-Ne yaptın Kübra? N'oldu?
-Abi... Yetimler için toplanan paraları adamlara verdim.
Ahmet ellerini Kübra'nın omuzlarından yavaşça çeker. Hepsinin yüzü daha çok asılır. Kübra koltuğa oturur, ellerini başına vurarak sayıklamaya başlar;
-Ben ne yaptım! Allah'ım neden böyle bir şey yaptım! Affet Allah'ım! O yetimlere ne diyeceğim?
Mehmet kardeşinin yanına oturur, ellerini tutar ve teselli vermeye çalışır;
-Kardeşim, eminim ki sen bunu bilerek yapmadın. Bizi korumak isterken ölümle burun buruna kaldın. Hem bunda da bir hayır vardır. Baktık olmuyor, cebimizden öderiz kapanmış olur, diyerek gülümser.
Kübra hiçbir şey demeden abisinin boynuna sarılır. O sırada Ahmet de gülümser ve ortamı yumuşatmak için şöyle der;
-Biz unutulduk mu yoksa?
Kübra gülümser, ayağa kalkar ve Ahmet'in boynuna sımsıkı sarılır;
-Abilerim benim, canlarım! Ben siz olmadan nasıl yaşarım? Bizi hiçbir şeyin ayırmasına müsaade etmeyelim olur mu, der. Ahmet de;
-Allah izin verdiği sürece biz ayrılmayacağız değil mi abimiz, diyerek Mehmet'e döner. Mehmet de gülümseyerek ayağı kalkar;
-Tabii ki. Kim demiş ayrılırız diye? Biz bir bütünün parçalarıyız. Biz ayrılırsak oyun da kalmaz, oyuncular da.
Bu sırada içeri alkış sesleri ile öğrenciler ve öğretmenler girer. Mehmet ve Ahmet tebessüm eder, Kübra ise bu olanlara bir anlam veremez. Abilerine bakar, Ahmet ile Mehmet aynı anda ''Doğum günün kutlu olsun!'' derler. Kübra ikisine de vurarak;
-Of! Gıcıklar! Böyle doğum günü kutlaması mı olur, der.
Mehmet'le Ahmet kahkaha ile gülerken Kübra müdüre döner;
-Hocam siz de mi, diyerek tebessüm eder. Müdür de tebessümle;
-Kübra gerçekten güzel senaryoydu kaçırmak istemedim, der.
Kalabalığın ardından Kübra'nın uzun süredir görmediği çocukluk arkadaşları Yaren ve Sevgi, ellerinde bir pasta ile gelirler. Kübra, arkadaşlarını görünce her şeyi unutur. Koşarak ikisine de sarılır. Mehmet tebessümle;
-Böyle doğum günü sürprizi kabul ediyor musunuz Kübra Hanım?
Kübra evet anlamında başını sallar ve ağlamaya başlar. Abileri buna dayanamaz, kardeşlerinin yanında giderler. Birlikte pastanın mumlarını söndürürler. Kübra, o günlerini abileriyle geçiridiği en kötü gün olduğunu düşünürken yine mutlu sonla biter...
