Yeni Şehir

Geç kalan Adalet,adaletsizliktir.

1.Bölüm

Yıl 1960
İstanbul'un bilindik semtlerinde,Yaşayan Aileler ve Baron vardı.Peak Ailesi zaamnında ingiltere'de bulunmuştu.Ve bu yüzden İsimleri Peak olarak kalmıştı.Peak Ailesi'nin Lideri Eşref Peak 41 yaşında ve Bir Oğlu vardı.Bir Oğul,o zamanlar okadar önemliydi ki Lider ölse bile gözü arkada kalmazdı.Çünkü arkasında Ailesine Liderlik yapabilecek bir Oğul vardı.Bilind Peak.Herkes tarafından sevilen fakat sevildiği kadar'da sevilmeyeni olan bir Aileydi onlar.Tek bir husus onların Hassas noktasıydı.Adalet'te yanlışlık.Eşref Peak zamanında Baron olmuş fakat üzerine atılan iftiralar sonucu Görevinden istifa etmişti.Aileyi Sevmeyen kısım ise şu anki Baron'du.İnsanlar,Eşref bey'in Görevden ayrılmasından 6 yıl geçmesine rağmen hala Adalet konusunda ona danışır onun fikirleri hususunda hareket ederlerdi.Eşref,Adam öldürmekten hoşlanan bir Tip değildi."Ezeni ezerim"kafasında bir Adamdı.Herkeste onun bu huyunu seviyordu.Oğlu peak ozamanlar 10 Yaşında bir Çocuktu.Peak ailesi orman girişi taraflarında yaşayan güzel ve mütevazı bir aileydi.Ailenin içerisinde bir Kahve,Kasap,Fırın Üyeler için Ev ve Peak ailesinin yaşadığı İki katlı bir ev vardı.Bildiğimiz Kasaba gibi bir yerde yaşıyorlardı.Eşref'in kendi şahsına ait bir Kunduracı Dükkanı vardı.Her gün saat 12'de gider Akşam kafası esince kapatır gelirdi.Bir gün yine giderken oğlu Bilind gelmek için ısrar edince babası "Gel ulan Eşkiya!"diyerek yanında gelmesini kabul etmişti.Günlerden Cumartesi olduğundan,Babası izin vermişti.Ailenin Lideri Eşref delikanlı bir Tipi ve mizacı vardı.Her gün ayrı bir Takım Elbise giyerdi fakat Koyu renkleri tercih eden bir insandı.Saçları hafif Dökük,ve hafif yanları beyazlamıştı.Günlük Traş olur ama bir kaytam Bıyık bırakırdı.Bu günde Siyah takım ve Bordo Gömlek giyip Kahvaltı masasına oturmuşlardı.Aile 3 Kişilik'ti.Eşref,Müzeyyen Hanım ve Bilind.Kahvaltı Masasına oturduklarında Müzeyyen Hanım "Eşref,Bilind'i götürüyormusun?"
"Ben bu Eşkiya'yı nasıl kırabilirdim Hatun?"diye seslendi Eşref Mutfağa doğru.Müzeyyen gülerek geldi Kahvaltı masasına ve Yaptığı Yumurtalı Menemen'i ortaya koydu.Ekmekleri dağıttı.Eşref hemen bir Lokma aldı Menemen'den."Ellerine sağlık Hatun,Mis gibi olmuş."dedi Menemen'in sıcaklığından ekmeği ağzında geveleyerek."Afiyet Olsun Bey!"dedi Müzeyyen Hanım mutlu olmuş bir tavırla.Yemek yendikten sonra,Eşref gitmek için Paltosunu giydi.Eşref aynaya bakar iken,Müzeyyen Bilind duymasın diye Eşrefin kulağına fısıldadı "Eşref,Gece uyurken burnundan kan geldi.Bir hastaneye mi gitsen?Endişeleniyorum senin için."Eşref,Müzeyyen'e baktı ve gülümseyerek "Korkma Müzeyyen Hanım,Ölsek bile gözümüz arkada olmaz."dedi.Atkısını bağladıktan sonra,Bilind Merdivenlerden aşağıya indi ve evden çıktılar.Eşref her zamankı ağırlıyla Mahalleliye selam vererek Dükkana doğru gidiyordu.Kahvede bağrışlar duyulunca Eşref hemen oraya yöneldi ve içeri girip "Noluyo Burda!"diye bağırdı sert bir tavırla.Herkes bir duraksadı.Ve Kasabanın ağır başlılarından Kemal Şen "Adalet diye yanıp tutuşuyoruz biz burda.Ama bakılırsa bunlar bize hiç yardımcı olmuyor Eşref."dedi Kahvenin sahibi Cemal'e bakarak."İkinci kez soruyorum.Burada ne oluyor!"dedi Eşref burnundan soluyarak.Kemal anlatmaya koyulurken Cemal ordan söyledi "Yapmamam gereken şeyi yaptım affet Abi.Ben Zengin'e az fiyat biçiyorum."dedi sesi titreyerek.Sesinden belliydi pişmanlığı.Eşref başını kaldırdı.Ne kadar sinirli olduğu Gözlerinden belliydi.Hafif bir sırıttı ve şu sözleri söyledi "Ben,ne için uğraşıyorum yıllardır,Ha Cemal,Beyler.NE İÇİN DEDİM!Kaç yıldır burdasın Cemal ama yıllar sana hiçbir şey öğretmemiş belli." "Eşref abi." Dedi Cemal "Bitirmedim."dedi eşref bağırarak. "Herkes bildiğini okuyor.Bu iş böyle mi olacak.Biz niye varız beyler ozaman.Adalet sikinizde değilse,Ülkenin Temeli umrunuzda değilse Bu kasaba'dan yürüyüp gidersiniz .Herkes yerini yurdunu bilecek.Adalete baş kaldıracak insanlar değiliz.Birdaha olmasın,olmayacak!"dedi Eşref.Ardından Bilind,Kemal ve Eşref kahveden ayrıldılar.Kemal ve Eşref çocukluk arkadaşıydı.Öl dese ölecek dostukları vardı.Hala da devam ediyordu."Baba,Niye kızdın Cemal abiye?"dedi Bilind."Ne yapsaydık Eşkiya,Eğer ben uyarmasaydım Cemal'i,Kardeşlerimiz akşam eve nasıl ekmek götürürlerdi."dedi Eşref Bilind'in kafasını okşuyarak.
•
23 Yıl Sonra
Yıl 1984