BİLİNMEZLİK

Nefes /5. Bölüm

"Bugün Erva gile gidiyoruz. Gelenler el kaldırsın. Erva sende annene söyle..."

"Ben gelemeyeceğim işim var..." Arkadaş grubumuzda kendini arka plana atan. Sesiz sayılmasa da bize göre sesiz sayılır... Nefes evet adı bu... Bence bir daha duymak istemezsiniz bu ismi.

"Bende!" 

"Ya bende bugün gelemeyeceğim..."

"Bende" Bir kaç kişi daha gelmeyeceğini söyledi Erva yüzünü buruşturarak baktı onlara.

"Bir daha Erva diye arkadaşınız olduğunu unutun."

"Ya Erva lütfen mızıkçılık yapma işimiz var işte..."

Konuşmaya devam ediyolardı. Ama benim aklım Nefes'de. O böyle şeyleri  asla kaçırmazdı çok aktif olmasa da her daim gelirdi. Farklılık vardı. Merakıma yenik düştüm.

"Ben... Ben gelemeyeceğim yani şimdi hatırladım... Bugün akrabalarımız gelecek... Söz telafi edeceğim..."

"Başka şansın var mı zannediyorsun?!"

"Neyse ben çıkayım işim biraz acil!"

"Nefes beni bekle birlikte çıkalım."

"YOK, yani Hayır. Yollarımız çok ters zaten." Benim cevap vermemi beklemeden uzaklaştı. Hadi ama yalan söylemeyi beceremiyor.

"Neyse ben  gidiyorum. Bir olay olursa gruba yazın. Görüşürüz."

Hızlıca oradan çıktım yetişmem lazımdı. Sonra kolumda müthiş bir acı hissettim arkamı döndüğümde Enes'i gördüm. Klasik bir sahne yaşanıyordu.

"Ne oldu?"

"Ne olduğunu biliyorsun!  O yarışmaya katılmayacaksın!"

"Ne yarışması? "

"Şarkı yarışması Salih ikizinden duymuş. Siz de katılacakmışsınız. Tabii ben izin verseydim vermediğime göre..." Klasik bir sahne yaşanıyordu. Klişe.

"Sen söylemeseydin de katılmazdım zaten. Ve benden sana bir öneri bir daha aşk filmi izleme. Görüşmeyiz inşallah bir daha şimdi acelem var." Hemen koridora çıktım. Merdivenlere yöneldim hızla aşağı indim. Bir kat daha, bir kat daha. Giriş katına varınca yine aşağı yöneldim spor salonu katı yani yerin bir kat altı hayır Nefes burada değil. Dışarıda yağmur yağıyor böyle dışarı çıkılmasına izin verilmez yukarı çıkmazı zaten oradan geliyordu yani... Yani buranında alt katındaydı . Peki niye alt kata indi? Koridordan hızlıca ilerlerken eskiden arşiv olarak kullanılan yerden bir ses duyum.  Başımı hafifçe uzattım.

"Ne yapacağız? Hadi bir şeyler bulun.Okuldan çıkaracak mıyız?"

"Nefes kes sesini! Yeter bir şey düşünüyoruz."

Hayır olamazdı. Nefes bunu yapmış olamazdı. Bir rüyadaydım... Bir kabustaydım...

Hayır her şey gerçekti. Ve o an sadece filimde olacağını düşündüğüm lanet bir şey oldu bir  tırmığa bastım fazlasıyla ses çıkardı. 

"Kim var orada?"

Beynim bırak saniyeyi o salisede kaç emrini verdi. Ona uydum en az beş dakikada geçtiğim koridoru üç saniyeden hızlı bir şekilde geçtim.

Üst katlara çıktım,çıktım hayır buradan biri geçse benim dışarı çıkmadığımı anlar. Hele Nefes görse. 

Yangın merdiveni. 

Ben ne düşüneceksem orada düşünürdüm. Sanırım bu kızların bilmediği tek şey. Bu Nefes'in bilmediği tek şey.

Yangın merdivenlerine yöneldim. Keşke merak etmeseydim diye düşümdüm. Ve binlerce şey...

Beni görmüşler miydi?

Yanlış bir anlaşılma mıydı?

O kimdi?

Nefes'in yanında ki kimdi?

Ölmüş müydü?

Telefonum titredi açmayacaktım. Tekrar aradı. Tekrar. Açtım kim olduğuna bakmadım.

"Kızım sen neredesin eve gelsene..."

Annem. Anında saate baktım. Yediydi...

"Anne şey... Erva'nın evindeyiz... Sana söylemeyi unuttum..."

Mükemmel yalan. Bir dakika. Ben hala okuldaydım ve okul kapatılmıştı kahretsin!

"Anne bugün Ervalar da kalacağız..."

"Tamam. Kal. Görüşürüz."

Kapattım.

Ne yapacaktım?

Bir cinayetin tek tanığıdım ve bugün en nefret ettiğim yerde bir gün geçiriyordm.

Hayır bunu yapmayacağım. Eski arşive gitmeyecektim.

Üzgünüm iç ses başım yeterince derde girdi... Daha fazlada girebilir sorun yok...

Gidiyorum

...

...

...

...