seversin sevmez gel dersin gelmez sözleri sanki gülle kenan için yazılmıştı. Gül küçüklükten beri kalbinin attığı adamla evleniyordu bugün ve tek dileği o adamın sevgisini olmasada saygısını kazanmaktı.
Duvağını takarlarken aynaya baktı , masum güzelliğine baktı. Gözlerinden istemsizce gözyaşları süzülürken bu gözyaşların sebebi sadece mutluluktu çünkü hayalimi kurduğu adamla evleniyordu ve onlardan ayrılacağı için üzüldüğü bir aileside yoktu. Artık onun ailesi kenandi babası kenanın babası hikmet bey annesi kenanın annesi zübeyde hanımdı bu konak onun evi dışardakilerde onun ömrü boyunca göreceği akrabalarıydı. Dantelli sade gelinliğiyle gözlerinin yeşili ortaya çıkarken uzun saçlarını da gelin topuzu yaptırmıştı.
Yavaşça merdivenlerden inerken kolunda da sevdiği adam, kocası vardı. Bu günün yıldızı onlardı ama herkes için ve gül içinde ama kenan için bugün cehennemdi , sevmediği biriyle evleniyordu , sevdiği biri varken.
Düğün boyunca kenanın gözlerine aşk ve mutlulukla bakarken kenan onun gözlerine bile bakmadı.
Düğün bitmeden kenan gitmişti ordan hayatı boyunca kimsesiz kalan gülde yine yalnız kimsesiz kalmıştı orda. kenanın onu sevmediğini biliyordu ama gülün o kadar güzel bir kalbi vardı ki asla kenanı suçlamıyordu.
Odasına geçtiğinde yatağa oturdu , kenanı bekledi, bekledi ama kenan gelmedi . Güneş yeni bir günün başladığını haber verirken gül hala kenanı bekliyordu.
Kenan öğlene doğru eve gelirken odaya girdiğinde hala onu gelinliğiyle bekleyen gülü görmedi ve üstünü değiştirip çekti gitti.
Öğlen olmasına rağmen odadan çıkmayan geliniyle oğluna bir şey dememişti zübeyde hanım sonuçta daha ilk günleri demişti ama avluyu düzeltirlerken oğlunun dışarıdan sarhoş bir şekilde geldiğini ve 5 dakika geçmeden de gittiğini görmüştü. Gelini için meraklanıp odaya gittiğinde gülün hala gelinlikle akşam bıraktıkları noktada bir milim bile kıpırdamadan oturduğunu gördü.
" hadi kızım üstünü değiştirelim " dedi gelini için üzülürken. Gül her şey yolundaymış gibi gülümseyerek
" tamam anneciğim " dedi.
Akşamına bütün sofra yemeğe oturmuşken bir köşe boştu, kenanın köşesi . Kenanın ilk yemeğe gelmediği gündü o gün. Herkes gül olduğu için gelmediğini bilirken hikmet bey
" Ben ona iş vermiştim onu halletmeden gelmez o bilirsin iskoliktir bizim oğlan" dedi. Gül gülümserken
gece kocasını bekledi ama yine gelmedi artık uykuya teslim olurken sabah bir gürültüyle uyandı.
kenan gelmişti ve yere yaptığı yatağı topluyordu. Gül hemen kalktı onun dürdüğü örtüyü ona uzatırken kenan ona
" kirlidir o örtüler at çöpe" dedi. Gül elindeki örtüyü koklayıp
" Annem daha dün yıkadı bak daha kokusu bile gitmemiş " dedi. kenan ona boş gözlerle bakarken gül gülerek
" ama sen kirli diyorsan ben bugün kendi elimle tekrar yıkarım bunu " dedi.
" çöpe at dedim" dedi kenan .
" daha yepyeni çarsaflar neden çöpe atayım sen kirli diyorsan ben sabahtan aksama kadar yıkarım merak etme" dedi.
" AT" diye bağırıp odadan çıktı kenan. Gül leğeni aldığı gibi başladı onu yıkamaya tekrar tekrar yıkadı zübeyde hanım ve diğerleri gelininin ne yaptığını anlamazken gül serdi çarsafları
" kenan eminim ki bu defa sizi beğenecek ve sizi atmaktan vazgeçecektir" dedi.
Gül yine kenanı beklerken kenan yine yemeğe gelmedi. Hikmet bey yine
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevilmeyenlerin kitabı
De TodoBir tarafta kalpsiz bir adam Diğer tarafta sevginin büyüttüğü masum, saf bir kız Adam kalpsizdi hep kırdı onu ama kadın hiçbir zaman sevilmeyeceğini bile bile sevdi onu SeViLmEyEnLeRiN Kitabı bu
