3. Verleden tijd

172 6 6
                                    

'Hey, rustig.', probeerde Brandon haar te kalmeren. 'Rustig? Hoe kan ik rustig zijn? Waarom maak ik altijd dezelfde fouten in mijn leven? Ik zie Jonas doodgraag. Hij is de man waarmee ik mijn hele leven mee wil mee leven.', raasde Mila in paniek al huilend. 'En vannacht dan Mila? Je kunt toch niet zeggen dat dat niks was?', Brandon wou ook wat duidelijkheid. Hij werd door Mila zelf uitgenodigd. Eerst wou hij niet ingaan op haar aanbod doordat hij al wist dat Jonas er niet was. Dat had Mila hem dan ook laten weten in haar berichtjes. Maar natuurlijk heeft ze hem weeral kunnen overtuigen, daar is ze een krak in.

Maar na wat er gisterenavond werd gezegd, en deze nacht is gebeurd? Weet hij echt niet wat ze nu wilt. Het kan zijn dat ze gisteren wat teveel op hadden. Dat ze niet meer wisten wat ze deden. Maar de woorden die door de nacht meermaals werden uitgesproken door hen allebei. Kon je ervan wel uitmaken dat het geen gewoon nachtje was. Er was effectief iets tussen hun dat er nog altijd is. Ook al altijd geweest, en het gaat niet weg.

'Vannacht was een hele grote vergissing.' 'Waflief? Jij vraagt mij om te komen. We wisten allebei dat Jonas er gisterenavond niet was. En dan gebeurd dit tussen ons. En jij vindt dat een vergissing?', Brandon kon zijn oren niet geloven! Had zij hem nu gebruikt? Of was de nacht niet goed genoeg? Hij begreep er niks van. Kon Mila is 1 keer gewoon zeggen wat er aan de hand is? 'Het ligt helemaal aan mij Brandon. Ik wou gewoon niet alleen zijn gisteren. Jonas was er niet, en de vrienden konden niet. Jij was er nog, mijn beste vriend. Maar meer ga je voor mij niet meer zijn. Het spijt me dat ik je gekwetst heb, dat was alles behalve mijn bedoeling.', Mila huilt alles uit en kan het niet meer aan. Brandon kan het niet meer aanzien en neemt haar in zijn armen. Maar Mila verweerd zich en duwt hem weg van haar. 'Doe eerst iets meer aan dan je onderbroek. En daarna kan je best weggaan. Ik bel Charlie nu wel, zij gaat me wel troosten.', Mila kijkt hem dwingend aan. Brandon doet wat Mila wilt en gaat naar haar slaapkamer.

Toen hij terug kwam zag hij Mila een brief lezen. Ze was nog steeds aan het huilen terwijl ze een armbandje vast had. 'Mila? Gaat het?' Mila antwoord niet op zijn vraag. 'Mila? Wat heb je vast?' Mila kijkt hem even aan en dan terug naar waar ze al minuten lang mee bezig is. 'Dit is de afscheidsbrief van Jonas, en zijn armbandje. Hij is weg. Hij heeft ons deze morgen in bed zien slapen. Hij heeft al zijn spullen meegenomen. Dit was mijn allerlaatste kans bij hem. En die heb ik verbrod, en ik ben hem nu voorgoed kwijt' Na dit gezegd te hebben kon Mila niet meer stoppen met huilen. Dit was het dan, Jonas is nu werkelijk verleden tijd. Brandon wist niet wat te zeggen, zo had hij Mila nog nooit gezien. Zo verdrietig, radeloos, alleen en achtergelaten in haar eigen verdriet. 'En weet je Brandon, wat ik nu het ergste aan deze situatie vind?' Brandon knikte van nee, hij had geen idee. 'Dat het mijn eigen fout is dat het zo is gelopen. En dat het weeral mijn stomme schuld is dat Jonas nu verdrietig is. Gekwetst en diep ongelukkig. En dat het niet de eerste keer is, maakt het allemaal moeilijker. Nu dat hij me niet meer wilt zien, maar dan ook nog is dat hij stopt met de Ghost Rockers. Dat waren zijn passies. Ik, en de Ghost Rockers. Nu komt hij in een zwart gat, en dat is mijn schuld' Brandon kon niks meer zeggen. Hij had er mee voor gezord dat er een ex-koppeltje diep ongelukkig waren, en dit was niet zijn bedoeling. Geen tweede keer. 'Sorry!', dat is het enige dat hij wel kon zeggen. 'We zijn met twee schuldig. Maar ik het meeste Brandon. Ga nu maar, ik red het wel. Toen ging de bel. Brandon ging naar buiten en Charlie naar binnen.

Hoe zal Charlie op het nieuws reageren? Wat denken jullie? Laat het zeker weten!

Jila 3 jaar laterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu