*fast forward*
Alliyah's POV
Ang bilis tlaga ng panahon! malapit na kaming mag 5th monthsary ni Ken. Mahal na mahal ko si Ken at alam kung mahal niya din ako. I really love that guy.
"Ewan ko sayo, hindi na kita maintindihan" sigaw ni mommy mula sa kabilang kwarto, *CRASH*
heto na naman ang mga magulang ko.
"Your just over reacting, alam mo namang mahal ko ang trabaho ko!" sigaw din ni daddy.
Napayakap nlang ako sa tuhod ko at nagsimula ng magsi-agusan ang mga luha ko.
"Kung ganun cge magsama kayo ng trabaho mo, aalis na ako, hindi ko na kaya!!"
"Cge umalis ka! siguraduhin mo lang na hindi kana babalik! hindi ko na din kaya yang ugali mo!"
Hindi ko na kinaya at lumabas na tlaga ako ng kwarto. Halos araw-araw nalang silang nag-aaway at ngayon mauuwi sila sa hiwalayan? Hindi man lang ba nila inisip na may anak silang maaapektuhan?
"Mommy pls---wag kang umalis! wag--mo kaming iwan" palabas sana siya ng pinto pero pinigilan ko siya.
"Mommy-- intindihin mo nlang si daddy" sabi ko habang hawak-hawak ko ang braso niya para pigilan siya.
Tinanggal niya ang kamay ko sa braso niya at hinawakan niya ako sa magkabilang balikat.
"Baby, makinig ka kay mommy. Hindi ganun kadali yun. Someday malalaman mo rin at maiintindihan, but for---for now I need some space. Mag-iingat ka parati---always remember na love na love ka ni mommy" niyakap niya ako at tuluyan ng lumabas ng bahay.
My gosh! Anong nangyayari sa pamilya ko?
"Mommy!!'
"Alliyah pumasok kana sa kwarto mo!"
"Dad---si mommy, pigi---lan mo siya?"
"Para saan pa? If she want some space, we will give her what she wants"
"Hindi mo na ba siya mahal?"
"I dont know, kung gusto niyang umalis, sigi!, hindi ko siya kailangan" cold niyang sabi at umiwas lang ng tingin.
"I cant believe it! How could you say that sa sarili mong asawa?"
" I hate you! I hate *sob* the both of you!" at pumasok na ako sa kwarto at dumapa sa kama. Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako habang umiiyak.
Chatpter 6.2
*KINABUKASAN*
Walang ganang naglalakad ako sa hallway. Hindi na sana ako papasok pero Daddy insisted. Buong araw akong hindi nakikinig sa lectures ng mga teachers namin. Kahit anong pilit ko, di talaga ako maka concentrate. Nang nag breaktime na, nag paalam ako kay Kath na hindi muna ak sasabay, kasama niya naman si Terrence. Lakad lang ako ng lakad at dinala alo ng mga paa ko sa rooftop. Umupo ako sa sahig at yumakap sa tuhod ko at nag simula na namang nag unahan luha ko. Bigla nalang bumukas ang pinto pero hindi ako nag abalang tingnan kung sino ang pumasok. Naramdaman kung may tumabi sakin.
''Kanina pa kita hinahanap, andito kalang pala'' mahina nitong sabi. Kilala ko to. Boses palang kilala ko na. At hindi naman ako na disappoint dahil pagtingin ko, siya nga. Ang lalaking parating karamay ko sa ganitong sitwasyon.
''Hindi ko na tatanungin kong kung bakit ka umiiyak, basta sabihin mo lang sakin lahat ng gusto mong sabihin, nakakagaan yun nang loob'' sabi ni Ken at niyakap niya ako.
''Bakit sila nagkakaganun? nakalimutan na ba nila na may anak sila? Hindi na ba nila ako mahal?''
''Don't say that, walang magulang na hindi mahal ang kanilang anak''.
