KM WAS THINKING about Paul and their wild encounter last night. Hindi iyon mawala habang naghihiwa siya ng cake para sa pinsan niyang si Marose.
"Do you want more, baby?" KM asked
Paul groaned. "Oh, yes please, baby!"
And KM coated his cock with the icing of the chocolate cake she baked...
Now she was staring that cake. May dalawa na silang anak pero kung makaasta si KM parang dalaga pa rin. Namumula siya kapag naaalaa ang pinaggagawa kagabi. She became a wild vixen.
"Tama bang ipakain ko kay Marose itong tirang cake?" tanong niya sa sarili. "Parang hindi tama." Baka maging malandi pa si Marose kapag kinain niya ang cake na ito.
"Bakit naman hindi?"
Gulat na napatingin siya kay Marose na tila multong nasa harapan niya bigla. Kung saan-saan kasi lumilipad ang utak mo, KM!
"K-kasi tira na siya, n-nakakahiya naman sayo, kambal," sagot niya. Paano ko magagawang ipakain ito sayo? Ang cake na ipinahid ko sa dibdib ni Paul habang nakatali ang mga kamay. Hindi ko pinalampas ang puson ni Paul... pababa sa kanyang, oh, Lord, I licked him there.
"Sus, bakit ka naman mahihiya?" anito at inagaw sa kanya ang cake at umupo sa stool. Sinimulan nitong lantakan iyon.
No! Makasalanan ang cake na iyan! Sobrang inosente mong tao, Marose para kainin ang makasalanang cake na iyan!
"Kumusta ang tulog mo? Kumusta ang villa mo? May kailangan ka pa ba?" tanong niya sa pinsan. She intentionally avoided her gaze to the cake she was eating.
"Maganda! Wala na akong mahihiling pa, kambal," anito habang nakatingin sa kinakain. "Kambal, natatandaan mo pa ba yong tagpuan natin kapag hinahabol ako ng pamalo ni Mama at ikaw naman, tumatakas kapag tinuturuan ng maggansilyo kasi ayaw na ayaw mo iyon?"
Natawa siya at biglang naglakbay ang diwa noong mga bata sila. "Umaakyat tayo puno ng mangga! Doon ka umiiyak!"
"Ewan ko ba, kapag nasa taas ako ng mga puno at napapaligiran ng mga dahon, pakiramdam ko ligtas ako. Na kaya kong gawin lahat ng mga gusto kong gawin sa buhay."
"And you did, kambal!"
Ngumiti ito ng mapakla. "Ikaw naman madalas kang humiling noon sa buwan. Na sana makilala mo ang Tatay mo."
Natawa siya sa pinsan. "Ang strange ng buhay minsan ano? Hiling tayo nang hiling ng gusto nating buhay, tapos kapag binigay, hihilingin mong, sana bumalik na lang sa dati. Sana hindi ka na lang humiling."
"Ang hiling ko lang naman noon, appreciation at approval ni Mama. Meron naman na ang Tito Samuel na siyang tumayong ama ko.Ngayon, ang hiling ko, hindi ako magaya kay Mama, kambal," anito at napayuko.
KM's heart broke into a million pieces. "Sigurado akong hindi, kambal."
"Natatakot ako, KM. Paano kung ang pinakaiwas-iwasan kong maging, ganoon pala paglaki ko. P-paano kung maging kagaya niya ako? Iniisip ko pa lang ang magiging buhay ng magiging anak ko, hindi ko kakayanin, KM."
KM was confused why Marose was emotional all of a sudden. "Hindi mangyayari iyon kasi napagdaanan mo na, kambal. May dalawang bagay tayong ibinibigay sa mga mahal natin sa buhay, KM. Una, ang pagmamahal na natanggap natin. Pangalawa, ang pagmamahal na hindi natin nakuha sa mga taong mahal natin. Ganoon tayong magbigay sa mga mahal natin, buo."
