O gün okulda kimin bıraktığı belirsiz bir kâğıt görmüşlerdir. Okulun müdürü Kazım Bey, kâğıdı alır fakat bir şey anlayamaz. Çünkü kâğıtta farklı bir dilde yazı yazıyordur. Mehmet kâğıdı görür ve müdüre Kübra'nın bu dili öğrendiğini, onun okuyabileceğini söyler. Hemen Kübra'yı çağırırlar. Kübra gelir, kâğıdı okur ve yerinde duramayacak kadar telaşlanır. Mehmet'e dönerek;
- Abi! Ahmet abim nerede?
- Aşağıdaydı herhalde. N'oldu ki?
- Abi hemen onu bul lütfen.
Mehmet koşarak aşağı, Ahmet'i bulmaya gider. Kübra müdüre dönerek;
- Hocam acil okulu boşaltmalıyız.
- N'oldu Kübra açıklar mısın lütfen!
- Hocam yarım saat sonra burası karışacak. Lütfen okulda kimse kalmasın.
Müdür bir anons yapar ve herkes okuldan çıkar. Kübra müdür odasında volta atarak ne yapacaklarını düşünürken camdan eli silahlı birkaç adamın okula girdiğini görür. Yanında bulunan müdüre ve hocasına bunu söylerken bir yandan da Mehmet'i arayıp görünmeyecek bir yerde beklemelerini ve o haber verene kadar oradan çıkmamalarını söyler. Daha telefonu kapatmaya kalmadan adamlar içeri girer. Mehmet telefonda duyduğu sesler karşısında kardeşine bir şey olma korkusuyla endişelenir. Yanlarına gitmek ister fakat kardeşinin dediğinden çıkmak istemez. Kübra’nın korkusu ise abilerinin bir yanlış yapıp odaya gelmesidir. Gelirseler adamların onlara zarar vereceğini biliyordur. Bunu düşünürken bir yandan da adamlarla onların dilinde anlaşmaya çalışır. Müdürü ve hocayı zorla dışarı çıkartırlar, içeride tek Kübra kalır. İstedikleri şey paradır. Kübra bu durum karşısında ne yapacağını bilemez. Bir anda aklına müdürün çekmecesinde bulunan paralar gelir. Bu paraların yetim çocuklar için toplandığını unutup onlara verir ve oradan ayrılırlar. Mehmet ve Ahmet koşarak Kübra’nın yanına giderler. Ahmet, Kübra’nın ağladığını görünce yanına yaklaşır, omuzlarından tutarak sorar;
- N’oldu bir tanem niye ağlıyorsun?
- Abi ben çok kötü bir şey yaptım.
