[DÜZENLENECEK] Agorᥲρhobιᥲ ✵𝚈𝙾𝙾𝙽𝙺𝙾𝙾𝙺✵

°6°

Medya : Jungkook. Bu videoyu her yere yaymazsam olmaz hfjshekzjems

°★°

"Ah~ Jungkook.. Tatlım ne kadarda büyümüşsün.."

Yolculukları 2-3 saat sürmüş ve Jungkook bu süreçte sadece uyumayı seçmişti. Şimdi ise yıllardır görmediği halası ona sarılıyordu.

"Şey.. Teşekkür ederim? Etmeli miyim?"

Namjoon onun bu sorusuna kahkaha atmış ve sarılan ikiliyi bir kenara iteklemişti.

"Annee, çocuk yeni geldi.. Biraz rahat bırak da içeri geçsin."

Evet.. Daha içeri bile girmemişler, apartman koridorunun ortasında sarılıyorlardı.

Sonunda halası, küçük olanı bırakmış ve içeri geçmesine izin vermişti.

"Sana harika yemekler hazırladım! Gerçi.. Neyi seviyorsun emin değilim ama her şeyden azar azar yaptım."

Jungkook bir yandan halasını dinliyor, diğer yandan da ayakkabılarını çıkarıyordu.

Sonunda, küçük, şirin eve ilk adımını atmış, etrafını izliyordu. Namjoon, valizleri kendi odasına bıraktıktan sonra, etrafa şaşkın şaşkın bakan küçük çocuğa yaklaşmıştı.

"Evimiz biraz küçük.. Amaa bence dördümüze yeterde artar bile"

Jungkook, Namjoon'un kendisini yanlış anladığını düşünüp, hızla ellerini iki yana sallamıştı.

"Hayır, hayır. Eviniz çok güzel. Sadece.. Bizim oradaki çiftlik evlerine benzemiyor bu yüzden şaşırdım."

Namjoon, çocuğun açıklamasını dinlerken, bir yandan da onu mutfağa yönlendiriyordu.

"Hadi oturun. Yolculuk acıktırmıştır, eminim."

Şimdi, üçü de sofrada oturmuş, sessiz bir şekilde yemeklerini yiyordu. Jungkook, lokmasını yuttuktan sonra kısık bir sesle konuşmuştu.

"Şey.. Özür dilerim ama.. Ben ikinizi de tam olarak tanımıyorum."

Namjoon, kafasını tabaktan kaldırmamış, annesi ise dolu olan gözleri ile Jungkook'a bakıyordu.

"Haklısın.. Sana kendimizi tanıtmadık. Ben, senin halan oluyorum. Adım Jeon Eun bi. Bu da benim oğlum Kim Namjoon. Bir de kız kardeşi var, şuan burada değil ama gelmek üzeredir."

Namjoon, annesinin lafını bitirmesi ile sözü kendi almıştı.

"O küçük şeytan'a karşı dikkatli ol Kook. Seni pis işlerine alet edebilir."

Eun bi, onu azarlamak üzere iken kapı çalmıştı.

"Bunu sonra konuşacağız Kim Namjoon. Kalk ve kapıyı aç. "

Kesinlikle konuşmayacaktı.

Namjoon, kapıyı açmış ve evin son üyesini içeri iteklemişti.

"Salak mısın oğlum? Ne itekliyorsu- ah! Ne vuruyorsun be?!"

İçeri Namjoon ve halasının sesinden başka bir ses daha eklenince, Jungkook istemsizce gerilmişti.

O her zaman böyle olmuştu, yeni birileriyle tanışmak ve konuşmak onun için hep gericiydi.

"Annee! Şuna bir şey söy-"

Mutfağa giren kız, orta boylu, hafif tombul yanaklı, kısa kahverengi saçlı ve gözlük takan birisiydi.

"Sende kimsin? Yoksa abimin şu tuhaf arkadaşlarından mısın?"

Kızcağız sözünü bitirmesi ile abisi tarafından ensesine tokatı yemişti.

"Jina-ya! Saygını takın lütfen. Abinin arkadaşları hakkında böyle konuşman çok yanlış!"

Eun bi, aslında o kadar da kızmamıştı lakin kızının yaptığı davranış doğru değildi, o yüzden 'kızıyorum' şeklinde bakışlar atıyordu.

"Bu şirin çocuk senin kuzenin. Jeon Jungkook. Artık bizimle yaşayacak. Jungkook, bu da benim küçük kızım Kim Jina."

Jungkook üzerindeki bakışları hissettiğinde, eğdiği kafasını kaldırmış ve Jina'ya bakmıştı.

"Memnun oldum Jina-sshi."

Namjoon, Jungkook'un resmi konuşmasına gülerken, Jina hafif eğilmiş ve sofraya oturmuştu.

"Kaç yaşındasın?"

"15 ama 16 olmak üzereyim. Neden?"

Jina, dalga geçercesine Jungkook'un saçlarını karıştırırken, cevap vermişti.

"Artık evin en küçüğü değilim. Ekmek almaya bundan sonra sen gideceksin. Tabi çöp atmaya da ve komşulara bir şeyler götürmeye de. "

Evin içi Jinanın kahkaları ile dolarken, Namjoon'un telefonu çalmıştı.

"Efendim Hyung?... Tamam, tamam sorun değil. Getiririm ben."

Telefonun kapanması ile annesi Namjoon'a dönmüştü.

"Yoongi mi?"

Namjoon, kapıya doğru ilerlerken son kez konuşmuş ardından gitmişti.

"Evet, Jin hyung evde yokmuş. Bir şeyler istedi onları alıp geliyorum."

°★°

Dırırım