρα είπε κρατώντας τη γεμάτη με αίματα μύτη της:
Η: Ωωωωω... Πονάωωω...
Φ: Έτσι πονέσαμε εγώ και ο Σταύρος Ηλέκτρα μου.
Η: Πού τη βρήκες τόση δύναμη;
Φ: Ο Σταύρος μου είχε μάθει να ρίχνω μπουνιές σε περίπτωση που κάποιος με πείραζε στο δρόμο. Μισό λεπτό να σου φέρω πάγο.
Η: Κάνε τη δουλειά σου. Πωωωωω...
  Στις επόμενες ώρες, η Φαίη και η Ηλέκτρα είπαν πράγματα η μία στην άλλη που ούτε οι ίδιες ήξεραν ότι έκρυβαν μέσα τους...
Φ: ...Και γι'αυτό φοβάμαι τους κλόουν.
Η: Άντε ρε...
Φ: Αμέ, τραύμα μεγάλο μου είχε μείνει.
Η: Μα τόσο πολύ σε έκανε να φοβηθείς ένας άνθρωπος βαμμένος με χρώματα;
Φ: Τώρα θες να συνεχίσουμε αυτή τη κουβέντα; Δε μπορώ! Τους σκέφτομαι και ανατριχιάζω.
Η: Εντάξει εντάξει. Σταματάω...
Η Ηλέκτρα γεμάτη αμηχανία ακόμα από το συμβάν που έγινε πριν κάποιες μέρες, πίνει λίγο από το κρασί της, και ρωτάει τη Φαίη:
Η: Και να σου πω; Δηλαδή εμείς τώρα είμαστε εντάξει;
Φ: Ναι.
Η: Σίγουρα;
Φ: Ναι ρε σίγουρα. Μετά τη μπουνιά που σου έριξα ένιωσα πολύ καλύτερα!
Η: Βγήκε και κάτι καλό που καθαρίζαμε τόση ώρα.
Φ/Η: Χαχαχαχαχαχα
Η: Με το Σταύρο τι θα κάνεις;
Φ: Αυτό που πρέπει. Αλλά την ώρα που πρέπει...
Η: Δηλαδή;
Φ: Δουλειά σου. Αυτά είναι τα του ζευγαριού...
Η: Όπως θες... Απλά μη κάνεις αύριο αυτό που θες... Πρέπει να του ζητήσω και αυτουνού συγγνώμη.
Φ: Ελπίζω να μη σε πνίξει. (είπε με πολλά, πολλά γέλια, δείχνοντάς τη με το δάχτυλο της)
Η: Και εγώ το ελπίζω.
Φ: Να σου πω. Είναι αργά... Κοιμήσου εδώ και φεύγεις αύριο. Μη σε δουν και σπίτι με τη μωβ μύτη...
Η: Ευχαριστώ Φαίη.
Η Φαίη της απαντάει "Τίποτα σιγά", και όπως πηγαίνει να φέρει σεντόνια για να της στρώσει στο καναπέ, γυρνάει το κεφάλι της και της λέει: "γι'αυτό υπάρχουν οι φίλοι.".

Το Derby έληξε ισόπαλο...
Όπως έπρεπε.