MANDALİNA

Anlatmam Uzun Sürer

Hışımla masadan kalktım. Ecrin'e teşekkür etmeyi unutmadım tabiki. yemekhaneden çıkarken Güney'i gördüm. En son aklımda kalanlar ise Talha'nın bakışları.

GÜNEY

Ne olmuştu bilmiyorum ama Ecrin'in asık suratı ve Derin'in masadan kalkışından belliydi bir şeyler olduğu. Acaba yini ne oldu !! Ve işin ucunda Talha varsa bu da çok normaldi ya hani.

"Talhaa sen ne ara geldin??"

"Bu sabah geldik."

"Ne oldu burada?? belli bir şey olmuş."

"Talha Derin'e pek iyi davranmadı da."

"Ecrin kapa çeneni."

"Kesin.Bunu daha önce de konuşmuştuk Talha. Eskilere dönmeyeceğini dair bir konuşma hatırladın mı??"

"Beni suçlamayı bırak artık.Değişmeye çalışıyorum,elimden geleni yapıyorum."

"Bunları sonra konuşuruz. Sınavım var geç kalamam." "Beni davet ettiğin içinde teşekkürler Ecrin."

                                                                                                                                                                                                                                           *************************************

Bu okulun bahçesinden,eşyalarından,formasından ve yüzlerinden belli. Herşeyinden belli işte bu okuldaki insanların nasıl olduğu.

Bütün gün böyle saçmalıkları düşünerek geçirdim. Çıkış zili de çaldı. Yağmurda güzel yağmaya başladı. Ama yürümek istedim. Artık dışarıda olmak iyi geliyor. Dışarıya çıkmaya korkan bana iyi geliyor. 

Arkamdan biri yanıma doğru geldi. Kafamı kaldırmamla Güney'i görmem bir oldu.

"Yağmurda yürümeyi bende severim."

"Yağmurda yürümeyi sevdiğimi nereden çıkardın??"

"Bu yağmurda yürümeyi sevmen mesela."

biraz üşümeye başlamıştık bile. "Ben çok az şey severim yağmuru da daha önce denemedim."

"Nasıl yani nelerden hoşlandığını, nelerden nefret ettiğini bilmiyor musun?"

"Yani neleri sevmediğimi bilirim ama sevdiklerimi keşfetmiş değilim."

Bütün yolu neredeyse beraber yürüdük. Ben evimizin sokağına sapıncaya kadar bekledi beni. Demek ki böyle olurmuş. Erkek kızı evine bırakır teorisi gerçek. Hiç sevgilim olmadığı için bunu da bilmemem normal tabi.

Eve gelir gelmez koca bir tabak patates ve köfte yedim. Annem beni için bırakmış olmalı. Anneme içimden tüm iltifatları yağdırdım.

Odam da bütün gün ödevlerimi yaptım. Ödevler bitier bitmez de telefonum çaldı. Arayan İrem Bilge. 

"Efendim İrem."

"Şey istediğin kitapları aldım da sana ne zaman getireyim ?"

"Gerek yok ben gelir alırım."

"Emin misin, sorun olmasın ?!!"

"Yok benim için sorun değil. Yani artık değil. Haftasonu uğrarım size."

"Bekliyorumm. İyi geceler by."

Telefonumu kapattıktan sonra fark ettim ki ben giderek değişiyorum.Yani ben Derin Baykar dışarı çıkamayan,insanlarla konuşamayan,utancından yanan,mutlu olmayı özleyen ben şimdi bunların tam tersi bir hayatta buldum kendimi. Bana daha neler olacak acaba???