Chapter 13
" We must go, we will be having a meet up in a restaurant, tonight " ani Tito ni Stephen.
Tumango si Stephen at nagtungo dito sa kwarto. Dali-dali akong bumalik sa kama para hindi mapansin na nakikinig sa ipang-usapan nila.
" Maligo kana, iuuwi kana namin " aniya at umalis. Hindi man lang hinintay ang aking sagot.
Pagkatapos kung managinip kagabi ay hindi na ako nakatulog ulit. Gising ako magdamag hanggang sumapit ang alas quarto ay doon lang nakaramdam ulit ng antok.
Naligo at nagbihis pagkatapos ay kumain muna kami bago nagtungo sa labas.
Una silang naglakad kaysa sa akin. May pinag-uusapan na hindi ko man lang naririnig.
Nang umabot na sa sasakyan ay pinagbuksan ako ni Stephen ng pintuan sa backseat.
" Thanks " sabi ko. Tumango laman ito at nagtungo nasa frontseat.
" Yuri, ihahatid ka namin sa inyong bahay because that's what your parents want " sabi ng Tito ni Stephen. Tumango lang ako hindi pa masyadong nakakabawi sa pagkakatulog na hanggang ngayon ay gusto ko pangmatulog.
The engine already starts. Tumingin muna ako sa paligid. This place has a place in my heart. Kahit kinidnap ako meron parin akong magagandang alaala sa lugar na ito.
Tumingin ako sa mga punong nagtataasan. Sa wooden kiosk na minsan ko nalang natulugan at panghuli ay ang tinirhan ko sa tatlong araw na pagkakidnapped sa akin.
Nag-U turn ang sasakyan para makaharap ang daanan paalis. Nang nakaharap na ay unti-unti itong lumalabas sa lugar.
Pinuno ko ang mata ko sa magagandang tanawin hanggang sa nakaramdam ako ng antok. Nagising lamang ako dahil sa biglaang paghinto ng sasakyan.
" We're here " ani Stephen sabay baling sa akin sa likod. Lumabas siya sa frontseat at nagtungo sa pintuan ng inuupuan ko. He open the backseat door for me.
" Thank You " my voice is a little bit husky dahil sa pagkakatulog. Tumango ulit ito kagaya kanina.
The open door in the frontseat gave me an idea. Pumunta ako sa harapan ng pintuan at binalingan ang kanyang Tito.
" Salamat po sa paghatid " pagpapasalamat ko.
" You're always welcome, anak " sagot niya. Nanintig ang balahibo ko sa kanyang sinabi.I awkwardly laugh.
" Salamat po ulit " sabi ko. Tumango lang ito ay kinawayan ako habang papalapit nasa gate ng aming bahay. Kumaway ako pabalik.
Kahit na parang siya ang may kinalaman kung bakit ako kinidnap ay iba ang nararamdaman ko sa kanya. Kahit na nakidnapped ako, I feel like secured, safe.
Pumasok na ako at nagtungo sa pintuan. Nang binuksan ko ang pintuan ay bumaling muna ako sa sasakyan at umalis na ito.
Pumasok na akong tuluyan at nadatnan kung natutulog si Mama sa sofa. Sa kabila naman ay si Papa. Lumapit ako sa kanila at pinagmasdan.
Hinaplos ko ang pisngi ni Mama at sa hindi inaasan nagising ko siya. Maybe my touch was a little bit rough kaya ko siya nagising.
Namilog ang kanyang mata nang nakita ako.
" Yuri! " sigaw niya sa akin sabay tayo at yakap. Niyakap ko din siya pabalik. I really miss this.
Unti-unti kong naramdaman ang kanyang paghikbi. Nagising din si Papa at linapitan kaming dalawa ni Mama.
Nagyakapan kami at hindi na mapigil ang pag-iyak. Kumalas si Papa sa yakap at ganoon din si Mama.
" Okay ka lang, anak? " tanong ni Mama na hanggang ngayon ay humihikbi pa. Tumango ako bilang sagot. I'm so exhausted.
" May ginawa ba silang masama sa'yo? " tanong ni Papa.
" Wala po Pa. Maayos naman ang pakikitungo nila sa akin. Actually po masasarap ang pinapakain nila sa akin... At yung boss po nila nung hinatid niya ako dito kanina tinawag niya po akong anak... " Nahinto ako sandali dahil nakita ko ang reaksyon sa mukha ni Mama.
" May problema ba, Ma? " tanong ko.
" A-ah, E-eh, w-wala naman, anak " nanginginig na sabi ni Mama.
" Uhmm, you're so exhausted. You should take a rest " dagdag niya.
" Saan po si Kuya? " tanong ko. Nagkatinginan silang dalawa bago sumagot sa akin.
" He's finding you, hanggang ngayon naghahanap pa siya sa'yo! " ani Papa. Nagulat ako sa sinabi ni Papa. Bakit hindi alam ni Kuya? Diba tinawagan sila ni Stephen? Dapat alam ni Kuya.
" Diba po tinawagan kayo nung nagkidnapped sa akin? Dapat alam din po ni Kuya! " sabi ko.
" Tatawag namin yung, Yuri. Sa ngayon magpahinga ka muna " sabi ni Papa.
" Pe- " Papa cut me immediately.
" Yuri, so should rest. Alam namin na pagod ka! " He said. Bumuntong hininga nalang, defeated. Tumango ako at nagtungo sa staircase ng bahay.
YOU ARE READING
MISTAKE [Completed]
Storie breviAng ibang tao ay di alam ang totoo. Minsan mali pala ang ginawa nilang umibig sa taong di nila kilala ng husto. Pero naisip niya na ang maling nagawa niya ay ang dahilan sa kanya sa tunay na tinadhana.