UNFADED: The Promise of Forever

U:TPOF 2.1 Suddenly

CHAPTER 2.1

                          Suddenly

Lumipas ang mga araw naging mas malapit sila Julian, Miles, Samara at ang mga barkada ni Jerome sabay sabay silang kumakain madalas ding nanonood sila ng basketball na laban nila Jerome sa isip-isip ni Julian na siguro kung wala siyang karamdaman basketball player din siya dahil noon pa man gusto niyang maglaro ng basketball pero di niya magawa. "If I we're also a basketball player like Jerome did Samara also threat me the same way she does to Jerome?" bulong ni Julian sa hanging nawala sa isip niya na nasa tabi niya pala si Samara

"Are you saying something Yan-yan?" tanong ni Samara "Ahmmm may sinabi ba ko wala naman" daling sagot ni Julian ng matapos na ang basketball nanalo sina Jerome kaya napagusapan nilang kumain sa labas bilang selebrasyon ng pagkapanalo kumain sila sa isang restaurant. Nagsaya sila at nagkwentuhan ng maraming bagay tungkol sa basketball "Ahmm Julian matangkad ka naman bakit hindi ka sumasali sa basketball?" tanong ni Rogen kay Julian "Ahmmm kahit gusto ko kaso bawal." sagot ni Julian "What do you mean Julian?" tanong ni Miles

"Let just don't talk about it anymore" sambit ni Julian nabigla lang siya ng pagsagot kay Rogen sa tagal tagal ng pagkakaibigan nina Samara at Julian ay wala siyang plano ipaalam na may sakit siya sa puso ayaw kasi niyang kinakaawaan ng tao kaya madalas siyang magpangap na ok. Natapos na sila sa pagkain at umalis na sina Jerome at Samara. Napapansin ni Julian ang pag-iwas ni Samara di niya alam kung sa anong dahilan di na nila nagagawa ang mga bagay na noon pangkaraniwan at madalas nilang gawin. Nabawasan na nga ang oras ng magkaibigan sa isa't isa tanging kay Jerome lang nakatuon ang oras ni Samara. Nahihirapan na si Julian sa mga pagbabago ngunit wala na syang magagawa. Mga 4:00 ng hapon malapit ng maggabi ay magkasama sina Jerome at Samara sa isang amusement park

na nagsasaya dahil may isang buwan na rin silang may relasyon ngayong araw. Si Samara ang dahilan kung bakit masigasig ngayon sa pag-aaral si Jerome, may mga araw na tinutulungan ni Samara si Jerome sa mga takdang aralin niya at proyekto. Unang ginawa nila Samara ay sumakay ng rides una sa roller coaster na halos atakehin si Samara sa nerbyus samantalang si Jerome ay nanahimik dahil ayaw niyang ipahalata sa dalaga na natatakot rin siya. Marami pa silang sinakyan rides kaya ang resulta nagkandasuka-suka si Jerome

"Ok ka lang Honey Bunch" tanong ni Samara "Sa tingin mo magiging ok ako sa mga ginawa natin kiss mo na lang ako Sweetie Pie para ok na ko" pangungulit ni Jerome na may pagpout pa "ano ba naman Jerome" inis na may halong kilig na sambit ni Samara "Sa cheeks lang naman eh saka bakit Jerome lang tawag mo sa'kin" pagtatampo ni Jerome kasabay ng pagtalikod nito kaya gumawa ng paraan si Samara para mabalik sa ayos si Jerome dahil alam niyang tampu-tampuhan lang 'to senyales na gusto niyang magpalambing sa girlfriend niya kaya nilambing ni Samara si Jerome sa pamamagitan ng pagyakap rito mula sa likod sabay halik sa pisngi umayos na ang binata samantalang si Samara ay namumula pagkatapos ng ginawang paghalik kay Jerome "Sweetie pie, pwedeng isa pa ang sarap ng kiss mo eh"

