HEMDEM

2 ASYNJUR

 Freyja, Valkyries'in Kraliçesi olarak bilinir ve Fólkvangr adlı bölgeyi yönetirdi. Yani, en azından bildiğimiz kadarıyla... Kuzeyliler uzunca bir süreyi kalemden, kağıttan uzak geçirdikleri için tüm bilgiler bire on eklenmiş ve eklenerek günümüze aktarılıyor. 
Asynjur,'Tanrıçalar'.
.
.
.
.
.
.
.
        Hepimizin hayatında elbet 'şu an buradan yok olsam her şey düzelir mi?' Sorusu arada bir aklımızı yoklamıştır. Bu soru benim aklımı sık sık yoklayan sorulardan biri. Annemin etekleri altında küçük bir çocuk gibi saklanıp bazı şeylerin düzene girmesini istemek fazla mı bencilce? Ah! Keşke öyle bir şey olabilse...

Kasanın diğer tarafında yüzünde maskesiyle öylece bana bakan adama bir şeyleri anlayabilmek adına öylece bakıyordum. Burada ne işi var? Günün her saati maske ve şapkayla mı geziyor? Yüzünde maske varken bu havada terlemiyor mu?

Kafamdaki tilkilerin kuyrukları birbirine dolanmış çözülmüyordu.

Ben tilkilerimin peşinde sorularımla gezinirken karşımdaki genç adamın sesi beni tilkilerin kuyruğuna dolanmaktan çekti.

"Neden karşılık vermedin?"

Ne? Dostum, ciddi misin? Filmlerdeki gibi anlamsız bir söz söyleyip bunu anlamamı mı bekliyordu yani? Sonra da öpüşecek miyiz? Evet, sanırım sıra bu şekilde iler-

"Dün. Yemekhanede neden ona hak ettiği gibi karşılık vermedin? "

Bu soruyu ilk kez duyuyordum. Birinin gelip bana bunu sorması, bir ilkti.
Demek beni o halde görmüştü,peki neden şu an bana bunu sormak yerine dün elini uzatmamıştı? 

Ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Kelimeleri nasıl bir araya getireceğimi kestiremiyordum. Dudaklarım sürekli açılıp kapanıyordu. Maskesinden dolayı boğuklaşan sesi kulaklarımda yankılanıyor ne demek gerektiğine karar veremiyordum. Durup ona buraya nasıl geldiğimi hangi şartlar altında burada kalmayı sürdürdüğümü falan anlatacak değildim o yüzden dikkat dağıtmayı seçtim. Bu hep işe yarardı.

"Ah bu böreklerden denedin mi? Ayşe teyze yaptı, bende yardım ettim. Tadı mükemmeldir, sıcacık çıtır çıtır. Aç mısın? Denemek ister misin?"

Art arda sıraladığım cümlelerin ardından nefes nefese kalmıştım. Yüzüne bakıyor yüzündeki ifadeleri görebildiğim kadarıyla çözmeye çalışıyordum. Buraya sadece bunu sormak için mi gelmişti, yoksa tamamen bir tesadüf eseri mi buradaydı ? Merak karnımda keskin bir sancı olarak baş gösteriyordu. Midem kasılıyordu. Karşımdaki gözlerini bile tam olarak göremediğim bu adamın yüzünde oluştuğuna emin olduğum sert ifadesiyle derin nefesler çekiyordu içine. Dudaklarını aralasa ağzından kaçacak olan sert cümlelerin yüzüme nasıl çarpacağının planını kafasında kurduğuna yemin edebilirim.

"Ah oğlum gelmiş! Böreklerini hazırladım yanına turşu bile koydum. Hepsini güzelce ye."

Mutfaktan etekleri zil çalarak kasaya gelen Ayşe teyze elindeki paketi kara böceğe verirken onunla şen şakrak konuşuyordu. Kara böceğe baktığımda keskin gözlerinin artık benim üzerimde değil, yumuşamış bir şekilde Ayşe teyzemin üzerinde olduğunu gördüm. Üzerimden kalkan bakışlarla omuzlarım çökmüş, rahatlamıştım.

Karşımdaki adam dar kot pantolonun cebinden çıkardığı yirmi lirayı uzattığında hemen elinden kaptım ve bakışlarımı paradan ayırmadan konuştum.

"Ah bozukluk kalmamış, arka kasadan para üstünüzü getireyim."

Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip elimdeki parayla seri adımlarla mutfağa geçtim.

İçeridekilerin göz hizasından çıktığıma emin olduğumda sırtımı duvara yaslayıp derin soluklar almaya başladım. Bu adamın varlığı beni resmen geriyordu.