Όπως παλιά...

Μαζί σου...

Κυριακή, 19 Μάη 2019, 16:53

"Δε σε ρωτάω να μπω, μπαίνω από μόνη μου.", λέει και κάθεται στο καναπέ, αφού πρώτα πήγε και πήρε ποτήρια.
"Τι θες ρε Κωννάρα; Έγινε κάτι;", της λέω.
Κ: Ρε μαλάκα, 10 μέρες τώρα, ούτε τηλέφωνο, ούτε μήνυμα. Φοβηθήκαμε ολή η παρέα μην έπαθες κάτι...
" Δε μπορώ να δω κανέναν όπως είμαι τώρα.", της λέω, ανοίγοντας τη κρύα, παγωμένη μου μπύρα.
Κ: Ρε Στάυρο, εντάξει, χώρισες. Όλοι το έχουμε πάθει. Μη σε πάρει από κάτω.
Σ: Και από που να με πάρει; Από κάτω;
Κ: Αστείος που είσαι...
Σ: Ρε το καταλαβαίνεις αυτό που έγινε; Χώρισα. Ποιος; Εγώ! Πέντε χρόνια σχέσης. Πέντε γαμημένα χρόνια σχέσης πήγαν στο διάολο... Και γιατί;
Γιατί η καριόλα η φίλη σου με φίλησε μπρόστα στη Φαίη.
Κ: Δε λέω... Έκανε μαλακία η Ηλέκτρα, αλλα και εσύ δεν απομακρύνθηκες.
Σ: Τώρα με δουλεύεις; Αφού με έπιασε στον ύπνο, τι να έκανα;
Κ: Ηρέμησε, γιατί γυαλίζει το μάτι σου.
Σ: Ντάξει σόρρυ, τι φωνάζω σε εσένα;
Μόλις τελειώνω τη φράση μου, κάθομαι και πίνω μια γουλιά απο τη μπύρα μου.
"Είπα και στο Χρήστο να έρθει.", μου είπε με αρκετά σοβαρο ύφος.
"Εντάξει.", απαντώ...
Χτυπάει το κουδούνι. Μου λέει η Κωννάρα θα ανοίξει εκείνη. Έρχεται ο Χρήστος μέσα και αρχίζει να με ψέλνει, πάντα με καλαμπούρι.
Χ: Καλά ρε μαλάκα, ούτε ένα τηλέφωνο;
Σ: Χέσε με ρε Χρήστο. Για τηλέφωνα είμαι;
Χ: Ντάξει ρε μαν, για να σου έφευγε λίγο το κεφάλι ρε...
Σ: Μαλάκα γάμησε με, δεν είμαι στα καλά μου... Δέκα μέρες τώρα ούτε τηλέφωνο ούτε τίποτα... Την έχασα Χρήστο.
Χ: Όχι μωρέ, ντάξει. Δώστης λίγο ακόμα χρόνο...
Σ: Μόνο χρόνο έχω δώσει...
Κ: Δώσε κι άλλο...
Σ: Δεν αντέχεται άλλο...
Χτυπάει κουδούνι...
Χ: Άστο ο Ντίνος είναι... Του είπα να έρθει, καλό θα σου έκανε...
Σ: ΟΚ...
Ο Χρήστος πάει να ανοίξει. Εγώ πάω να ανάψω ένα τσιγάρο...
Κ: Άστο κάτω ρε γαμώτο, αφού δε καπνίζεις.
Σ: Κωννάρα, άντε γαμήσου...
Κ: Αμήν και πότε!
Χ: Τι έχασα;
Σ: Τίποτα σπουδαίο; Ο Ντίνος;
Χ: Κατουράει, δε κρατιόταν.
Κ/Σ: Α καλά...
Χ: Σιγά ρε μαλάκες... Πρώτη φορά κατουράει εδώ;
Σ: Πωωωω μη μιλάς... Αααα μαλάκα, είδατε η μύτη της Ηλέκτρας πώς έγινε;
" Εγώ της την έκανα...".
Παντού θα αναγνώριζα αυτή τη φωνή.
Χ: Κωννάρα σήκω φεύγουμε.
Κ: Έχουμε φύγει και δε το ξέρετε.
Φεύγουν τα παιδιά και έχω μείνει εγώ με εκείνη...
Φ: Ξέρω τι θα πεις... Γιατί δε γύρισα νωρίτερα... Ότι μου είχες πει την αλήθεια...
Εγώ ίσα που βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ και να τη κοιτάξω...
Φ: ...γιατί ήθελα τόσο χρόνο...
Δύο μέτρα απόσταση.
Φ: ...γιατί δε σου μίλησα.
Ένα μέτρο.
Φ: ... Γιατί δε μιλάς ρε Σταύρο;
Είμαστε δέκα εκατοστά μακριά. Ένα δάκρυ κυλάει το ελαφρώς ροζ μάγουλό της... Ένα στο κατακόκκινο δικό μου.
Φ: ... Φώναξε, βρίσε αλλά πες κάτι!
Και της λέω με την πιο ήρεμη φωνή που μπορούσα να έχω:
Σ: Είσαι τόσο όμορφη όσο και τη τελευταία φορά που σε είδα...
Έσκυψα και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο...
Φ: Αστόχησες.
Σ: Ε; Τι εννοείς;
Φ: Τι να εννοώ ρε βλάκα. Το φιλί σου. Αστόχησε.
Σ: Μπορώ να στοχεύσω εκεί που θέλω;
Φ: Έχεις ήδη αργήσει...
Φιληθήκαμε όπως ποτέ... Ήταν το καλύτερο φιλί που δώσαμε ποτέ...
Σ: Φαίη... Πρέπει να σου πω κάτι...
Φ: Τι;
Σ: Πέρασα το τελευταίο μάθημα στη σχολή... Παίρνω πτυχίο τον επόμενο. ΣΤΑΜΑΤΑ. Έχω να πω κι άλλα.
Φ: Ωραία σ'ακούω!
Σ: Θυμάσαι την εταιρεία που είχα πάει το προηγούμενο καλοκαίρι;
Φ: Ναι βέβαια.
Σ: Τους είπα για το πτυχίο και τώρα με θέλουν μόνιμο... Με τα διπλά λεφτά.
Φ: Αυτά είναι τέλεια νέα. Συγχαρητήρια αγάπη μου!
Σ: Περίμενε... Επίσης ξέρω ότι σήμερα είναι τα γενέθλια σου... Και είπα να σου πάρω ένα δώρο...
Φ: Τι δώρο;
Σ: Θυμάσαι όταν μου είπες ναι στο να συγκατοικήσουμε;
Φ: Εεεε, ναι.
Δεν άντεξα και το έκανα... Έβγαλα από το συρτάρι στο κομοδίνο του χολ το δαχτυλίδι που της πήρα...
Σ: Θέλω να μου πεις ναι άλλη μια φορά.
Φ: Εννοείς;...
Σ: Ναι.
Φ: Είσαι σίγουρος;
Σ: Ναι!
Και τότε σκάει μούρη όλη η παρέα, η οποία κρυφάκουγε τόση ώρα, να λέει με μια φωνή:
Χ/Κ/Ν/Μ/Κ/Η: Πες τό το ναι το γαμημένο!
Φ: Δε γαμιέται... ΕΠΙΘΕΣΗ! Ναι!!!
Σ: Ναιιιιιιιι!