JUNGKOOK ILE HAYAL ET ( JK İLE OKUL) "AŞKIN KADERİ"

1

Sabah valizleri topladık. Aşağı indim, babam valizimi taşımam için yardımcı oldu. Nedense hiç gitmek istemiyordum. Neden mi? Çünkü annemle hatıralarımın oldugu bu eve veda etmek çok zor. Annemin öldüğüne hala da inanamıyorum. Peki nasıl? Babam annemin intihar ettigi kanısında. Bana nedense hiç inandırıcı gelmiyor. Bu konu her açıldığında babam ya duymamazlıktan geliyor yada benim küçük yaşta annemi kaybettiğimden dolayı bu tür hikayelere kendimi inandırdığımı söylüyor. Ama hayır  annem bunu yapamazdı. Hiçbir neden  yokken annem neden arkasında bırakacağı küçük kızını düşünmeden böyle bir şey yapsın ki. Tamam babam ile araları çok da iç açıcı degildi, boşanma aşamasına kadar gelmişlerdi  fakat sonradan herşey düzelmişti. Ve bu annemin ölümünden iki yıl önce olmuştu.
Yolda tek düşündüğüm buydu. Şehir girişine az kalmıştı. Yolda tuhaf bi şey gözüme takıldı. çarptı, şehir girişindeki tabelada bir tuhaflık vardı. O da neydi öyle 'UZAK DUR' yazıyordu. Sanki birileri vardı, bana bakan bi çift göz, acaba yanılıyor muyum? Belki de açlıktan halüsinasyon görüyordum. Hava kararmıştı o yüzden tam olarak ne olduğunu seçemedim. Biraz sonra babam "eve neredeyse geldik" dedi. Arabayı durdurmasıyla bu düşüncelerden sıyrılıp eve girdim. Yeni evimiz babamın bir arkadaşınındı. Ve artık burada kalacaktık. Babam valizleri içeri aldı yukarıya, odama çıkıp eşyalarımı yerleştirdim. Çok yorgundum akşam yemeğini yedikten sonra hemen odama çekildim. Yeni odam tavan arasındaydı küçüktü ama güzeldi  - her ne kadar eskisi kadar güzel olmasada. Yataga  uzandım. Aklım tabelaya takılmıştı. Akşam yemeğinde de aklım tabeladaydı. Babam da pek bir şey konuşmadı yemekte ikimizde yorulmuştuk çünkü. Tabelada ve orada gördügüm kişi.
Rahatsız edici bir şeyler vardı. Bende artık saçmalamaya başladım bu konuyu kapatsam iyi olur. Yorgundum ve yarın okul vardı - yeni bir okul - yeni arkadaşlar - yeni bir ev. Bu hiç de hoşuma gitmemişti.