Just Waiting......

Chapter Five: When it was Gone...

*FLASHBACK*

Naglalakad ako ngayon sa covered walk ng Bonie Ronswel Highschool.
While I was walking, I walk pass an abandoned room. Itutuloy ko na sana ang paglalakad-este pagtakbo kasi naiihi na talaga ako kaso may bumato sa akin.

ARAYYY!!!!

Sinundan ko ang pinanggalingan ng ng bato.....sa abandonadong room.
Natakot ako kaya tatakbo na sana ako pero may narinig akong umiiyak.
Pumasok ako sa loob.

Nakita ko ang isang lalaking nakasandal sa pader, umiiyak sabay continuous na pagbabato ng mga pebbles sa bintana. Nilapitan ko siya kahit na ninenerbiyos ako.

"Bakit ka umiiyak?" Naaawang tanong ko...

"•_•..." hindi siya umimik, bagkus nakatulala lang siya.

Pinagmasdan ko siya. Gwapo siya, bakas sa kanyang pananamit na galing siya sa isang masaganang pamilya. Maganda ang mga mata nito kaso sa panahong iyon punong-puno ang mga ito ng luha.....

Kahit hindi ko siya kilala, pinili kong samahan siya . Ano man ang pinagdadaanan niya ngayon, dadamayan ko siya....

*****
After one hour ng pagkaka-upo at katahimikan , biglang.......

O.O

O.O

Yinakap niya ako!! Goodness Gracious! Nabigla talaga ako!!!

"Miss ko na si Mama, si papa palaging wala. Miserable ang buhay ko....walang nagmamahal sa akin.." iyak na iyak niyang sinabi habang nakayakap parin siya sa akin.....

"Hush hush...tama na....maraming nagmamahal sayo...sadyang may better plan lang si God para sayo. Everything will be okay, I promise. Wag ka ng umiyak" pagtatahan ko naman sa kanya...

Hoy kahit ganito ako, alam ko namang mag-advice noh! Hmp!

"Thank you" he said in a low voice. Napangiti ako :) .

WOOOOHOOOOO.!!!!! MAy good deed na ako sa Values Education!!!!!!
Pero honestly, tinulungan ko siya hindi dahil sa grades, I helped him because he needs me.

After 5minutes nakayakap parin siya sa akin.....
At nasindak ako sa sumunod niyang tanong.....

"Mamahalin mo ba ako?"

O.O

"Ah--" magsasalita sana ako kaso walang salitang lumabas sa bibig ko...I was lost for words...

He stared unto my eyes, I did the same. He have this sad expression on his pretty brown eyes ( Cody Simpson peram neto bes! Haha) Naghihintay siya ng sagot.....

GRINGGG!!!!.

WAG OA . Iba lang talaga ringtone ng bell ng unang school ko.

Bigla siyang kumawala sa yakap at umalis ng walang sinasabi. He left me hanging, and I left him unanswered. So quits na kami...hehuehue.

Hindi ko pa siya kilala.......,

Hindi parin ako maka-get over sa yakap niya...
Yakap na hanggang ngayoy kinsasabikan ko parin.....
(Hindi ako perv, sadyang polluted lang yang brain mo...gusto mo linisan ko parang 'brainwash' lang...hahaha)

After nun ay nagtanong-tanong ako tungkol sa kanya. Nalaman kong ang name niya ay Ry Stanford--anak ng top richest sa Phil at apo ng third richest sa buong mundo. Sinubukan ko siyang i-reach out kaso huli na ang lahat......lumipad na siya papuntang heaven....JOWK!!!!. Pumunta na siya sa London para mag-aral...