Don't look back|| Maze Runner

Runner?

Ik ik liep door de Galde heen toen opeens iemand mijn naam riep, ik draaide me om en ik zag Gally zitten die naar mij zwaaide of ik zijn kant op wilde komen.

Ik zuchtte diep en ik liep met mijn EHBO kit zijn kant op, de bouwers waren druk bezig met het bouwen van mijn slaapplek, Alby had er namelijk voor gezorgd dat dat hun eerste prioriteit werd.

Ik keek naar Gally die op een bank zat, zijn duin was hevig aan het bloeden.

'Wat heb jij nou weer gedaan' zei ik terwijl ik pijnlijk naar zijn duim toe keek, ik ging voor hem op het gras op mijn knieën zitten en ik pakte het verband.

'Ik sloeg met mijn hamer om mijn duim, niks ernstig'

Ik liet mijn blik van zijn bebloede duim af glijden en ik keek omhoog, Gally probeerde door de pijn heen te glimlachen. Sinds de eerste dag dat ik een aanvaring heb gehad met hem is hij alleen maar aardiger geworden. Hij had zijn sacherijnige momenten zo hier en daar, maar hij schold me tenminste niet meer uit.

'Je moet meer oppassen met dat ding, Gally' zei ik terwijl ik zijn duim verbond.

'Wat maakt het jou uit of ik pijn heb' zei hij en ik trok mijn wenkbrauw omhoog.

'Wie gaat anders mijn slaaphutje maken' zei ik terwijl ik ging staan en ik glimlachte naar Gally.

Toen ik omkeek zag ik Newt staan bij de tuinen, de laatste dagen heeft hij mijn elke beweging in de gaten gehouden. Alsof hij bang was dat er iets ergs zou gaan gebeuren. Ik zwaaide naar Newt, op zijn lippen verscheen een glimlach en hij zwaaide terug. Ik liep weer verder toen ik Owen en zijn groepje zag, hem ontweek ik liever.

'Hee Greenie, kan je mij ook verbinden?' Schreeuwde hij en schudde met mijn hoofd, ik zou heel graag je mond willen afbinden met ducktape dacht ik bij mezelf maar ik hield mijn mond maar dicht. Ik had er ook geen baad bij om ruzie te zoeken met een groepje met jongens die allemaal drie koppen groter waren dan dat ik was.

'Hee' zei ik terwijl ik op de grond ging zitten bij Newt, hij was nog druk aan het werk.

'Niks meer om te doen?' Zei hij lachend en ik schudde met mijn hoofd

'als de bouwers hun hamers goed gaan gebruiken niet meer nee' ik hoorde hem lachen terwijl hij met zijn machete tegen de wortels van de boom aan sloeg.

'Hoe behandelen de jongens je nu?'

'Prima' zei ik terwijl mijn blik afdwaalde naar Owen en zijn groepje

'Zeker? Geen last meer van ze?' Hoorde ik Newt zeggen met wat verbazing in zijn stem en ik draaide me om.

'Nee, Newt' zei ik met een glimlach

'ze gedragen zich wel'

Hij trok zijn wenkbrauwen niet gelovend op en hij ging verder met zijn werk.

'Je weet dat je bij mij terecht kan he, Violet? Wat er maar is'

Ik keek Newt aan die serieus terug keek en ik glimlachte zwakjes

'jaa dat weet ik'

In mijn ooghoek zag ik hoe Minho de maze uit kwam rennen en ik ging staan en liep zijn kant op. De runners worden elke dag nagekeken door de Med-Jacks op enige verwondingen die ze in de maze zouden oplopen.

'Hee Minho' zei ik terwijl ik voor hem ging staan en hij glimlachte

'hee Greenbean'

'ergens last van?' Zei ik terwijl ik zijn hand pakte en naar de schaafwonden op zijn arm keek.

'Nee, het was rustig in de maze'

'gelukkig' was mijn enige antwoord terwijl mijn gedachte afdwaalde naar de maze, ik wilde zo graag weten hoe het was om een runner te zijn. Niet dat ze mij ooit die kans gaan geven.

De avond was aangebroken en Minho was zenuwachtig aan het ijsberen voor de ingang van de maze, een andere runner genaamd Rick was nog steeds niet terug. De Med-Jacks waaronder ik stonden al klaar met al onze verbanden om hem op te vangen als hij binnen zo komen rennen. Mijn buik begon pijn te doen bij de gedachte dat iemand misschien opgesloten zou zitten in de maze voor een hele nacht. De woorden van Alby galmden door mijn hoofd, niemand overleeft ooit een nacht in de maze.

'Newt, wat gebeurd er als hij niet op tijd terug is?'

Hij keek me eventjes aan en ik zag aan zijn ogen dat hij het lastig vond, hij dwaalde daarna snel weer af naar de doorgang van de maze

'hij is vast wel op tijd terug' zei hij hij beet op zijn lip en keek angstig vooruit.

Zonder na te denken pakte ik zijn hand vast om hem gerust te stellen, hij keek me even aan en ik kneep ik zijn hand. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht maar die verdween op het moment dat de muren naar elkaar begonnen te schuiven en er nog steeds geen spoor was van Rick.

Ik voelde hoe hij in mijn hand begon te knijpen en ik ging dichter tegen hem aan staan, angstig keek ik naar de maze die steeds kleiner en kleiner werd totdat hij volledig verdwenen was.

'Shit' riep Minho terwijl hij opstond en hij keek naar mij en Newt. Zonder maar ook een woord te zeggen liep hij weg maar de bossen.

Ik deed mijn witte doktersjas goed terwijl ik door de gangen liep van een ziekenhuis.
'Violet we hebben je nodig in kamer 3' ik knikte terwijl ik naar de kamer rende waar een meisje lag, ze was vast geketend aan het bed en ik liep er langzaam naar toe. Ik legde mijn hand op haar schouder en toen ze omdraaide deinsde ik naar achteren. Haar gezicht was rood met paars en haar aderen sprongen er nog net niet uit, ook waren haar ogen helemaal rood.

In paniek schrok ik wakker van mijn droom en ik ging rechtop zitten in mijn bed. Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd. Ik had de laatste tijd veel last van nachtmerries, ik wist niet wat ze betekende of wat ik ermee moest.

Ik gooide mijn benen uit het bed en trok mijn kleding aan. Ik liep naar buiten en ik hoorde Minho discussiëren met Alby.

'We missen nu weer een Runner, Alby! Niels is nu ook al gestopt ik heb echt iemand nieuws nodig'

'Ik denk niet dat iemand zich vrijwillig wil geven om een runner te worden' zei Alby kalm.

'Ik wel'

Beide jongens leken geschrokt van de plotselinge stem die hun gesprek verstoorde.

'Nee, Violet'

'Hoezo niet? Minho zegt dat hij mensen nodig heeft' ik keek naar Minho hopend dat hij met mij mee zou stemmen, maar hij leek ook niet heel overtuigd van mijn beslissing.

'Newt gaat het nooit goed vinden' zei Alby toen en ik haalde mijn wenkbrauwen op.

'Jullie hebben iemand nodig en ik wil, laat mij een dag met Minho mee rennen, dan ziet hij meteen of ik het kan of niet' ik zag hoe Minho en Alby elkaar aankeken en ze leken wel te praten met hun ogen.

'We denken erover na' zei Alby uiteindelijk en hij draaide zich om en liep weg. Minho keek mij eventjes aan en draaide zich daarna ook om en liep weg. Ik merkte aan zijn houding dat hij het niet echt eens was met mijn toevoeging als runner.