Yalnız. Kimsesiz. Ne aile ne arkadaş ne de ruh eşi. Draco buydu. Yalnızlığın vücut bulmuş hali.
Yalnızlık, kendisine olan nefreti, kolundaki bu iğrenç yılan izi...
Ama hayır. Sorun bunlar değildi. Bardağı taşıran damla bu değildi.
Sorun Harry'nin onun ruh eşi olmamasıydı.
Hayatında ilk defa iyi bir şey olmuştu, ilk defa mutlu olmuştu ve onu da kaybetmişti.
İlk defa sevgiyi hissetmişti ama o sevgi başkasına aitti.
Kazanmasının hiçbir yolu yoktu.
Vücudu yerle buluşunca canı ne kadar acıyacaktı acaba?
Kaybedecek artık bir şey kalmıştı.
Kendi canı.
Artık ona da sahip değildi.
