KİRLİ SIRLAR

Bölüm 18

ASLI

Mertcan ile kafeye  gittigimizde iceriye baktı ve o da benle iceri girdi . İceri girince  Tugay ı görünce şaşırdım . Çünkü onu temizlik yaparken görmek beni şaşırttı .

Kafasını bizim tarafa çevirince  bakışları sertleşti . Bana gelme dedigini hatırlattı ama bende gelicem demistim .

Mertcan bana varlığını ve istedigim zaman arıyacağımı hatırlattı . İnsanın böyle arkadaşları olması çok güzel ve hoştu .

Zor zamanımda tabikide onları arayacaktım . Tabi olaya göre değisirdi . O kadar aciz değildim . Kendimi halledicek kadar yeterli buldugum olaylarda kendim baş ederdim olaylarla . Ama bazı olaylar var ki yanında bir erkek gerektirir . İşte  benimde nerdeyse basıma gelen her olayda arıyacağım kisilerin içinde Mertcan da vardı .

Gitmeden önce beni Tugay ın yanında utandırdı . Tabi bu ne yaptığinı bilmiyordu . Yani neden actı ki sabah ki olayı ! Birde sadece üstünden geçip kapatsa olayı tamam birde o fotografları istiyordu . Ama bunu Tugay ın yanında söyleyince ben doğal olarak utandım .

Utangaç yapım vardır . Utanma duygusu olması güzel bi şeydi ama bu dısarı vurunca kötü oluyor . Utanmadan utanmaya fark var . Ama güzel bir olay olduğunda utanırsam yanaklarım kızarıyordu . Hemde öyle süper güzel kızların  yanaklarının kızarması gibi degil . Onlar kızarınca güzelliklerine güzellik katilıyor ama ben kızarınca , domatesle yan yana koysanız arada fark bulamazsınız . Yani tamam abartmıß olabilirim ama öyle tatlı bir kızarıklıkta değildi .!

Mertcan gidince bende iceri gidicektim ve Tugay durdurdu . Yine beni sorguya çekti . Hayır yani sanane ! Ne karışıyorsun ki bana ? Neymiş o gelme dediği icin gelmeyecekmisim ! Bak sen .

Bu zamana kadar bir tek erkeğe her dedigini kabul edicek kadar güvendim . İnsanlara çok zor güvenirim . Ama malesef güvendiğim zaman aptal gibi sonuna kadar güvenirim . Her insanın zayıf bit noktası vardır !  Ama benim bir çok . Zaten tüm kalbimle sevdigim kisi  zayıf noktamdan vurmuştu . Ve beni koca bir enkazın altında bırakarak gitti .   

O yüzden bana hesap sorucak kisiye benim inanmam güvenmem lazım . Onun iyi niyetine ,  beni düsündugu icin sorguladıgina inanmam lazım...

Tugay icin ise bu imkansız ! Yani en son güveneceğim insan . Bana bakışları bile bana güven vermiyorken kendisi nasıl verecekti ki !?

Sanki bu Tugayın umrunda ? Yani Aslı nın güvenini nasıl kazanırım gibi bir derdi yoktur . Zaten olmasında . Benden uzak olsun ve hatta zorunda olmadıkça konuşmasın . Çünkü yaptıkları birbirine uymuyor. Bir gün beni umursamaz , tersler ken bir baska gün beni öpücek kadar yakınıma geliyor .

En sonunda nasıl oldugumu sordu . Acık olayım böyle bir şey beklemiyordum .Yani O ve bana nasıl oldugumu sormak . İmkansız gibiydi ama sormuştu. İyi olduğumu sordum ve yürumeye başladım .

İki adım atmıştım ki çantamın elimde olmadığinı anladım . Geri dönüp baktığımda çantamın Tugay ın yanında ki masada olduğunu görünce gidip cantamı aldım .

Çantamı aldığımda Tugay a bakıp geri döndüm . Benim ilerlememle kafede bir ses duyuldu . Duydugum sesle bir anda korktum .

Sonra Tugay ı lavaboya giderken gördüm ve masaya baktığımda sandalyenin tekmelendigini anladım . Ama bu çocuk simdi neden sandalyeyi tekmelemisti ki !?

Ortalık toparlanmış oldugu icin sandalyeye oturdum . Saat öglene geliyordu . Tugay dısarı çıkmıştı ve geldiginde paketle yemek getirmis. Pakette  döner vardı .