MANDALİNA

Yeni Şeyler

Hiç işim gücüm falan yoktu aslında ama erkenden kalktım. Bütün sabahı bom boş geçirdikten sonra herzaman ki gibi bilgisayarımın başına geçtim , ne de olsa son iki yılım şu bilgisayara bağlı geçti .

Biraz interrnette dolaştıktan sonra çok susadım ve aşağıya inmeye karar verdim . Hem annem de bugün evde en son bana kek yapmak için söz vermişti umarım kakoludur.! Tam koşturarak inmiştim ama annemin kızgın sesini duyunca hemen son basamakta durdum ve annem "O buna alışkın değil neden anlamıyorsun yapamaz yani kaldıramaya bilir ."

"O artık büyüdü Ceyda niye anlamıyosun onunda arkık bu evden dışarı kafasını çıkarması gerek ."

Annem artık beni gördü. Bundan susmuş olsa gerek ama arkama bakmadan odama çıktığım için devamını görmedim bile. Başım dönüyor galiba ama belki gerçekleri farkına varmamdan dolayıdır.

Odamda en az üç saat harcadıktan sonra anladım gerçekten de benim hiç hayatım olmamıştı belki de. Şimdi fark ediyorum hiç dostum yok mesela sonra kitaplığım gözüme ilişiyor tüm kitaplarımı yan komşumuzun kızı İrem Bilge (İrem bozulmuştu neden ismini koymadığım için seviliyosun İrem ya da İrem Bilgecimmmmm) alır. Yavaş yavaş fark ediyorum bana olanlardan sonra ben farklı hiçbir şey yapmamışken şimdi yeni bir okula başlamak haaa

Çok zor bunu yapmam,değişik yüzlerin gözü önünde olmak zor. Ama bu evden çıkmassam çok daha zor olacak artık benim için. Bunları düşünürken uyuya daldım.

Gözlerimi açtığımda hava biraz kararmış gibi biraz ağlamışım galiba hiç farkında değilim. Üstümde en sevdiğim battaniyem örtülü annem gelmiş olmalı. Biraz daha iyiyim ,artık zaten iyi olmak zorundayım. İnsanlarla yüzleşmem gerek bu aldığım büyük karala aşağıya indim.

Annem mutfakta akşam yemeği hazırlıyor yanı gidip

- Gitmek istiyorum ,gitmem gerek artık. Bende hayatımı yaşamak istiyorum.

Kelimeler ağzımdan dökülürken rahatlamış hissediyorum. Annem sadece başını sallıyor ve bana sarılıyor. Akşam sofradan kalkıp hemen gidip yatıyorum çünkü yarın yeni hayatımın ilk günü zorlu geçeceğe benziyor.

Uykuya dalmam uzun sürdü ama deliksiz bi uyku beni sarmaya başlıyor.

*************

Sabah kalkar kalkmaz duş alıyorum. Suyun sıcaklığı beni kendime getirdi saçlarımı kurulayıp kıyafet aryışı içine girdim.

Daha okul formam olmadığına göre bişeyler ayarlamak gerek ve çok abartmak istemiyorum. Rahat olması için bir kot üstüme de tişört geçiriyorum. Kahvaltıya inip bişeyler atıştırdıktan sonra koşturarak arka bahçeye gidip Tarçınla biraz oyun oynuyorum. Babam bize doğru yürümeye başlıyor

-Hazır mısın Derin ? Hadi geç kalmayalım.

-Tamam baba geldim. Güle güle Tarçın gelince görüşürüz.

Babama yetişip arabaya biniyorum daha önce hiç bu yollardan gitmemiştim. Çok uzun sürmüyor yol ama yerimde duramıyorum. Gösterişli bi okulun önünde duruyoruz,araba durar durmaz indik. Şimdi korkmaya başlıyorum babam çekiştire çekiştire beni okula sokuyor. Okulda kimse yok gibi büyük ihtimalle herkes derste olmalı.

Babam müdürün odasına gidiyor ve bana okulu biraz gezmemi söylüyor. Kabul ediyorum sırf biraz güçlü görünmek için. (Ama zaten bu okulda kaybolacak değilim yaaa.) Geniş bir kolidora çıkıyorum her iki duvar boyunca sınıflar olan bir kolidor ama bana korkunç görünmeye yetiyor bile. Bu seferlik güçlü olmak zorundayım en azından kendim için.