Nieuw Begin Voor Iedereen

Deel 25

Hij begon een beetje te tekenen in zijn boek. "Jij moet eens stoppen met je te bemoeien! Dat zijn jou zaken toch niet?! Stop er dan gewoon mee!" Hij hoorde zijn zijn ouders weer ruzie maken. Zijn moeder riep al die dingen. 'Straks dienen de buren nog een klacht in.. voor daglawaai.' Scott moest een beetje lachen om wat hij dacht. Hij ging naar beneden. "Mama? Papa? Alles oké?" Zijn ouders schrokken een beetje omdat hij daar ineens stond. "Ga naar u kamer!" Riep zijn vader boos. "Oké.." Hij stapte naar boven, maar halverwege stopte hij. Scott luisterde naar de ruzie van zijn ouders. "Waarom moet je zo doen tegen hem?! Hij heeft niks misdaan!!" Riep zijn moeder. "Ik heb hem nooit gewild! Moesten wij hem echt adopteren?!" "Stil! Straks hoort hij jou nog!" Scott was geschokkeerd. 'GEADOPTEERD?! Ik? Waarom?..' Er raasde wel duizenden vragen rond in zijn hoofd. Hij liep naar boven en smeet de deur van zijn kamer dicht. Hij liet zich vallen op zijn bed. Hij kreeg een paar tranen. "Waarom?.." Scott wist niet wat hij moest denken.
De volgende dag bij Caro
Caro stond op. Ze had super veel zin om haar vader terug te zien. Maar langs de ene kant wou ze niet vertrekken.. voor Vince natuurlijk. Caro ging met een slaapkop ontbijten. Ze was nog niet goed wakker. "Dag Caro!" "Hallo.." Caro geeuwde. "Niet goed geslapen?" "Ik weet het niet." "Hoe je weet het niet?" Titin keek Caro vragend aan. "Ik heb zoveel zin om naar de Ardennen te gaan, maar.." Titin maakte haar Caro's zin af: "Je gaat Vince super hard missen?" "Ja.." "Maar schatje toch! Vince komt toch af." "Ik weet het." Caro zuchte. "Zullen we ontbijten?" "Ja!" Caro en Titin ontbeten.
In de namiddag
Caro zette haar koffers beneden in de gang. Haar vader kon elk moment aan bellen. Caro zette zich in de zetel en keek op haar gsm. *Ding Dong* Caro liep naar de deur. "Dag pa- Vince?" "Dag vlinder! Mag ik binnen komen?" "Euhm ja!" Vince ging naar binnen. "Dag Pe- Vince? Wat doe jij hier?" "Ik kom mijn vlindertje nog even dag zeggen." Caro keek Vince blij en verliefd aan. "Caro? Ga met Vince nog maar even naar boven. Peter kan nog een uur onderweg zijn." "Oké!" Caro trok Vince mee naar boven. Boven in Caro haar kamer, knuffelde Caro Vince. "Waarvoor moet je me knuffelen?" "Gewoon!" "Zeker?" "100%!" "Oké!" Caro ging op haar bed zitten. Vince ging dan naast haar zitten. "Wat gaan we doen in het, bijna, uurtje?" Vroeg Vince. "Ik weet niet. Wat wil je doen?" "Er is niet veel dat we kunnen doen eh." Zei Vince al lachend. Caro pakte haar laptop. "Wat ga je doen?" "We gaan kijken naar foto's." "Foto's? Welke foto's?" "Foto's van toen ik klein was!" Caro klikte op een pictogram, en er kwamen veel foto's te voorschijn. Caro klikte op de eerste foto. Zo gingen ze bijna alle foto's af. Tot de bel ging...