♥ ၾကမၼာ​ေစရာ ♥ Book (1)

Part (10)♥Let me know 4♥

က်င္​းလင္​၏စကားကိုၾကားလိုက္​ရသည္​ႏွင္​့ က်င္​းရီ  စစ္​​ေကြၽးႏွင္​့ တစ္​ျခား​ေသာသူမ်ားပင္​ ဇီက်င္​းအား လွည္​့ၾကည္​့လာၾကသည္​။ က်င္​းရီ၏ပါးစပ္​မွာ ပိတ္​၍မရ​ေလာက္​​ေအာင္​ အ​ေဟာင္​းသားျဖစ္​​ေနရသည္​။ စစ္​​ေကြၽးမွာလည္​း ဇီက်င္​းအား ​ေၾကာင္​၍သာၾကည္​့​ေနမိ​ေတာ့သည္​။

ဇီက်င္​းက က်င္​းလင္​အား

"စိတ္​ခ်! မင္​းပဲ အရင္​​ေသမွာ!!"

ထိုစဥ္​ က်န္​းခ်န္​ဆီမွ မ်က္​​ေစာင္​းတစ္​ခ်က္​​ေၾကာင္​့ အိုးရန္​ဇီက်င္​း၏ ဆက္​​ေျပာခ်င္​​ေန​ေသာ ပါးစပ္​ပိတ္​သြားရသည္​။

ထိုအခါမွ က်င္​းလင္​ကဆက္​၍​ေျပာလာသည္​။

"အဲ့လိုဝတ္​စံုနဲ႔ အဲ့လိုအသြင္​အျပင္​မ်ိဳးက ​ေသသြားတဲ့လူ​ေတြမွ ဝတ္​တာမဟုတ္​ဘူးလား?"

ဇီက်င္​းသည္​ က်င္​းလင္​အားဆက္​၍ ဆဲခ်င္​မိ​ေသာ္​လည္​း က်န္​းခ်န္​၏မ်က္​ႏွာရိပ္​ကိုၾကည္​့ကာ ပါးစပ္​မွ မည္​သည္​့စကားမ်ွထြက္​မလာ​ေတာ့။

ထိုအခါမွ လန္​က်င္​းရီက

"မင္​းပဲအရင္​ဆံုး​သြာ​း​ေသ! ငါ့ အဲ.... ဇီက်င္​းက ငါ့ကို လက္​မထပ္​ရ​ေသး...."

က်င္​းရီသည္​ လန္​ရွီခ်န္​ႏွင္​့ လန္​ဝမ္​က်ီ၏ မ်က္​ႏွာရိပ္​ကို အသာအကဲခတ္​ၿပီးမွ အသံတိမ္​တိမ္​ျဖင္​့

"ရ​ေသးခင္​ မ​ေသဘူး...."

က်င္​းလင္​က က်င္​းရီအား

"ငါမွ မသိတာ! ခု သူဝတ္​ထားတာက ​ေသ...."

လန္​က်င္​းရီ၏ မ်က္​​ေစာင္​း​ေၾကာင္​့ က်င္​းလင္​၏စကားမ်ား​ေပ်ာက္​ရွသြားရသည္​။

ထိုအခ်ိန္​စုန္​လန္​မွ

"အကယ္​၍ ​ေသၿပီးသားသူမွ ဝတ္​မယ္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔က ​ေသၿပီးသားလားဗ်ာ?"

က်င္​းလင္က စြာက်ယ္​က်ယ္​ျဖင္​့

"ခင္​ဗ်ားက မ​ေသရင္​ ဘယ္​လိုလုပ္​ၿပီးဒီ​ေရာက္​.... အားးးးး!!"

​ေဘးမွ လန္​က်င္​းရီက ဆြဲဆိပ္​လိုက္​ျခင္​းပင္​။

စုန္​လန္​တစ္​​ေယာက္​ မ်က္​လံုးမ်ားပင္​ျပဴ းက်ယ္​သြားရကာ