Bugün için yapmam gereken en önemli şey Bayan Sarte'yi arayıp, uyarmak. Eğer annem onu arar ve yanlarında olmadığımı öğrenirse bu hayatımda yaşadığım en büyük facia olabilir.
Kahvaltıdan sonra odama çekilip Bayan Sarte'yi aradım. Kendisi çok anlayışlı bir kadın ve gençken Bay Sarte ile buluşmak için ailesini çokça kandırmış. Bana neredeyse evlilikle ilgili olan bütün anılarını anlatmıştı. Onların aşkı ve evliliğine gerçekten özeniyorum.
Bayan Sarte'yle konuşmuş ve onu uyarmıştım. Bundan da yırttığıma göre mutfağa geçip lahmacun hazırlıklarına başlayabilirim.
Dia: Hey Jan! Jannnnn! Nerdesin? Hani yardım edecektin? 4 tane yerim demeyi biliyorsun ama ortalıkta yoksun. Hem yiyemezsin 4 tane. Ben 2 tane yiyeceğim sen 3. Malzemeleri 5 tane için hazırladım. BURAYA GEL!
Jan: Saul'le oyun oynuyorduk. Bozdun sağ ol.
Dia: Allah Allah!
Jan: Şu kelime olmasa konuşmayacaksın değil mi?
Dia: Allah çok önemlidir. Onu her zaman anmak için hep adını söylerim. Beni her zaman izlediğini, yaptığım her şeyi bildiğini hatırlarım. Sende söylesen ne güzel olur.
Jan: Bende mi söyleyeyim?
Dia: Evet. Ne var yani bunda? Hem zaten hak yol bizim yolumuz. Gel sende bizden ol.
Jan: Diana bi dur istersen yavaş gel. Ne yapacaktım ben burda?
Dia: Aman olmazsan olma. Sen kaybedersin. Hem çok fazla şey. Neyse. Sen şimdi benim açtığım bu hamurların üstüne bu harcı güzelce yayacaksın. Ellerini ıslat her defasında yapışmasın.
Lahmacunları ve ayranı yapmıştık. Bir güzelde yemiştik.
Hatta o kadar hızlı yemiştik ki şu an koltuğun birinde ben diğerinde Jan iki seksen uzanıyorduk.
Jan: Biraz hızlı yedik sanki.
Dia: Öyle oldu.
Jan: Mideme bir şey oluyor sanki.
Dia: Bir şey olmaz. Bak şimdi dediklerimi tekrarla iyileşirsin.
"Allahım çok şükür bugün de senin nimetlerin sayesinde doyduk. Ama biraz görmemişlik yapıp yemekleri hızla yedik. Şimdi yine senin lütfunla düzeltmeyi umuyoruz. Sen her şeye güce yetensin. Bizi iyileştir. AMİN" Tekrar ettin mi?
Jan: Ettim.
Dia: Ben duymadım.
Jan: İçimden ettim.
Dia: Dışından da et.
Jan'a dinimizle ilgili bazı şeyler öğretmeye çalışıyordum. Bazılarını anlasada bazılarını anlamamakta ısrar ediyordu. Aslında onu sevdiğimi ve evlenmek için bunların şart olduğunu söylesem belki daha iyi olurdu. Ama söyleyemezdim. Ama söylemem lazımdı.
Karantina 25. Gün
Uzun zamandır Jan'ın evindeydim ve neredeyse her şeyi birlikte yapıyorduk. Birisi dışarıdan baksa bizi kesinlikle çift zannederdi. Ama ikimizde bir şey söyleme konusunda bir adım atmıyorduk. Bu durum gün geçtikçe beni üzmeye başlamıştı. Birlikte geçen bütün bu zamanlarda birbirimiz hakkında çok fazla şey öğrenmiş, birlikte çok iyi vakit geçirmiştik. Birbirimizden hoşlandığımızın kesinlikle farkındaydım ama Jan'ın hiçbir şey söylememesi beni onun beni gerçekten sevmediğini düşünmeye itiyordu.
Bu akşamda rutin aile görüntülü konuşmamızı yapmıştık. Bayan Sarte annemlere onlarla bir hafta kaldığımı sonra kendi evime döndüğümü söylemişti. Bu yüzden şu anda kendi binamızın yanındaki bahçedeymiş gibi yapıyordum. Ama annemler anlamasın diye Jan'ın ön bahçesini kullanıyordum. Yalan içinde yalan olmuştu.