"Tama na umaabuso ka na, tara pasok tayo don" sambit ni Samara sabay turo sa horror house "Ayoko Sweetie Pie" pagtanggi ni Jerome

"Bakit nga?" tanong ni Samara "basta"sagot ni ni Jerome, linggid sa kaalaman ni Samara na sakabila ng kakisigan ni Jerome ay may tinatago itong kaduwagan kaya ayaw niyang sumama sa loob non pero di niya alam paano sasabihin sa dalaga na ayaw niyang pumunta pero di niya magawang tumanggi kay Samara. Kaya ang naging resulta ay "wahahaha grabe honey bunch parang di ka lalake mas malakas ka pang tumili sa'kin, Waaaaah!!!! Waaaaah!!!! Labas na tayo dito ayoko na Sweetie Pie!!!" pangaasar ni Samara na ginaya pa ang pagsigaw ni Jerome kanina nung nasa loob sila ng horror house "Di naman ako sumigaw ng ganoon acting lang na natatakot ako para...... para mapasaya ka" paliwanag ni Jerome "Eh palusot ka pa pero ang totoo takot ka... ay takot si honey bunch sa multo.. takot..takot.." pangaasar ni Samara "Hindi nga sabi ako takot NEVER... NEVER..." di pa rin tumigil si Samara at paulit-ulit na inaasar pa ito na duwag at takot sa multo pilit na man sa pagtanggi si Jerome pero di paring tumigil si Samara hanggang sa "takot sa multo takot sa mult~" nanlalaking matang napatigil si Samara ng nagdampi ang labi niya sa binata ramdam ni Samara ang kuryente sapagitan nilang dalawa sa gitna ng parke na kahit maraming tao sa paligid nabalot ng katahimikan. Ilang segundo pa'y bumitaw ang binata sa halik. Naalala niya kasi na nangako siya sa dalaga na wala munang halik sa labi hanggang pisngi lang "I'm sorry di ko sinasadya nadala lang ako sa mga nagawa ko." mahinang sambit ni Jerome dahil nahihiya siya sa nangyari marami-rami ring tao ang nakapansin sa kanila. "Ahmmmm sakay na lang tayo sa Ferris Wheel yun na lang di natin nasasakyan" nakangiting sambit ni Samara sa pagbasag niya sa katahimikan na pumagitna matapos ang paghingi ng tawad ni Jerome "Ahmm... pero" sabat ni Jerome habang hinihila siya ni Samara "Honey bunch wala ng pero-pero that ride was safe and I'm sure that both of us will be happy Promise. Sumakay na sila sa Ferris Wheel habang umaandar 'to pinapakalma naman ni Samara si Jerome na namumula ulit ilang saglit pa ay kumalma na ito dahil mabagal lang naman ang ferris wheel. Hanggang sa dumating sila sa pinakatuktok na Ferris wheel "Whaaaaaaaaaaah!!!!! Ba-bakit umistop anong nangyari?" tanong ni Jerome "relax nagkaroon lang siguro ng problema kaya ganon don't worry maayos rin nila 'yan" sambit ni Samara "what??" sambit ni Jerome na di mapakali sa takot "To all our beloved customers who's currently riding in a Ferris wheel we feel sorry for this happening but please don't panic we have just got a technical difficulties we have called the maintenance to fix this as fast as possible. Thank You!" sambit ng operator nanahimik ang lahat maliban Kay Jerome na nanginginig sa takot "Matagal pa ba to maayos natatakot na ko ayoko pang mamatay bata pa ko please" hagulgol ni Jerome na halos maluhaluha na "Honey Bunch OA ha para kang bata" pag-aasar ni Samara "pero ano pano kung" "Look!!" tiningnan ni Jerome ang tinuturo ni Samara ang langit na maraming bituin at mula sa pwesto nila kitang kita ang ganda ng buwan. Dahil doon namangha si Jerome at napawi ang takot na kanina niyang nadarama napalitan ito ng tuwa.