The Night We Met

Chapter 6

CHAPTER SIX

Mukhang naliligaw na ako.

"Naliligaw na ba táyo? Parang nadaanan na natin 'to kanina, e."

Paglingon ko sa kaniyang gawi, palinga-linga siya sa paligid. "Oo ata at ngayon lang din ako nakapunta sa parteng 'to."

Mabuti na lang, nakapag-usap kami kanina at nagkaintindihan. Mabuti na lang, pinilit niya akong kausapin at pinili ko namang sabihin ang aking saloobin. Ngayon, ayos na kami.

"Tara, balik na lang táyo. Bakâ lalo pa tayong maligaw, e." Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon sa sinabi niya. "Pero teka . . . natatandaan mo pa ba yung daan pabalik?"

Patay na. Wala pa naman akong sense of direction. Hindi ko na maalala yung eksaktong mga dinaanan namin dahil kanina pa rin kami naglalakad-lakad. Idagdag mo pang nakatuon din ang aking atensyon sa pagtutulak nitong motorsiklo kong bigla na lang hindi umandar. Muli kong pinasadahan ng tingin ang paligid --- puro puno lang ang nakikita ko; ni walang mga bahay o kung anomang gusali. Wala ring tao at mga sasakyan sa kalsada. Mabuti na lang at bukas ang mga streetlight dito kaya hindi masyadong nakakatakot ang kadiliman sa paligid.

"Lakarin na lang---" Hindi ko na natapos ang sasabihin dahil sa pag-ring ng cell phone ni Orion. Dahil sinagot niya ang tawag, ibinaba ko muna ang stan ng motorsiklo at huminto sa paglalakad. Nag-inat na rin ako ng katawan.

"Hello? Hello, Monique---ay, takte!"

"O, ano nangyari?"

"Dead batt . . . Puwede bang makihiram ng phone?" Hindi na ako nagsalita at iniabot na lang sa kaniya ang aking cell phone. Kunot-noo ko siyang pinasadahan ng tingin. Wala pang isang minuto, ibinalik niya rin agad ito sa akin. "Walang signal."

Pagtingin ko, tama nga siya. Walang signal yung network na gamit ko.

"Tara, tuloy na lang natin ang paglalakad," aniya. "Bakâ may madaanan tayong makatulong sa atin. Ako na rin muna magtutulak diyan sa motor."

Hindi na ako nagreklamo at hinayaan na lang siya. Nang siya na yung dahan-dahang nagtutulak sa motorsiklo, tahimik na lang akong sumabay sa kaniyang paglalakad. Palalim na nang palalim ang gabi at unti-unti ko na rin nararamdaman ang talaga namang malamig na simoy ng hangin.

"Orion."

"Hmm?"

"Pahiram ng earphone, gusto kong makinig ng kanta."

Nakangiti niya akong nilingon. "Gusto ko ring makinig."

Sol at Luna ni Geiko, 'Di Naging (Tayo) ng Sleep Alley, Hawak Bitaw ng LaLuna, Sa Hindi Pag-aalala ng Munimuni, at Tulog ni Sabu.

Matapos pakinggan ang limang kanta na 'yon, napagdesisyunan naming maupo muna upang makapagpahinga. Para kasing wala namang patutunguhan ang paglalakad namin. Gano'n pa rin at wala kaming makitang maaaring makatulong sa amin. Kung hindi lang kasi nasira yung motorsiklo ko, hindi naman kami maliligaw.

"Gusto ko talaga ang taste mo sa music," komento niya nang tuluyan na kaming makaupo sa tabi ng kalsada. "Ang gaganda at sarap pakinggan. Ramdam pa 'yong sakit . . ." Bahagya siyang tumawa. "Matanong ko lang, broken ka ba?"

Kailangan mong malaman
Kung kailan ka kailangan
Parang 'di na naranasang
Ikaw naman ang ipaglaban

"Medyo."

Bakit ba laging isinasantabi ang 'yong sarili para sa iba
Naghahangad sa taong 'di babalik, subukan mo namang magpahinga

"O, talaga?"