BTS'İN TEK KIZI 2: Yeni Nesil

16. Bölüm

Medya: BTS-Path

İyi okumalaaar~~~~~~

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Shin Hye'ın Ağzından

Çalan alarmla gözlerimi yeni güne açtım. Bugün ilk kez tedaviye başlanacaktı. Babamlar öğreneli neredeyse 2 hafta olacaktı. Okula giderken yürümemem için servise yazdırılmıştık. Annemler öğrendiklerinden beri çıldırıyorlardı hiçbir şey yapmama izin vermiyorlardı. Jung Shin biraz fazla yürüsem beni durdurmaya çalışıyordu dün dans ettiğim için annem çok kızmıştı ama ceza vermemişti. Bu durum sinirimi bozmaya başlamıştı. Hasta olduğumu öğrendiklerinden beri hiçbir yaptığıma karışmıyorlardı. Ne yaparsam yapayım sadece kızıyorlardı sonra hiçbir şey olmamış gibi devam ediyorduk. 3 gün önce sinirlendiğim için telefonumu bilgisayara fırlatmıştım ikiside kırılmıştı.  Normalde bana onları tekrar almayıp cezalandıracak olan ailem beni asabi olmamam konusunda uyarıp akşamına bilgisayar ve telefon almışlardı. Bunu değiştirecek bir şey yapmaya çalışıyordum ama hep ters tepiyordu. Nefret ettikleri her şeyi yapıyordum ama etkilenmiyorlardı. Bu yaptıkları benim hastalığımı daha da yüzüme vuruyordu ve bu beni üzüyordu. Bunun iyi bir şey olduğunu sansalarda hareketleri beni yoruyordu. Okula gitmeyecektim çocuklar benimle olmak isteselerde ben istememiştim doktor ilk kez olduğundan fenalaşma ihtimalimin olduğunu söylemişti beni o halde görmelerini istemediğim için okula gitmelerini sağlamıştım ama Jung Shin'i gönderememiştim. Üzerimi giyindiğimde aşağı indim annemin hazırladığı kahvaltıya oturdum.

Jungkook:

Günaydın prensesim

Dedi. Babama gülümseyip

Shin Hye:

Günaydın baba

Dedim. Annem elindeki kızartma tabağını masaya bırakıp saçlarımı öptü

Young Shin:

Günaydın güzel kızım iyi uyudun mu?

Dedi. Kafamı sallayarak onu onayladım

Shin Hye:

Günaydın anneciğim evet iyi uyudum.

Dedim. Jung Shin merdivenlerden inip masaya oturdu babamlar bana verdikleri tepkilerin aynısını onada verdiler. Beraber kahvaltı ettikten sonra kahvaltı sofrasını topladılar ve evden çıktık. Babam arabayı kullanıyor annem yan tarafında oturmuş muhtemelen beni rahatlattığına inandığı konuşmasını yapıyor Jung Shin ise benim için ne kadar korktuğunu gizlemeye çalışıyordu. Bende arada gözlerimi üzerlerinde gezdirip tekrar camdan dışarıyı izliyordum. Hastaneye yaklaştıkça daha da geriliyordum ve konuşmayı bırakan annemden anlaşıldığı gibi gerilen tek ben değildim. Hastanenin otoparkına girdiğimizde inmeye hazırlandım araba durduğunda kendimi dışarı attım. Babamda indikten sonra kapıyı kilitledi ardından yanımıza geldi. Jung Shin fazla gergindi ve korktuğu belliydi. Onu biraz olsun rahatlatabilmek için koluna girdim. Bana baktığında kocaman gülümsedim bana aynı gülümsemeyle karşılık verdi ardından yanağımı okşadı hastaneye girdiğimizde kapıda bekleyen Min Ho'yu görünce ona baktım omuz silkip yanımıza geldi

Min Ho:

Merhaba Jungkook amca merhaba Young Shin teyze

Dedi. Babamla annemde ona selam verdiler ardından ilerlemeye başladılar onlar önden giderken Jung Shin bana bakıp

Jung Shin:

Annemlerle gidiyorum gelirsin.

Dedi ve yanlarına gitti bizen yeterince uzaklaştıklarını düşündüğümde ona döndüm