sonuna kadar!

12.bölüm

Park loseva 'nın ağzından;

Yine okuldaki sıkıcı dersleri göz önünde bulundurmazsak gün güzeldi. Ha bir de şu v var. Bu gün kendisini tanıtırken bütün kızlar ona bakıyordu. V gerçekten yakışıklıydı. Ama bana itici geliyordu. Okuldan eve doğru yürüyordum. Yanımdan siyah bir araba geçti. Birazcık önümde durdu. Umursamayıp yürümeye devam ettim. Bu sefer arabadaki korna çaldı. Ve camı açtı dikkatlice baktım. İçerideki V 'ydi.

V: pişt gel seni gideceğin yere bırakayım.
Loseva: uza, yavşama. Yavşayacaksanda az ötede yavşa. Yanlış anlıyorlar.
V: öff loseva gel işte yemeyeceğim seni
Loseva: bak taehyung. İstemiyorum. Şimdi uza
V: hadi yaa

Bana şirin şirin bakmaya başladı. Bir günde ne kadar inatçı olduğunu anlamıştım. Zaten uykum vardı. Bende fazla uzatmadan bindim

V: evet seni nereye bırakmamı istersin?
Loseva: ben sana tarif ederim. Sen şimdi düz git.

Tarif ediyordum o da sürüyordu. Evin önüne geldiğimizde teşekkür ettim inecekken

V; bana numaranı verirmisin?
Loseva; niye?
V; belki lazım olur nereden biliyorsun yani ben tek yaşıyorum bana bir şey olur seni ararım sen bana yardım edersin falan
Loseva: bir şey söyleyeyim mi? Yalan söylemeyi beceremiyorsun
V: ciddiyim
Loseva:  başkasını ara hem versemde beni arsanda gelmem
V: kalp krizi geçirirsem ne yapacaksın?
Loseva: öl banane be

V kahkaha patlattı. Komik bir şey mi söylemiştim? Öl demiştim. Bunun nesi komik? Offf layıp aşağıya indim. Kapıyı kapattım. Anahtarımı çıkarttım ve kapıyı açtım. İçeri girdim. Girer girmez karşıma babam çıktı

Babam: o kim ne haltlar yiyorsun sen?
Loseva: ne dediğine dikkat et

Yanağıma tokat attı. Canım çok yanmıştı. Kafam hafiften sola doğru dönmüştü. Annem babamın arkasında ağlamaya başladı o da biliyordu kavga çıkaracağımı.

Babam:  benimle düzgün konuş. Ben senin babanım
Loseva: sen.benim.babam.değilsin!

Bana tekrar vuracağı zaman elini sıkıca kavradım.

Loseva:  yerinde başkası olsa çoktan parmaklarını teker teker kırmıştım. Dua et ki babamsın. Ama daha babalığını görmedim.
Annem: kızım yapma böyle biz senin aileniz

Babama baktım. Bana bakmıyordu kafası hafif yerdeydi. Anneme baktım. Bana bakıyordu.

Loseva: sakın anne sana anne diyorum diye kendini anne sanma. Sende baba. Siz benim ailem değilsiniz. Özellikle sen.

Diyip parmağımı babama doğru uzattım.

Babam: ne kötülüğümüzü gördün bir iki kere el kaldırdık diye bizi ail-

Boğazım yırtılırcasına bağırdım

Loseva: sesini kes! Sen. Sen benim hayatta en çok değer verdiğim kişiyi aldın elimden. Sen. Sen benim abimi öldürdün. Katilsin sen!

Annem: kızım babn cezasını çekti

Loseva: sen nasıl bir insansın. O senin oğlundu. Hiç mi yüreğin sızlamadı. Ama ben kime konuşuyorum ki.

Bende ağlamaya başlamıştım. Ağladığım nadir anlardan biriydi. Hep kendimi tutardım ağlamamak için ama abim söz konusu olunca olmuyordu işte dayanamıyorum. Ben zaten dayanıklı biri değildim. Dışardan bakınca öyle. Ama içimde fırtınalar kopuyordu. Bu güne kadar güvenip de anlattabildiğim kimse de yoktu. Hızla yukarı çıktım. Altıma dizi yırtık siyah bir kot ve üzerine siyah salaş kısa kollu t-shirt imi geçirdim. Onun üzerine siyah deri ceketimi giydim altına siyah spor ayakkabılarımı giydim. Siyah kol çantamıda aldım içine gerekenleri koyup kapattım. Abim öldüğunden beri renkli giyinmiyordum. Sadece siyah bazen arsında beyaz da oluyordu ama çok sık değildi. Çantamı elime alıp koluma taktım.