-15-

72 6 6
                                    

17 Haziran Çarşamba

Güne yeni yaşıma girerek başladım artık 27 yaşındayım. (Aslında 19) Baya erken uyanmıştım aslında saat 7.30'du. Jan dün akşam beni arayıp bugün saat 12'de bir restoranda buluşacağımızı söylemişti. Bana sürpriz hazırladığını düşünerek nedenini sorgulamamıştım.

Kahvaltı niyetine bir şeyler atıltırırken annem görüntülü aramıştı. Yarım saate yakın konuşmuştuk. Bi ara doğum günümü uzaktan kutlamak zorunda kaldığı için ağlamaya başlamıştı ve bu beni de ağlatmıştı. Neredeyse 3 aydır elimizde olmayan sebeplerden dolayı görüşemiyorduk.

Annemle olan konuşmam bittiğinde Beatriz'd3n mesaj geldiğini gördüm.

"Tatlım restorana gelirken güzel giyinmeyi unutma."

Jan kızlara da mı haber vermişti. Bende aramızda özel kutlayacağız sanmıştım. Bunu daha fazla dert edinmeden dolabımdan güzel bir elbise seçip hazırlanmaya başladım.

Saatin 12 olmasına çok az bir zaman kala restorana gelmiştim. Jan beni kapıda bekliyordu. Ve takım elbise giyinmişti. Bu adamın akşama başka şehirde maçı yok muydu acaba?

"Aman Allahım! Çok güzel olmuşsun hayatım."

"Sende baya yakışıklı görünüyorsun. Ve Allah falan baya alışmışsın."

"Alıştım. Senin için güzel giyindim. Şimdi içeri gireceğiz ama gözlerini kapatmam gerekiyormuş. İçerdekiler öyle istedi."

"Pekala öyle olsun bakalım."

Jan arkadan ellerini gözlerimin üstüne koymuş beni içeri doğru yürütüyordu. Kısa süre sonra ellerini çektiğinde içeride 10-15 kişi rahat vardı. Aralığına sosyal mesafe koymuş bana doğum günü şarkısı söylüyorlardı. Bu durum epey komik olduğunda dayanamayıp kahkaha atmaya balamıştım. Onlarda benim peşim sıra gülüyorlardı. Hepimiz kendimize geldiğimizde masaya yaklaşıp pastanın mumlarını üfledim. Herkes alkışlarken iyi dileklerde bulunuyordu.

Etrafa şöyle bir göz gezdirdiğimde bir kaç futbolcu ve onların eşlerini gördüm. Bir kaç saate uçağa binmeleri gerekirken burda benim doğum günümü kutlayorlardı. Simone hoca muhtemelen bu duruma çok kızacak diye düşünürken onun eşininde burada olduğunu fark ettim. Demek ki haberi vardı.

Çok vakit geçmeden pastalarımızı yemiştik, herkes tek tek hediyesini verip benimle hatıra fotoğrafı çekiliyordu. Tabi sosyal mesafeli. Hayatımın en değişik ama en önemli doğum günü olmuştu. Herkes ayrıldığında Jan elinde telefonunu tutarak yanıma geldi.

"Annemlerde doğum gününü kutlamak istediler."

"Ahh Feyzacım doğum günün kutlu olsun canım."

"Çok teşekkür ederim Stojanka Hanım."

"Doğum günün kutlu olsun küçük hanım."

"Teşekkür ederim Teja."

"İyisinizdir umarım. Sizi en kısa sürede görmeyi çok isterim. Tabi ailenide canım."

"İyiyiz sağ olun. Umarım en yakın zmanada görüşürüz. Ailem ilişkimizi henüz bilmiyor ama en kısa sürede onlarada söyleyeceğiz. Tabi o zaman görüşmeniz bende isterim."

Jan'ın ailesiyle de görüştükten sonra bana hediyemi verdi. Çok zarif bir bileklik almıştı. Boynuna kocaman sarıldıktan sonra onunla bir kaç güzel fotoğraf çekilmiştim. Bunları instagrama atmayı ne kadar çok istesemde yapamazdım. O yüzden instagrama pastamla çekildiğim bir fotoğrafı yükleyecektim.

"Jan!"

"Efemdim?"

"Bu sürprizi sen hazırladın dime?"

"Evet. Neden ki?"

"Bu kadar insanı nasıl çağırdın peki?"

"Bizimkilere söyledim onlarda eşlerine söyledi."

"Onlara ne dedin. Diana bana sürpriz yapmıştı bende ona yapmaya karar verdim mi?"

"Koke sevgili olduğumuzu anlamış zaten biz Beatriz'le biliyorduk diyor. Bende inkar etmedim tabi. Sanırım bugün gelen herkesi durumu yaymış. Yani az önce burada olan herkes sevgili olduğumuzu biliyor. Simone hocada biliyor. O yüzden bize iki saatliğine izin vermişti. Ve vakit dolmak üzere. Daha üzerimi değişeceğim hayatım. Girmem lazım. Sen geri dönersin artık."

"Zaten böyle giyinmenden anlardı herkes bir şey söylemene gerek yok yani. Hem gerçekten sen niye bu kadar süslendi ki resim falan atmayı düşünmüyorsundur umarım."

"Şimdilik düşünmüyorum ama ileride bu güzel fotoğraflardan atarım belki. Fena mı çıktık hem."

"Ya şapşal seni çok seviyorum. Bütün hepsi için çok teşekkür ederim. İyiki varsın."

"Bende seni seviyorum."

Akşam saat 10 olmuştu televizyonun başında oturmuş Atletico'nun maçının başlamasını bekliyordum. Jan bugün uçağa ucu ucuna yetişmişti. Şimdi de tv'de onu izliyordum. Bu baya güzel bir histi. Tabi gol yiyince de baya kötü hissettiriyordu tabi. En son yanımdan ayrılırken maçı kazanacaklarına dair söz vermişti. Ve kazanacaklarından şüphem yoktu.

Pastam:

Kıyafetim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Kıyafetim


Jan'ın kıyafeti

Bugün benim doğum günüm. Çok fazla kutlayanım olmadı. Ama kutlayan herkese teşekkür ederim. Ben ailemle güzel ve mutlu bir gün geçirdim. Bu bölümü de bugüne özel yazdım. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapıp, vote atmayı unutmazsınız sevinirim. Bu arada son bölüm 12 okunmadı kalmış normalde 15i geçmedikçe yeni bölüm atmıyorum ama bu bölüm özeldi. Umarım bundan sonra okunmalar artar.

PORTERO/JAN OBLAK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin