Nieuw Begin Voor Iedereen

Deel 5

Vince kwam beneden. "En komt ze?" "Ja.. maar ze doet heel raar" "Hoe bedoel je?" "Ik weet niet.. Ik zei ik wacht wel, maar dan zei ze nee en dat ik al naar beneden mocht gaan!" "Misschien heeft ze nog iets van haar mama gekregen!" Vince haalde zijn schouders op. Caro kwam net de kamer binnen gewandelt. Ze zette zich naast Vince en pakte zijn hand vast. "Zeg Caro.. waarom bleef je zolang weg?" "Ah.. euhm.. Ik.. euhm.. gewoon!" "Zeker?" Iedereen keek haar vragend aan. Caro werd onzeker. Ze liep naar de tuin. "Ik denk dat ze het liever voor haar zelf houd!" Zei Nona. "Moet ik gaan?" Vroeg Vince. "Nee.. Ik zou haar even laten!" Ze babbelden over de dingen die ze de komende 2 weken kunnen doen. "Camille? Als je wilt praten, moet dat nu! Ik en Fré gaan sebiet eten maken!" "Oké mama!" Camille en Monique gingen praten. "Dus Camille.." Voor Monique iets kon zeggen zei Camille iets: "Is dit ons huis?!" "Ja..." "Maar waarom? Waarom moeten we weer verhuizen?! Ik ben dit beu mama! Echt kotsbeu!" Camille kreeg tranen in haar ogen. "Camille niet huilen! Je hebt me nog niet laten uitpraten!" "Wat valt er dan nog te zeggen!?" "Dit is ons huis, maar we gaan niet verhuizen!" "Huh? Hoezo dan?" "Papa heeft dit huis gekocht omdat hij hier, in Spanje, een nieuw bedrijf gaat opstarten!" "Weeral?" Camille veegde haar tranen af. "Ja weeral.. Maar nu heeft hij gezegd dat we elke zomervakantie naar hier komen om met papa eens op vakantie te zijn.. en.." "En wat?" "Fré gaat elke zomervakantie mee naar hier!" "Wat?! Echt waar?!" "Ja!" "Mama.. dat is.. mega lief van jullie!" Camille omhelsde Monique. "Allee.. ga maar terug naar je vrienden! Ik ga Fré helpen!" Camille liep met een big smile op haar gezicht terug naar de andere. Toen ze aankwam zag ze dat Caro nog niet terug was. "Is Caro er nog niet?" "Nee.. Ik maak me echt zorgen om haar!" Zei Vince. "Ik ga wel even!" Zei Camille en ging naar buiten. "Caro?" "Camille?" Caro veegde haar tranen af. "Wat is er?" "Niks!" "Caro.. je kan alles tegen mij zeggen! Echt!" Met een zucht zei Caro wat er was: "Ik heb dus een verassing voor Vince! Maar.." "Maar?" "Iedereen legt altijd zo'n grote druk op mij! Ik ben dat echt beu! Ik kan die druk niet meer aan Camille.. echt niet meer.." Caro kreeg tranen. Camille deed haar arm rond Caro. "Je hoeft daarvoor toch niet te huilen!" "Ik weet het wel.. Maar gewoon.. Iedereen wilt altijd weten wat er scheelt!" "Ik snap het wel! Mag ik je helpen met de verassing?" "Ja.. graag!" "We gaan dat morgen doen! Moet ik Vince gaan halen? Dan kun je even hier met hem alleen zijn.. en ik zal tegen de rest zeggen wat er was!" "Maar niks zeggen van de verassing!" "Ik zwijg!" Camille ging naar binnen. "En wat is er nu met haar?" Vroeg Nona. "Vince.. Caro vroeg of je bij haar wilt gaan!" "Oké!" En Vince ging naar Caro. "Wat is er nu?" "Caro vind dat we allemaal een beetje veel druk op haar leggen. Ze wou het daarnet niet zeggen, en we bleven allemaal aandringen!" "Maar dan moet ze dat gewoon zeggen!" "Ze heeft het moeilijk! Ik denk gewoon dat ze haar mama mist.. en dat ze het daardoor moeilijk heeft!" Iedereen knikte.
Bij Caro&Vince
Vince had zich naast Caro gezet. Caro knuffelde Vince, en ze kreeg weer een paar tranen. "Vlinder.. Wat is er?" "Gewoon.." Caro staarde voor zich uit terwijl ze Vince nog aan het knuffelen was. "Je weet dat je alles tegen mij kunt zeggen! Dus zeg maar!" Caro zei niks...